Άρθρα άλλων που μας άρεσαν (1967)
Η UNESCO αναγνωρίζει την κληρονομιά του Ζαγορίου
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Σάκης Ιωαννίδης. Είναι η πρώτη φορά που ένα ελληνικό νεότερο πολιτιστικό αγαθό, ένας ζωντανός τόπος που κατοικείται, εντάσσεται στον κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιάς
Πλατιά χαμόγελα και μια ελληνική σημαία εμφανίστηκαν χθες στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, όταν στα έδρανα της 45ης Συνόδου της Επιτροπής Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO χτύπησε το ξύλινο σφυρί του προέδρου επιβεβαιώνοντας την εγγραφή του Ζαγορίου στον περίφημο κατάλογο του διεθνούς οργανισμού.
Στην οδό Αθηνάς και μετά στο σινέ Αρίων, το μακρινό 1979
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Σ.Δ Κι όμως και εδώ στον Πειραιά όταν ήμασταν έφηβοι ακούσαμε κάποιες φορές μαστόρους που δούλευαν για το μεροκάματο και προπάντων στις οικοδομές, να μιλάνε για την πλατεία Κοτζιά και για την οδό Αθηνάς όπου πήγαιναν τα πρωινά με τα εργαλεία τους προς αναζήτηση δουλειάς. Παρόλο που τίποτα δεν ήταν ελκυστικό από αυτή την φάση εν τούτοις μας γεννούσε μία επιθυμία να πάμε κάποτε να τη δούμε από κοντά. Μια προσωπική μαρτυρία αυτής της ιστορίας που ξεκίνησε από τα τέλη της δεκαετίας του '50, ανάρτησε ο "φίλος" στο fb Κώστας Πετρακάκης.
Κ.Π. Όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα, το μακρινό 1979, δεν υπήρχαν και οι καλύτερες προοπτικές για να βρω μιά δουλειά της προκοπής.
Παρόλο που το απολυτήριο του Λυκείου που είχα στα χέρια μου ήταν ισχυρό χαρτί, γιατί αφ' ενός το είχα αποκτήσει με θυσίες και πολύ ιδρώτα και αφ' ετέρου τότε δεν υπήρχαν πολλά πτυχία όπως σήμερα.
Η ελληνιστική «εποχή» του Φουκό, του Βασίλη Κάλφα
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Σ.Δ. Από τη δεκαετία του '80 έως και τη πρώτη δεκαετία του 21ου μερικοί νέοι διανοητές, κυρίως Γάλλοι, αλλά και αρκετοί Άγγλοαμερικανοί, μεταφράστηκαν στα ελληνικά και διαβάστηκαν από ένα κοινό που ψαχνόταν σε θέματα φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας, ανθρωπολογίας, ψυχανάλυσης, ιστορίας, εθνολογίας κ.ά παρεμφερείς κλάδους. Ανάμεσα σ'αυτούς ξεχώρισε ο Μισέλ Φουκό ( Πουατιέ, 1926 - Παρίσι,1984). Διαβάσαμε κι εμείς μερικά από τα βιβλία του, στην αρχή γιατί ήταν της μοδός στους κύκλους που είχαμε επαφές, στη συνέχεια, όμως, διότι κάτι παραπάνω μας έλεγαν από αυτά που είχαμε μάθει απ'εδώ και απ'εκεί και όσο μπορούσαμε τα σκεφτήκαμε σε θέματα που θεωρούσαμε μια φυσιολογική και σχεδόν προφανής εξέλιξη του βίου μέσα στις κοινωνίες. Δύο από αυτά που θυμάμαι τους τίτλους τους ακόμα ήταν "Η ιστορία της σεξουαλικότητας" και "Η ιστορία της τρέλας".
