Το «νέο είδος τεχνολογίας» θα θεμελιωνόταν, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, πάνω σε θεωρίες αλλά και φαινόμενα που από μόνα τους είχαν αρκετή παραδοξότητα. Αλλά η κβαντοφυσική σήμερα βρίσκει εφαρμογές σε ζωτικής σημασίας επιστημονικές εφαρμογές, από την ιατρική έως, πλέον, τους κβαντικούς υπολογιστές.

«Η ιδέα – κλειδί για τη λειτουργία ενός κβαντικού υπολογιστή», γράφει ο Σ. Τραχανάς, «είναι η αρχή της επαλληλίας». Τι σημαίνει αυτό; Οτι «οι θέσεις μνήμης του κλασικού υπολογιστή –τα κλασικά δυαδικά ψηφία– γίνονται πλέον κβαντικά αντικείμενα, τα περίφημα qubits (τα κβαντικά δυαδικά ψηφία), τα οποία δεν υποχρεούνται να είναι είτε στην κατάσταση 0 είτε στην κατάσταση 1 –τα πασίγνωστα δύο ψηφία του δυαδικού συστήματος–, αλλά μπορούν να βρίσκονται και σε μια κατάσταση επαλληλίας, με τόση πιθανότητα να είναι στην κατάσταση 0 και τόση στην κατάσταση 1».

Ο συγγραφέας μάς το εξηγεί ακόμη περισσότερο: η λειτουργία του κβαντικού υπολογιστή «συνίσταται σε ένα είδος “ενορχηστρωμένων παράλληλων υπολογισμών” για όλους τους δυνατούς συνδυασμούς ψηφίων 0 ή 1 από κάθε θέση μνήμης».

Προσέξτε τώρα: «Ενας κβαντικός υπολογιστής με 100 θέσεις μνήμης μπορεί να αποθηκεύσει και να διαχειριστεί πληροφορία για την οποία ένας κλασικός υπολογιστής θα χρειαζόταν 2Χ2Χ…Χ2Χ2 (εκατό δυάρια) θέσεις μνήμης!». Οπως έχει ειπωθεί από παλιά: το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν…

Η κβαντομηχανική έχει αυτή την «τρελή ιδιότητα» (Τραχανάς) να επιτρέπει τη «συνύπαρξη στο ίδιο φυσικό αντικείμενο καταστάσεων και ιδιοτήτων που είναι κλασικά ασυμβίβαστες (ζωντανός και νεκρός, δεξιόστροφος και αριστερόστροφος, μαύρος και άσπρος κ.λπ, κ.λπ.)», με συνέπεια αυτή η «τρέλα» να βρίσκει ανέλπιστες χρήσεις (που ισοδυναμούν με άλματα προς τα μπροστά) στις εφαρμοσμένες επιστήμες.

Κι όμως, όπως υπενθυμίζει ο Σ. Τραχανάς, όλα αυτά ξεκίνησαν από «τη φευγάτη συζήτηση για τα ζάρια του Θεού». Θα κλείσουμε αύριο αυτή τη μεγάλη ενότητα με την «κβαντική τρέλα».

Πηγή:  kathimerini.gr/opinion

Το κβαντικό φάντασμα της όπερας  

Μια γάτα ως οικόσημο