Διηγήματα (198)
1921-1922: Οι ευφρόσυνες αλλά και ζοφερές ημέρες του Κωνσταντίνου Γαλανόπουλου
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Σ.Δ. Το διήγημα αυτό του Δημήτρη Κωστόπουλου μου άρεσε γιατί δένει με ένα λιτό και ρεόντα λόγο κάποια από τα βασικά στοιχεία της ιστορίας της Μικρασιατικής εκστρατείας με τα ανεξέλεγχτα πάθη της ζωής κάποιων Ελλήνων που βρέθηκαν εκεί. Μέσα από εικόνες, συναισθήματα και σκέψεις ξεδιπλώνει καθημερινότητες της μεγάλης ήττας στη Μικρά Ασία πριν 100 χρόνια δια μέσου των πρωταγωνιστών αυτού του διηγήματος, κομπάρσοι με τα όλα τους μιας ματωμένης Ιστορίας που πριν την εκστρατεία ζούσαν την λοξή ζωή τους στη Δημητσάνα. Εκεί όπου επέστρεψαν και μετά το τέλος της Μικρασιατικής Καταστροφής για να παίξουν τα ρέστα τους και να ολοκληρωθεί έτσι εκτός από την εθνική τραγωδία και η προσωπική τους.
"Μυρωδιές του χειμώνα", της Ελένης Ε. Νανοπούλου
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Τρεις φορές θυμάμαι μικρή να ένιωσα πριγκίπισσα. Μια με τα λουστρινένια μαύρα γοβάκια με το φιόγκο, δεύτερη με το μαλακό κόκκινο παλτό με τον μεγάλο γιακά και τα γυαλιστερά κουμπιά και τρίτη με το βελούδινο βυσσινί φόρεμα, το στολισμένο με σφηκοφωλιά στο μπούστο . Πολύτιμη εικόνα κρυμμένη σαν θησαυρός στην εσώτερη ζωή μου.
Μεγάλη χαρά κι ανυπομονησία στις γιορτές για τα κάλαντα που θα λέγαμε μαζί με μια ξαδέλφη- μόνη μου ντρεπόμουνα. Μάλλον για όλα ντρεπόμουνα, αλλά αυτό το άθλημα παραήταν για μένα. Από μακριά ερχόταν μια αβάσταχτη κληρονομιά αιδημοσύνης που την κουβαλούσα ανόητα. Και επίσης κουβαλούσαμε την παράδοση για τα κάλαντα, να πρέπει να πας σε όλα τα σπίτια ακόμα κι εκεί που δεν έχεις ξαναπλησιάσει ή δεν έχεις καν ανταλλάξει βλέμμα με τους κατοίκους του σπιτιού και πολύ περισσότερο δεν έχεις πει ούτε μια κουβέντα. Όμως η προσμονή να μετρήσεις στο τέλος τα φραγκοδίφραγκα, να τα μοιραστείς και να γυρίσεις με κανένα εικοσάρικο στην τσέπη ήταν κίνητρο ικανό.
Μία νιφάδα από το " Χιόνι " του Τζον Μπάνβιλ, συνοδεία του Νυχτερινού Περίπατου
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Ο Στράφορντ στύλωσε το βλέμμα του στη σόμπα και στη μία και μοναδική πυρακτωμένη ράβδο της. Εκτόξευε διαρκώς μικρές σπίθες από τους αιωρούμενους κόκκους σκόνης που προσγειώνονταν πάνω της. Σκέφτηκε πως για έναν μικροοργανισμό, η κάθε τόση δα φλογίτσα θα έμοιαζε με καταστρεπτική πυρκαγιά, με έκρηξη στην επιφάνεια του ήλιου.
Αναλογίστηκε ξανά τα χιονισμένα λιβάδια έξω, στιλπνά, ακτινοβόλα, κι από πάνω τους τα αστέρια του ουρανού να φλέγονται με τη δική τους ψυχρή λάμψη. Άλλοι κόσμοι, αδιανόητα μακρινοί.