Από τη χημεία του σεξ στην αλχημεία του έρωτα
Επιλέγων ή Συντάκτης Τρύφων Μπεκετιάδης
Σπύρος Μανουσέλης. Γιατί όσο τέλεια κι αν γνωρίσουμε τους εγκεφαλικούς μηχανισμούς του έρωτα, τελικά αυτός, εκ φύσεως αιθέριος, πάντα θα μας διαφεύγει; Ενα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στις ανθρώπινες σχέσεις, δηλαδή η επιθυμία να υπερβούμε τον εαυτό μας μέσα από την ερωτική μας σχέση με τον άλλο, αποδομείται σήμερα επιστημονικά εφόσον ανάγεται σε μια «ανούσια» εγκεφαλική μηχανική. Τι έχει απομείνει άραγε από το ερωτικό πάθος, αυτό το «μυστηριώδες» συναίσθημα που έχουν εξυμνήσει με το εμπνευσμένο έργο τους τόσοι καλλιτέχνες και ποιητές;
Το όχι στις νέες ταυτότητες, μια νέα νοητική επιδημία
Επιλέγων ή Συντάκτης Μανώλης Ροσμαράκης
Σ.Δ. Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά εκείνα άρθρα που δεν υπάρχει καμία περίπτωση να το διαβάσει έστω και ένας από αυτούς που θεωρούνται γενικώς ότι έχουν συνωμοσιολογική σκέψη. Και επιπλέον ενώ κινείται με άνεση και επάρκεια στον χώρο των εξηγήσεων, δεν φαίνεται να το διαπερνά μία ανησυχία για το τι μπορεί να γίνει κατά μονάς από τον κάθε πολίτη όπως και συλλογικά, ιδιωτικά και θεσμικά, κοινωνικά και πολιτικά ώστε να περιοριστεί αυτό το φαινόμενο.
Δήμητρα Αθανασοπούλου. Πώς συνδέεται η θρησκευτική πίστη με ένα διοικητικό έγγραφο; Πώς καταλήγουμε σε συνωμοσιολογικές σκέψεις; Τι αντανακλούν οι ιδέες των αρνητών των ταυτοτήτων; Οι πλέον επιρρεπείς στη συνωμοσιολογική θεώρηση θεωρούνται -σύμφωνα με τους ερευνητές- «οι ομάδες των οποίων η ταυτότητα συναρτάται με παραδοσιακές κοινωνικές αξίες και με την προστασία του υπάρχοντος κοινωνικο-πολιτικού status quo»
Πως είδε η Σούζαν Σόνταγκ τον τρόπο που είδαν δημόσια πρόσωπα στην Αμερική την 11η Σεπτεμβρίου του 2001
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ανάμεσα στην τερατώδη δόση πραγματικότητας της περασμένης Τρίτης και των ανοησιών και των απροκάλυπτων ψευδών που κυκλοφορούν από δημόσια πρόσωπα και τηλεοπτικούς σχολιαστές είναι συγκλονιστική, καταθλιπτική.
Οι εντεταλμμένες να καλύψουν το γεγονός φωνές φαίνεται να έχουν ενωθεί σε μια εκστρατεία απόλυτης νηπιοποίησης του κοινού. Πού βρίσκεται άραγε η παραδοχή ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια "δειλή" επίθεση εναντίον του "πολιτισμού" ή της "ελευθερίας" ή της "ανθρωπότητας" ή του "ελεύθερου κόσμου", αλλά αντίθετα με μια επίθεση εναντίον της αυτοαποκαλούμενης υπερδύναμης του πλανήτη, που ήρθε ως συνέπεια συγκεκριμένων αμερικανικών συμμαχιών και ενεργειών;
Μιχάλης Τσιντσίνης. Eίχε μεγαλώσει στις εργατικές πολυκατοικίες. Εκανε μεροκάματα σε ένα μανάβικο, σε ένα γραφείο τελετών, σε ένα μίνι μάρκετ. Ηταν κάποτε συμβασιούχος στην καθαριότητα του Δήμου Αγίου Νικολάου. Και θα ζούσε έτσι μια αθέατη ζωή, αν στα 36 του δεν είχε πνιγεί μπροστά στα μάτια μας.
