Διηγήματα (114)
Αγουρα πάθη, επίμονες μνήμες, επτά ιστοριούλες μικρών μαθητών
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
H γνώση είναι, μεταξύ άλλων, ανάμνηση, συναναστροφή, μαιευτική, πρωτίστως όμως έρωτας. Πατώντας σ’ αυτό το πλατωνικής διάθεσης (κι όχι μόνο) εκπαιδευτικό σχήμα σκεφτήκαμε να ζητήσουμε από επτά σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς, διαφορετικών ηλικιών και αφηγηματικών κάδρων, να ανακαλέσουν τον πρώτο τους έρωτα στο σχολείο, το πρώτο τους αισθηματικό σκίρτημα εντός κι εκτός σχολικής αίθουσας.
Εν όψει έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς (11 Σεπτεμβρίου) επτά συγγραφείς έγραψαν από μια μικροϊστορία που συνδυάζει νοσταλγία, εξομολόγηση, χιούμορ, συγκίνηση, ακρίβεια, κατά βάθος, όμως, μεταμφιεσμένη ταραχή για το ανηλεές πέρασμα του χρόνου.
"Το έγκαυμα", το 11ο καλοκαιρινό νουάρ, της Ευτυχίας Γιαννάκη
Συντάκτρια Σούζη Παλαιοκώστα
Δώδεκα διηγήματα που μετεωρίζονται από την αγωνία της πλοκής στην αγωνία της ύπαρξης, από το σκοτεινό απόθεμα του ήρωα στο σκοτεινό απόθεμα της τρέχουσας πραγματικότητας. Μετά τον Φίλιππο Φιλίππου, τον Τεύκρο Μιχαηλίδη, τον Κώστα Θ. Καλφόπουλο, τη Χίλντα Παπαδημητρίου, τον Πολυχρόνη Κουτσάκη, τον Μίνωα Ευσταθιάδη, τη Μαριλένα Πολιτοπούλου, τον Δημήτρη Σίμο, τον Βαγγέλη Γιαννίση και τον Βασίλη Δανέλλη το «μαύρο» νήμα ξετυλίγει η Ευτυχία Γιαννάκη. Του Μισέλ Φάις
Από τον κήπο στις φλόγες, του Δημήτρη Νόλλα
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Γιατί εύκολα μπορεί να αναγνωρίσει κανείς πως όλοι τους ευθύνοταν γι'αυτό το κακό που τους είχε βρει, και είναι πάντα η ώρα να κοιτάξει κανείς εντός του και να αναλογιστεί το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί, και η ώρα είναι πάντοτε τώρα και ανά πάσα στιγμή είναι η ώρα, μόνος σου ή εν μέσω του πλήθους ή μιας μικρής παρέας πάνω σ'ένα απειροελάχιστο κομμάτι γης όπου μιλούσαν γλώσσες διαφορετικές, κι αυτές με πληγές και τραύματα κουτσουρεμένες, τους έβλεπες τώρα να τινάζονται στον αέρα μέσα στις πραγματικές φλόγες, ανάκατα μαύροι, κόκκινοι, κίτρινοι και λευκοί, λες και μια αόρατη δύναμη είχε αναλάβει τα σώματά τους, διασκορπίζοντάς τα εδώ κι εκεί.
"Ντελίβερι" του Βαγγέλη Γιαννίση, το 9ο καλοκαιρινό νουάρ διήγημα
Συντάκτης Τρύφων Μπεκετιάδης
Μισέλ Φάις: Φέτος θεματικοποιήσαμε την καλοκαιρινή μας στήλη και απευθυνθήκαμε αποκλειστικά σε Έλληνες συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας, διαφορετικών ηλικιών και αφηγηματικών κάδρων. Δώδεκα πρόσωπα νουάρ γραφής, λοιπόν, το έργο των οποίων διαρρηγνύει και υπερβαίνει τα ειδολογικά όρια της αφηγηματικής τους κλίσης, μας χαρίζουν ιστορίες αστυνομικής πνοής, με δύσθυμη, ειρωνική, περιπλανητική, πολιτική ή υπερβατική διάθεση.
Γιάννης, του Γιάννη Παλαβού, αφιερωμένο και στον Γιάννη μας
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Όταν μάθαμε πριν από δυο μέρες ότι ο Γιάννης είναι στο νοσοκομείο –δηλητηρίαση, λιστέρια στα μαρούλια, τον βρήκε διπλωμένο ο ταχυδρόμος -, όταν μας τηλεφώνησαν ότι είναι στην εντατική, ο νους μου, κι ο δικός μου κι όλων στο χωριό, πήγε στα ψέματά του. Και λέω όλων, γιατί κανένας δεν τον αποστρεφόταν. Απεναντίας: τον καλούσαν σε τσιμπούσια και συλλείτουργα, τον πότιζαν ρακί κι αυτός κούρδιζε το λαούτο κι άρχιζε τις ιστορίες. Ήταν λατέρνα ζωντανή, αλλά δεν ήταν ξένο σώμα. Δεν ήταν περίγελος. Ο Γιάννης ήταν ο αφηγητής, εστία με φωτιά, ο κόσμος ζέσταινε τα χέρια του. Έτσι και κάποιος τον κορόιδευε, οι υπόλοιποι έμπαιναν στη μέση. Ήταν σαν πείραγμα απαραίτητος κι αν έλειπε άλλοι έπιαναν τους άθλους του, μιμούνταν τη φωνή του.