"Το ψυγείο", ένα διήγημα της Ελένης Ε. Νανοπούλου
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Λες κι είχε έναν αιώνα να το καθαρίσει., το ψυγείο. Ε…όχι, φυσικά… Μπορεί να μην είναι και η πρώτη νοικοκυρά, η σχολαστική, η ψείρα, με το βέτεξ και τη χλωρίνη στο χέρι, αλλά ούτε και τεμπέλα που βαριέται κι αποφεύγει τις κακοτοπιές και τις λεπτομέρειες.
Πρωί-πρωί το άνοιξε διάπλατα, έβαλε μια καρέκλα της κουζίνας μπροστά και κάθισε. Το κοίταξε καλά- καλά σα να επρόκειτο ν’ αρχίσει κουβέντα μαζί του. Πήρε ν’ αδειάζει τα ράφια του από πάνω προς τα κάτω. Γέμισε η κουζίνα , οι πάγκοι , το τραπέζι. Βαζάκια, γυάλες, τάπερ, μπουκάλια, λαχανικά, φρούτα. Καθώς τα ακουμπούσε στον απέναντι πάγκο σπρώχνοντας στην άκρη ημερολόγιο και χαρτιά πρώτης ανάγκης, λογαριασμούς, σημειώματα, είδε δυο-τρία γράμματα που είχαν φτάσει και δεν είχαν ανοιχτεί ακόμα.
Τα Πουλιά: Γνωρίζουμε τους δημιουργούς του εξαιρετικού, σκοτεινού παραμυθιού
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Σούζη Παλαιοκώστα
Η (μόλις 19χρονη) συγγραφέας Αναστασία Σταματοπούλου κι ο εικονογράφος Βασίλης Κουτσογιάννης έφτιαξαν ένα ασυνήθιστο εικονογραφημένο διαμαντάκι
Άρης Δημοκίδης.Δεν ξέρω πώς να περιγράψω τα Πουλιά, που βγήκαν πρόσφατα απ’ τις εκδόσεις Καστανιώτη. Είναι ένα βιβλίο “crossover”, και μπορώ να πω σίγουρα τι δεν είναι: Δεν είναι ακριβώς για παιδιά, δεν είναι μόνο για μεγάλους, δεν είναι τελείως graphic novel, δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο. Τι είναι; Ασυνήθιστο, σπάνιο και απολαυστικά αξιοπρόσεκτο.
Θα δανειστώ μερικές φράσεις απ’ την κριτική της Ελένης Γεωργοστάθη στον Αναγνώστη: «Αν θα ’θελε κανείς να περιγράψει τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένη η ιστορία της Σταματοπούλου, θα αρκούσε να ανατρέξει στο γιορτινό φαγητό της μαμάς του ήρωα – “Αγριόχορτα της λίμνης, βραστές πατάτες, χαμομήλι και ένα κοράκι για τον καθένα”.
ΣΤΟ ΔΙΣΚΑΔΙΚΟ
Παραμονές Χριστουγέννων και κατέβαινα σοβαρή στο υπόγειο του καταστήματος με τους δίσκους. Όχι ότι μου άρεσε αυτή η έκφραση ή ότι τη «φορούσα» επίτηδες. Όλο σκεφτόμουν. Το «σοβαρή» το ένιωθα «σκεφτική» κι οι άλλοι γύρω μου το έβλεπαν «σκυθρωπή». Και βέβαια δεν ήταν που με απασχολούσαν συνεχώς τα μεγάλα της ζωής και άλυτα ζητήματα. Τώρα για παράδειγμα έπρεπε να διαλέξω δίσκους για δώρα εφήβων. Οπωσδήποτε δε γινόταν να τους πάρω αυτά που θα ήθελα εγώ να ακούσω. Θυμόμουν έντονα το παραλήρημα της νεολαίας όταν βγήκε στη σκηνή ο Μπρους σε κείνη τη μεγάλη συναυλία για τη Διεθνή Αμνηστεία. Τι αγωνία τις μέρες πριν, θα γίνει τελικά ή θα αναβληθεί. Την ώρα που πηγαίναμε στο στάδιο προσπαθούσα να κοντρολάρω το νευρικό μου σύστημα. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα δω και θ΄ακούσω ζωντανά αυτούς τους μεγάλους σταρ και κυρίως το Στινγκ.