Ο πνιγμός του Αντώνη Καρυώτη στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας ζητάει, εκτός από δικαιοσύνη, και εξήγηση. Πώς είναι δυνατόν; Πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που έχουν εκπαιδευτεί για να μεταφέρουν καθημερινά στη θάλασσα χιλιάδες ζωές, να πετάνε μία από αυτές έτσι, σαν σκουπίδι, στο λιμάνι; Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό χωρίς να είναι εκεί ούτε ένα μάτι της Πολιτείας – ούτε ένας λιμενικός, αν όχι για να αποτρέψει, τουλάχιστον για να βεβαιώσει το έγκλημα;
Να πούμε δυο τρία πράγματα για το Πήλιο γιατί πολλές ανοησίες διαβάζω, του George Liantos, στο fb
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Το Πήλιο ως γνωστόν είναι βουνό. Όλα του τα χωριά εκτός από τα επίνεια είναι χτισμένα λίγο πολύ σε γκρεμούς. Το ίδιο και οι δρόμοι. Οι δρόμοι περνούν από σημεία που από κάτω χάσκουν γκρεμοί μερικές φορές διακοσίων μέτρων. Για να φτιαχτούν όπως πρέπει με τσιμεντένια πρανή, με τις αντηρίδες τους και με τα όλα τους, θέλουν τον προϋπολογισμό της Ελβετίας. Έτσι οι δρόμοι του παραμένουν φλούδες ασφάλτου που κάθε χρόνο με μια νεροποντή ξεκολλάνε τόπους τόπους, υποχωρούν τα χώματα από κάτω και ψάχνεις τον δρόμο στην άβυσσο. Τους ξαναμπαλώνουν την άνοιξη, πέφτει λίγο τσιμεντάκι παραπάνω και κούτσα κούτσα βγαίνουν οι αιώνες και τα χρόνια.
«Καμπανάκια» για την ψυχική υγεία κι ευεξία των εργαζομένων στην χώρα μας
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Σούζη Παλαιοκώστα
Σ.Δ. Μία έρευνα κουτσή. Όσο κι αν μας αρέσει να πιστεύουμε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, αν θέλουμε ως χώρα να βελτιωθεί η κατάσταση των εργαζομένων από ψυχολογική άποψη απαραίτητο είναι και το άλλο μισό του παντός, πριν περάσουμε στις πράξεις. Η έρευνα αυτή καταγράφει τη ψυχολογική κατάσταση των εργαζομένων στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, διαπιστώνοντας ότι το ποσοστό των εργαζομένων με ανθυγιεινά συμπτώματα και μεγάλο είναι και αυξήθηκε τα δύο τελευταία χρόνια. Τι απομένει αν θέλουμε να βελτιωθεί η κατάσταση των εργαζομένων; Μια ποιοτική έρευνα για να ιχνηλατήσει τους λόγους που προκαλούν αυτά τα συμπτώματα. Να αναμένουμε λοιπόν τα αποτελέσματα μιας άλλης έρευνας που θα τους εντοπίσει ή θα ματαιοπονούμε;
Ανησυχητικά ευρήματα για την ψυχική υγεία και την ευεξία (wellbeing) των εργαζόμενων στην Ελλάδα εντοπίζει η δεύτερη έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την ΕΥ Ελλάδος, την Hellas EAP και το Εργαστήριο Πειραματικής Ψυχολογίας του Τμήματος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η δίαιτα του κολλαγόνου ευνοεί από το δέρμα μέχρι τις αρθρώσεις σου
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Σούζη Παλαιοκώστα
Κ.Δωρίτη. Το κολλαγόνο παράγεται φυσικά στο σώμα μας, αλλά όλο και λιγότερο όσο μεγαλώνουμε. Τι μπορούμε να κάνουμε σε διατροφικό επίπεδο για να το ενισχύσουμε;
Υπάρχει άραγε δίαιτα που να συμβάλλει εντελώς φυσικά σε ένα σφριγηλό και νεανικό δέρμα; Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να βοηθά επίσης στην υγεία των μαλλιών, των νυχιών, των οστών και των αρθρώσεών μας; Ναι, υπάρχει, είναι η απάντηση. Έχει γίνει παγκόσμιο trend και λέγεται «η δίαιτα του κολλαγόνου».
Ας δούμε πρώτα τι είναι το κολλαγόνο. Το ακούμε και το διαβάζουμε πολύ σε ό,τι αφορά καλλυντικά και ειδικά κρέμες προσώπου, αλλά τι γίνεται με τη διατροφή;