Το παιδί ένιωθε λύκος. Βγήκε στην ταράτσα γυμνός κι άρχισε να ουρλιάζει. Ένα φεγγάρι ολόγιομο στον ουρανό. Χλωμό φεγγάρι. Η κυρία Κούλα, χήρα παπά θεοβλαμμένη, τι άλλο της είχε μείνει της γυναίκας να πιαστεί; Εβλεπε τις ειδήσεις στην τηλεόραση. Κλέφτες υπουργοί, λαμογιές δικαστικών, εφοριακοί με άγνωστο πόθεν έσχες, παπαδαριό χλιδάτο, τίποτα όρθιο. «Θα μας κάψει ο Θεός. Σόδομα και Γόμορρα γινήκαμε, ούτε δέκα τίμιοι άνθρωποι σε αυτό τον τόπο», είπε.
Roxanne, 7ο καλοκαιρινό νουάρ διήγημα, της Μαριλένας Πολιτοπούλου
Συντάκτης Φώτης Νυχτολέας
Δώδεκα πρόσωπα νουάρ γραφής μας χαρίζουν ιστορίες αστυνομικής πνοής, με δύσθυμη, ειρωνική, περιπλανητική, πολιτική ή υπερβατική διάθεση. Δώδεκα διηγήματα που μετεωρίζονται από την αγωνία της πλοκής στην αγωνία της ύπαρξης, από το σκοτεινό απόθεμα του ήρωα στο σκοτεινό απόθεμα της τρέχουσας πραγματικότητας. Μισέλ Φάις
To φεγγάρι ήταν στη χάση του. Ξεμύτισε από την κορυφογραμμή, σηκώθηκε αργά στο στερέωμα και το παράξενα σχηματισμένο μάτι του κοίταζε ένα κορίτσι που στεκόταν όρθιο στην αμμουδιά του «Blue» και ρομαντζάριζε. Επικοινωνούν αυτοί οι δύο, σκέφτηκε ο άντρας στο ακρινό τραπέζι. Δεν είχε έρθει στην παραλιακή για το κορίτσι, ο μυστικός της Εισαγγελίας είχε έρθει για τα αγόρι της, το γκαρσόνι που του έφερε το διπλό ουίσκι του με ένα παγάκι.
Αυτό δεν είναι τραγούδι #1446, Dj της ημέρας, η Κατερίνα Επιτροπάκη
Περισσότερο της άρεσαν τα ελληνικά μα όχι τα τόσο σουξεδιάρικα. Δεν συμπαθούσε πολύ τα λαϊκά, μάλλον προς τα έντεχνα έδειχνε αδυναμία. Ήταν γιατί κόλλαγε στο στίχο, για εκείνη αποτελούσε το άλφα και το ωμέγα. Τη μουσική την εννοούσε μόνο όταν συνόδευε λέξεις, φράσεις, προτάσεις, λεκτικά σχήματα που άκουγε, καταλάβαινε, επαναλάμβανε. Κι όταν της άρεσαν πολύ, όταν της ταίριαζαν, τα χάραζε μέσα της για πάντα. Θυμόταν στίχους τραγουδιών από πολλές δεκαετίες πίσω. Όλες οι ρίμες που είχαν αγγίξει την ψυχή της κάποια στιγμή, από την παιδική ακόμα ηλικία της, μένανε χαραγμένες ανεξίτηλα στον σκληρό της δίσκο. Στις παρέες την κορόιδευαν, «κινητό καραόκε» τη φωνάζανε.
"Καλύτερα νεκρός" του Μίνωα Ευσταθιάδη, το 6ο καλοκαιρινό νουάρ διήγημα
Συντάκτης Φώτης Νυχτολέας
Οι αυλές συνόρευαν. Στα τρία του, ο Σωτήρης ακουμπούσε τον γειτονικό τοίχο και ενθουσιαζόταν με τα σημάδια που άφηναν οι παλάμες του πάνω στη λευκή επιφάνεια. Λίγο αργότερα άρχισε να σχεδιάζει λέξεις με το δάχτυλό του στο ίδιο σημείο, στον πρώτο του φανταστικό πίνακα. Οταν έκλεισε τα δώδεκα, ο Τάσος είχε περάσει τα εξήντα δύο. Παρά τον μισό αιώνα που τους χώριζε (ή μήπως εξαιτίας του;), αναπτύχθηκε ένας ιδιαίτερος δεσμός μεταξύ τους. Συχνά κατέβαιναν στο λιμάνι για να ψαρέψουν μαζί.
Η 5η από τις 12 καλοκαιρινές νουάρ ιστορίες που επέλεξε ο Μισέλ Φάις και δημοσιεύονται στην Εφημερίδα των Συντακτών είναι η "Γελούσα γελούσα" . Οι 12 Έλληνες συγγραφείς είναι αστυνομικής λογοτεχνίας, διαφορετικών ηλικιών και αφηγηματικών κάδρων. Δώδεκα λοιπόν πρόσωπα νουάρ γραφής μας χαρίζουν ιστορίες αστυνομικής πνοής, με δύσθυμη, ειρωνική, περιπλανητική, πολιτική ή υπερβατική διάθεση.