“Από τα ταξίδια μου”, της Ελένης Ε. Νανοπούλου
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Στην τηλεόραση εικόνες συγκλονιστικές από Ρωσία. Θυμάμαι το βυσσινί σημειωματάριο. Ψάχνω στα κουτιά με τις φωτογραφίες και να, το ανασύρω. Πέφτουν κάτι ξερά λουλουδάκια κι ένα φύλλο. Δεν είναι δυνατόν! Οι πιο όμορφες στιγμές ξεχασμένες, καταχωνιασμένες. Δεν την άντεχα ποτέ τόσην ευτυχία.
Οι εικόνες που κυλούσαν στη μικρή οθόνη σταμάτησαν το πήγαινε- έλα μου στην κουζίνα. Πρόσωπα σκαμμένα με μάτια που κάποτε πρέπει να ήσαν φωτεινά και γελαστά, εξακολουθούσαν να είναι όμορφα παρά την πίκρα τους. Το συσσίτιο και το ντύσιμο μαρτυρούσαν άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Τα λόγια τους λιγοστά μα πρόδιναν απελπισία και υπαινίσσονταν τις αιτίες.
Ο Μπαρνταμού στον Εθνικό Κήπο, του Νικήτα Σινιόσογλου
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Μισέλ Φάις. Η θερινή διηγηματογραφική παράδοση του Ανοιχτού Βιβλίου συνεχίζει απρόσκοπτα, για ένατη συνεχή χρονιά, με ιστορίες που γράφουν αποκλειστικά για τους αναγνώστες της «Εφ.Συν.» συγγραφείς μιας ανοιχτής τεχνοτροπικής και ηλικιακής βεντάλιας. Αυτό το καλοκαίρι, δώδεκα συγγραφείς επιλέγουν ισάριθμους λογοτεχνικούς ήρωες (ελληνικής ή ξένης πεζογραφίας) για να περάσουν μαζί τις διακοπές τους―εντός ή εκτός συνόρων.Εναρξη «υπό σκιάν», λοιπόν, με τον Νικήτα Σινιόσογλου
Στο φανάρι ( ή, έχε γεια Παναγιά )
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Το πανέμορφο κορίτσι ( γύρω στα δεκαεφτά) είναι ανεβασμένο καβαλητά στην παλιά χιλιάρα "Kawasaki" του 2012, καμπουριαστό, έχοντας από πίσω αγκαλιασμένο τον εικοσάχρονο οδηγό. Είναι γατζωμένη, σκυφτή στην πλάτη του, με το έξοχο κεφάλι της πλάγια - οι βόστρυχοί της, πυρόξανθοι, ανεμίζουν σαν κρόσσια χλωρής αγράμπελης. Φοράει δετά, ψηλά μαύρα τακούνια και πολύ κοντό, κόκκινο μίνι, που έχει ανασηκωθεί απ'τον ελαφρύ αέρα, κυματίζει και φαίνονται προτεταμένα, κατάλευκα, τροφαντά, τα εκπληκτικά της οπίσθια, με μαύρο στριγκ, σφηνωμένο βαθιά, ανάμεσα στα κρουστά ημισφαίρια που δονούνται με ελάχιστα νευρικά τρεμίσματα.
Ο νεαρός φωτογράφος Κωστής Κωνσταντίνου πηγαίνει σήμερα, πρωί πρωί, να φωτογραφίσει το φράγμα της Θέρμης- μια παραγγελία για το περιοδικό Επιλογές της Μακεδονίας. Το φράγμα είναι μία μεγάλη, πολύ όμορφη τεχνητή λίμνη με νερό που κατεβαίνει από τον ποταμό Ανθεμούντα, με ψάρια, νεροχελώνες, χήνες και χιλιάδες άλλα πουλιά. Από τις υπερυψωμένες όχθες της φυτρώνουν άπειρα δένδρα, κυρίως πεύκα, που σκαρφαλώνουν και χάνονται στα γύρω βουνά.
Το φως σήμερα είναι αρκετά καλό, αν και στον ουρανό περιπολούν άπλυτα σύννεφα.