Ποιήματα

Ποιήματα (172)

Η μνήμη σου μέσα μου είναι μόνον

ένας ανάλαφρος ήχος από ποδήλατα

που ήσυχα πηγαίνουν εκεί όπου

το ύψος του απομεσήμερου κατηφορίζει

 

στο πιο φλογερό σούρουπο

«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,
εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία
τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις
ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη
οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα

Παρασκευή, 17 Ιουνίου 2016 18:48

Στο σπίτι του κρεμασμένου, του Κυριάκου Συφιλτζόγλου

Επιλέγουσα ή Συντάκτρια

Το βραβείο ποίησης του ηλεκτρονικού περιοδικού "Αναγνώστης" απονεμήθει φέτος στον Κυριάκο Συφιλτζόγλου (Δράμα, 1983) για την ποιητική του συλλογή "Στο σπίτι του κρεμασμένου", Θράκα, 2015. Ο Συλφιτζόγλου είναι απόφοιτος Νομικής. Άλλές ποιητικές του συλλογές είναι οι εξής: Έκαστος εφ'ω ετάφη (2007), Μισές αλήθειες (2012) και Με ύφος ινδιάνου (2014).  Ακολουθούν δύο ποιήματα από το βραβευμένο που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Φρέαρ και ένα βίντεο όπου ο Συλφιτζόγλου διαβάζει ποιήματά του. 

Ο Μάριο Λούτζι ( Φλωρεντία, 1914 - 2005), δίδαξε αρκετά χρόνια στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και το 1955 λαμβάνει την έδρα της γαλλικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους Ιταλούς ποιητές του 20ου αιώνα και ο βασικός εκπρόσωπος του ερμητισμού. Μια περιεκτική και ακριβής κρίση για το έργο του Λούζι είναι αυτή που λέει πως εκφράζει την "βεβαιότητα της πνευματικής υπόστασης του σύμπαντος που προκύπτει η δυνατότητα να γνωρίσει κανείς αυτήν την υπόσταση διαισθητικά, ανεξάρτητα από την  ανθρώπινη ιστορία".  Η κορυφαία περιόδος του ποιητικού έργου του Λούζι υπήρξε η δεκαετία του '50.

Αυτές τις μέρες με τον καταταλαιπωρημένο τελικό του κυπέλλου Ελλάδας πέρασαν από τα μάτια μου δίχως καμιά προσπάθεια από την μεριά μου, τα εξής: Όλο το σόι μου, ως μικρασιάτες πρόσφυγες με ολίγο Κων/πολη, ήταν ΑΕΚ. Από απόσταση όμως και δίχως φανατισμούς. Και στις δύο γειτονιές μου όταν ήμουν μια σταλιά σπόρος, τότε που δίχως να το καταλαβαίνουμε παίρνουμε τις μεγάλες αποφάσεις, οι συνομήλικοί μου στην πλειονότητά τους ήταν βαμμένοι Ολυμπιακοί μέχρι το κόκκαλο.

Τετάρτη, 27 Απριλίου 2016 07:16

Πέντε φρέσκα ποιήματα από το ανοιξιάτικο Αίτιον

Επιλέγουσα ή Συντάκτρια

Περιοδικά ευρείας κατανάλωσης με υψηλό τιράζ κυκλοφορούν μπόλικα. Αρκετά απ'αυτά σημειώνουν και μεγάλες πωλήσεις, όμως συνήθως το πολιτισμικό τους εκτόπισμα φαίνεται ότι δεν ανεβάζει τη στάθμη των αγοραστών τους. Στην αντιπέρα όχθη αν ψάξεις θα βρεις και λίγα σχετικά περιοδικά ειδικού ενδιαφέροντος που δυσκολεύονται να απευθυνθούν στον πολύ τον κόσμο. Κάποια απ'αυτά το παλεύουν για να κτυπήσουν κορυφή στον τομέα τους. Το τριμηνιαίο περιοδικό για τις Τέχνες, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό "ΑΙΤΙΟΝ", ανήκει στην δεύτερη ομάδα. Από το 3ο του τεύχος επιλέξαμε πέντε καινούργια ποιήματα ποιητών, όχι αναγνωρίσιμων από το μεγάλο κοινό, για μια πρώτη γνωριμία. Υπενθυμίζουμε πως τα ποιήματα συνήθως φανερώνουν καλύτερα την ουσία τους όταν τα απαγγέλουμε, έστω και στον εαυτό μας.  

