Ποιήματα (173)
[ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΚΕΡΙΟΥ] της Νίνας Ρίζου
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Ράνια Ροκιά
το φως του μικρού
κεριού στο μαύρο σιδερένιο
φαναράκι
έφεξε ωραία στην παλάμη του
τόσο
που η φλόγα και το χέρι του
είχαν το ίδιο φως
Του Κυπαρίσση Πάνου 5 από τα "Τιμαλφή"
Επιλέγων ή Συντάκτης Τρύφων Μπεκετιάδης
ΙΔ
Αλλάζει ο καιρός στα χείλη σου
και χάνω τ'όνομα
τον μέσα μου ρυθμό.
Ανώνυμος του κόσμου
σε' σένα κατοικώ
ή πουθενά
«ΟΥΤΙΣ», του Σαλαμίνιου Σαμσών Ρακά
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
«σαν ένας λαός πεινασμένωνΚορίτσια, της Όλγας Παπακώστα
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Κορίτσι ένα
Σε ποταμό γεμάτο φλόγες
Μία σταγόνα εγώ
Κρατώ κερί αναμμένο
Το όνομα
Του ποταμού
Νυχτερινή
Διαδήλωση
5 ποιήματα του Δημήτρη Χαρίτου
Επιλέγων ή Συντάκτης Τρύφων Μπεκετιάδης
...Χίλια εννιακόσια σαράντα πέντε
Και στις ταβέρνες του Κολωνού
«Τα περιστέρια» και του «Σκρέκη»
Εφηβος μούστος βράζει
Στα βαρέλια και στο κορμί μας
Αλλά η Βάσω, με καμώματα και λιγώματα
Δεν μ’ αφήνει να μαλάξω τ’ άγουρα βυζιά της.
Φαιακικό θαλάσσιο ξύλο του Νίκου Α. Παναγιωτόπουλου, από το ΣΥΣΣΗΜΟΝ
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
ή Ο δαίμων της βροχής στο ορεινό δάσος της γλώσσας
Όλα είναι προσπάθεια και πεπρωμένο
(είμαι ο εξάρχοντας του θρήνου, χρόνια ταξιδεύω
και μελετώ τη μόνη τέχνη που δε μιμείται τίποτε.
Λίγα καράβια κάνουν πια αυτό το δρομολόγιο.)
Τέσσερα ποιήματα - αντικλείδια του Γιώργη Παυλόπουλου ( 1924-2008)
Επιλέγων ή Συντάκτης Φώτης Νυχτολέας
ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΚΑΙ Ο ΤΕΧΝΙΤΗΣ
Στην Ισμήνη και στον Στέλιο Τριάντη
Σαν έκλεινε το μουσείο
αργά τη νύχτα η Δηιδάμεια
κατέβαινε από το αέτωμα.
Κουρασμένη από τους τουρίστες
έκανε το ζεστό λουτρό της και μετά
ώρα πολλή μπροστά στον καθρέφτη
χτένιζε τα χρυσά μαλλιά της.
Η ομορφιά της ήταν για πάντα
σταματημένη μες στο χρόνο.
Κινηματογραφικό, του Σαμσών Ρακά
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
«θα σε πάρω τηλέφωνο αύριο», είπες6 ποιήματα της Όλιας Λαζαρίδου από το νέο της βιβλίο «Τα δύσκολα εύκολα» και μια ανάμνηση, του Σ.Τσαγκαρουσιάνου
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Γυρνώντας από ένα ταξίδι στη Ζάκυνθο βρήκα τα ποιήματα της Όλιας πάνω στο γραφείο μου. Ίσως γι αυτό θυμήθηκα μια εικόνα.
Πριν πολλά χρόνια, είχε κατέβει στο νησί μου. Σε μια εκδρομή στο Κορακονήσι, γυρνώντας από τα χωράφια, ακούσαμε στην ερημιά και το λιοπύρι ένα ξεπνοϊσμένο λυγμό. Μόλις που ακουγότανε. Ξαφνιαστήκαμε. Δεν υπηρχε ψυχή γύρω, μόνο μια ντόπια (ντόπιες, λέμε στο νησί τις αιωνόβιες ελιές).
Με τα πολλά, είδαμε ότι ο λυγμός προερχόταν από την μεγάλη κουφάλα του δέντρου που ήταν παραγεμισμένη με κοτρώνες, η μία πάνω στην άλλη― χτισμένη σχεδόν.
Σαν μουσική των άστρων, έξι ποιήματα του Τσαρλς Σίμικ
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Δυο σκυλιά
Γέρικο σκυλί φοβάται τη σκιά του
σε κάποια πόλη του νότου.
Την ιστορία αυτή μου την είπε
μία γυναίκα που έχανε το φως της
ένα καλοκαιριάτικο βραδάκι
ενώ σέρνονταν οι σκιές
από τα δάση του Νιου Χάμσαϊρ,