Τα επονομαζόμενα ΠΑΡΚΑ ΚΥΚΛΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, οι κατά κόσμο δηλαδή Μονάδες Επεξεργασίας Απορριμμάτων (ΜΕΑ) στην Αττική, στα αρχικά σχέδια ο περιφερειάρχης κ.Πατούλης είχε αποφασίσει να είναι τρία. Το ένα, στο οποίο θα πήγαινε ο μεγάλος όγκος των σκουπιδιών θα βρισκόταν στην καταραμένη και υπερκορεσμένη Φυλή, το άλλο που θα δεχόταν πολλά από τα σκουπίδια της Αττικής θα κατασκευαζόταν στο Σχιστό Κερατσινίου και το τρίτο με ελάχιστα απορρίμματα στο Γραμματικό.

Καθ'οδόν και μετά τις αντιδράσεις και των τριών αυτών δήμων ο Περιφερειάρχης ανακοίνωσε μία ακόμα ΜΕΑ κάπου γενικά κι αόριστα στην νοτιοανατολική Αττική. Και τώρα, μετά τη χθεσινή σύσκεψη με τους δημάρχους Αττικής, ανακοίνωσε με ένα Δελτίο Τύπου, ότι οι ΜΕΑ που θα κατασκευαστούν τελικά στην Αττική θα'ναι έξι.

Ίσως να το έχετε παρατηρήσει κι εσείς πως τα δύο μέτρα απόσταση δεν τηρούνται πια σχεδόν παντού κι από κανένα. Φαίνεται ότι το αλάθητο ένστικτο του κόσμου που δυσκολεύται να αλλάζει συνήθειες και έχει μία ροπή στις εύκολες λύσεις, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτά τα δύο μέτρα δεν παίζουν κανένα ρόλο στην προφύλαξή του από τον κορωνοϊό. Ιδιαίτερα πολλοί από τους εμβολιασμένους, έπειτα από μία προσωπική προφορική μίνι έρευνα, κατέληξα ότι συμπεριφέρονται ως απρόσβλητοι μη τηρώντας συστηματικά κανένα από τα τρία βασικά μέτρα και αγνοούν ή κάνουν ότι αγνοούν ότι είναι αδύνατο πια να ανοίξουν παρτίδες με τον ιό και τους ανεμβολίαστους. Οι πιθανότητες φυσικά εξακολουθούν και υπάρχουν είναι όμως πολύ λιγότερες από αυτές που έχουν οι ανεμβολίαστοι, όπως τουλάχιστον μας διαβεβαιώνουν οι αρμόδιοι επιστήμονες.  

Λες κι είχε έναν αιώνα να το καθαρίσει., το ψυγείο. Ε…όχι, φυσικά… Μπορεί να μην είναι και η πρώτη νοικοκυρά, η σχολαστική, η ψείρα, με το βέτεξ και τη χλωρίνη στο χέρι, αλλά ούτε και τεμπέλα που βαριέται κι αποφεύγει τις κακοτοπιές και τις λεπτομέρειες.

Πρωί-πρωί το άνοιξε διάπλατα, έβαλε μια καρέκλα της κουζίνας μπροστά και κάθισε. Το κοίταξε καλά- καλά σα να επρόκειτο ν’ αρχίσει κουβέντα μαζί του. Πήρε ν’ αδειάζει τα ράφια του από πάνω προς τα κάτω. Γέμισε η κουζίνα , οι πάγκοι , το τραπέζι. Βαζάκια, γυάλες, τάπερ, μπουκάλια, λαχανικά, φρούτα. Καθώς τα ακουμπούσε στον απέναντι πάγκο σπρώχνοντας στην άκρη ημερολόγιο και χαρτιά πρώτης ανάγκης, λογαριασμούς, σημειώματα, είδε δυο-τρία γράμματα που είχαν φτάσει και δεν είχαν ανοιχτεί ακόμα.

Αργυρώ Μποζώνη. Η είδηση ότι ο Άρης Σερβετάλης αποχωρεί από τον «Ρινόκερο» και ότι η παράσταση κατεβαίνει κάνει τον γύρο του διαδικτύου.

Και των θεάτρων. Για την ακρίβεια ο Άρης Σερβετάλης δεν αποχωρεί από την παράσταση ως ένας ηθοποιός που δεν συμφωνεί με τα μέτρα –άρα θα μπορούσε να αντικατασταθεί–, αλλά κατεβάζει την παράσταση ως πρωταγωνιστής. Γιατί χωρίς αυτόν δεν γίνεται η παράσταση. Αυτή είναι μια εντελώς διαφορετική θέση από αυτήν του μέλους ενός θιάσου. 

Η απόφαση που πήρε εδώ και λίγες ημέρες –μόλις ανακοινώθηκαν τα νέα μέτρα–, την οποία κάποιος παρατηρητικός θα μπορούσε να προβλέψει, αν έβλεπε ότι δεν υπάρχουν ανοιχτές παραστάσεις στον φορέα που προωθεί τις προπωλήσεις, αντανακλά το πιστεύω και την προσωπική του άποψη.