Πέμπτη, 03 Μαρτίου 2016 18:44

Λώρενς Φερλινγκέττι, πέντε ποιήματά του στα κουφά

Επιλέγων ή Συντάκτης

Ξαναδιάβασα κάποια ποιήματα του Φερλινγκέττι εξ αιτίας της έκπληξης που ένιωσα πριν μερικές μέρες όταν πάνω στην κουβέντα κι από άσχετη αιτία έμαθα πως ακόμα ζει και χάρηκα και του ευχήθηκα τηλεπαθητικώς να είναι καλά. Οι μεταφράσεις μιας ανθολογίας των ποιημάτων του που εκδόθηκαν το 1982 έγιναν από Κ.Γιαννουλόπουλο - Φ.Αθέρα και από την Κατερίνα Τοράκη το 2013 στα ποιήματα, "Ατέλειωτη η λαμπρή ζωή του κόσμου" και "Ο κόσμος είναι μέρος όμορφο".

(Η φωτό δίπλα είναι τραβηγμένη το 1965) 

Παρασκευή, 08 Ιανουαρίου 2016 20:41

Η τέχνη της ποίησης, του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1889-1986)

Επιλέγουσα ή Συντάκτρια

Να κοιτάς το ποτάμι που είναι χρόνος και νερό

και να θυμάσαι πως κι ο χρόνος είναι ποτάμι,

να ξέρεις πως πλανιόμαστε σαν το ποτάμι

και τα πρόσωπά μας χάνονται σαν το νερό

 

Παρασκευή, 25 Δεκεμβρίου 2015 16:25

Τα τρία τελευταία ποιήματα στη Σταγόνα μέσα στο 2015.

Επιλέγων ή Συντάκτης

Τα τρία ποιήματα που ακολουθούν τα επέλεξε εν κρυπτώ η Χριστουγεννιάτικη διάθεσή μου. Πριν πολλά χρόνια τα είχα διαβάσει και μου άρεσαν. Μα ότι πράγματι μας αρέσει με κάποιο τρόπο δεν μας σημαδεύει και δύσκολα το ξεχνάμε; Έτσι και μ'αυτά τα ποιήματα.

Το ένα είναι πολύ μικρό και στα όρια του να είναι ποίημα. Είναι από τις "Εκλάμψεις "του Αρθούρου Ρεμπώ (Σαρλίβ Μεζιέρ, 1854 - Μασσαλία, 1891) που τις έγραψε το 1875. Το δεύτερο είναι κι αυτό μικρό. Είναι του Τσάρλς Μπουκόφσκι (Άντερναχ Γερμανίας, 1920 - Καλιφόρνια, 1994) και το έγραψε το 1972. Και το τρίτο είναι κάπως μεγάλο και αρκετά γνωστό στους αναγνώστες ποιημάτων. Είναι του Γιώργου Σεφέρη ( Βουρλά Τουρκίας, 1900 - Λονδίνο, 1971) και το έγραψε στο Κάιρο το καλοκαίρι του 1942. 

Ο πίνακας είναι της Ιωάννας Ασσάνη.

Παρασκευή, 11 Δεκεμβρίου 2015 20:43

ΣΥΣΣΗΜΟΝ, βιβλίο δεύτερο, του Νίκου Παναγιωτόπουλου.

Επιλέγων ή Συντάκτης

Καλέ συγκεντρώσου, για τον Νίκο Παναγιωτόπουλο σου μιλάω. Εντάξει το κατάλαβα μη σκούζεις. Τον Παναγιωτόπουλο, ναι αλλά ποιον απ'όλους; Τον σκηνοθέτη, τον φωτογράφο, τον λογοτέχνη, τον δοκιμιογράφο, τον πολιτικό, τον καθηγητή κοινωνιολογίας, ε, ποιον; Κανέναν απ'αυτούς, αν και τον σκηνοθέτη τον πάω.

Για τον ποιητή σου μιλάω, τον ποιητή του ΣΥΣΣΗΜΟΝ ή Τα Κεφάλαια, που κυκλοφόρησε από τον Ίνδικτο το 2006. Θυμάσαι; Ναι, αλήθεια; Ε, τώρα, πριν ένα μήνα δηλαδή, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Το Ροδακιό", το δεύτερο βιβλίο του με τον ίδιο τίτλο.