Τον Μάρτιο του 1986, ο κύριος Μιχάλης, σε μια πολυκατοικία στον Άγιο Δημήτριο, πήρε το ασανσέρ από το ισόγειο για να φτάσει στον δεύτερο όροφο. Φτάνοντας εκεί, αντί να ανοίξει την πόρτα και να προχωρήσει απέναντι, προς το διαμέρισμα του, παρέμεινε μέσα στο ασανσέρ. Στην αρχή, μέσα στο ασανσέρ, ο κύριος Μιχάλης αισθανόταν πολύ βολικά, η θερμοκρασία ήταν σωστή, δεν υπήρχαν ενοχλητικοί θόρυβοι και δεν τον είχε ενοχλήσει κανείς
Όσο περνούσε η ώρα, άρχισε να αισθάνεται μεγάλη χαρά και ανακούφιση, αφού μέσα σε εκείνο το ήσυχο σκοτεινό κουβούκλιο, ήταν σχεδόν ευτυχισμένος και δε θα αναγκαζόταν πλέον να κάνει όλα αυτά τα ανούσια που έκανε κάθε μέρα. Και μέσα σε αυτή την ευδαιμονική ατμόσφαιρα, ύστερα από δεκατέσσερα λεπτά, κάποιος από το ισόγειο χτύπησε με δύναμη την πόρτα του ασανσέρ φωνάζοντας "Κρατάτε το ασανσέρ; Θέλουμε να ανέβουμε!". Και σε εκείνο το σημείο, ο κύριος Μιχάλης αναγκάστηκε να διακόψει την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του.
Σ.Δ. Ξέχασα να αναφέρω τον αρθρογράφο που το ανάρτησε και σήμερα που το πρόσεξα δε θυμόμουν το όνομά του. Του ζητώ συγγνώμη.
