Δοκίμιο - στοχασμοί (91)
Σκέψεις για τον ιδιωτικό και τον δημόσιο χώρο με αφορμή μία φωτογραφία ενός λαϊκού σπιτιού στις αρχές του 20ου αιώνα, του Yorgos Kyriakopoulos, από το fb
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Βρήκα αυτή τη φωτογραφία (Α.Γιαννακόπουλος στην εξαιρετική Ομάδα "Παλιές Φωτογραφίες της Ελλάδας" - στο τέλος ο σύνδεσμος) και την περιέκοψα γιά να μεγεθύνω το θέμα που με ενδιέφερε : Ένα υπέροχο δίπατο σπιτάκι, ίσως στον χώρο της σημερινής Παιδικής Χαράς του απαστράπτοντος τότε Ζαππείου. Θα πρέπει να τραβήχτηκε ίσως στις αρχές του 20ού αιώνα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν τελειώσει, η φασαρία και ο πανζουρλισμός στο μεγάλο κτίριο που φιλοξενούσε τους αθλητές από τα πέρατα του κόσμου έπαυσε, τα δέντρα που φυτεύτηκαν γιά να απομονώσουν το πολεοδομημένο αυτό κομμάτι της νέας "ευρωπαϊκής" πόλης μεγαλώνουν σιγά-σιγά, το εντευκτήριο (Αίγλη?) θα έχει ήδη πάρει τη θέση του στη φυσιολογική ζωή της πόλης, η οποία με τη σειρά της αρχίζει να σκαρφαλώνει και στον μακρυνό Λυκαβηττό.
Το στατιστικό θεώρημα «Bayesian» ή η προετοιμασία για το χειρότερο σενάριο είναι πιο αποτελεσματική από την πρόβλεψή του, της Ελεάννας Βλαστού
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Σούζη Παλαιοκώστα
Ελεάννα Βλαστού. Το ναυάγιο του «Bayesian» στη Σικελία είναι η θλιβερή ναυτική ιστορία που εξέπληξε με την ταχύτητα που εκτυλίχθηκε, τη σφοδρότητα της ατυχίας και τις αινιγματικές συμπτώσεις της. Tη στιγμή αυτή έχουμε πνιγμένους και επιζώντες, την αναμονή της κατάθεσης του καπετάνιου και ένα όμορφο σκαρί προς ανάδυση για πραγματογνωμοσύνη. Ιδιοκτήτης ήταν ο Μάικ Λιντς, απόφοιτος του Κέμπριτζ, που βάφτισε το ιστιοπλοϊκό προς τιμήν του Αγγλου θεολόγου και μαθηματικού (του 18ου αι.) Thomas Bayes, το στατιστικό θεώρημα του οποίου τον βοήθησε να κάνει περιουσία στον κλάδο της τεχνολογίας.
Καθαρή σκέψη ή «παθιασμένο σκέπτεσθαι», του Βασίλη Κάλφα
Επιλέγων ή Συντάκτης Φώτης Νυχτολέας
Η Ζωή του νου είναι το τελευταίο έργο της Γερμανοαμερικανίδας, εβραϊκής καταγωγής, πολιτικής επιστήμονας και φιλοσόφου Χάνα Αρεντ (Ανόβερο, 1906 - Νέα Υόρκη, 1975). Γράφηκε στην αγγλική γλώσσα και δημοσιεύτηκε σε δύο τόμους το 1978, τρία χρόνια μετά τον θάνατό της. Αγνοούμε σε ποια κατάσταση άφησε το χειρόγραφό της η Αρεντ πριν εκδοθεί, αν και φαίνεται ότι ο πρώτος τόμος, με τίτλο Σκέψη, ήταν σχετικά ολοκληρωμένος.
Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό έργο – σίγουρα το πιο φιλοσοφικό και πιο φιλόδοξο έργο της Αρεντ.
Η έως τα ξημερώματα αυγουστιάτικη αυτοαξιολόγηση του Yorgos Kyriakopoulos, από το fb
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Συχνά οι τελευταίες νύχτες του Αυγούστου, ιδίως αν είναι Παρασκευές ή Σάββατα, προσφέρονται για αυτοαξιολόγηση, γιά αγάπες και φιλίες με τα καλά και τα λάθη τους, για ζύγισμα πεπραγμένων, για επεξεργασία νέων σχεδίων, για ξεχασμένα projects που δεν σταθμίστηκαν σωστά στον χρόνο που έπρεπε και που ακόμα "μετράνε" μέσα μας, γιά νέο ξεκίνημα στα οικονομικά μας και στις περικοπές που δεν θα θάψουν τελείως τα "θέλω" μας κ.ο.κ. Χτες βράδυ σκεφτόμουνα λοιπόν ως τα ξημερώματα αν έκανα σωστά που σπούδαζα μέχρι τα 28 μου, μάλλον ατελέσφορα (εκ του αποτελέσματος), πως με το τέλος του στρατού διάλεξα να εργαστώ σε επιχειρήσεις, θεωρώντας τότε προτεραιότητα να ζω πιό άνετα,
31 κυνικά, αλλά σοφά, λόγια από τον Τσαρλς Μπουκόφσκι
Επιλέγων ή Συντάκτης Φώτης Νυχτολέας
Μερικές από τις πιο αφοριστικές ρήσεις που μας κληροδότησε ο σημαντικότερος «ποιητής του περιθωρίου» μας προσκαλούν να εξερευνήσουμε τα βάθη της ύπαρξής μας και να ανακαλύψουμε την ομορφιά που κρύβεται πίσω από την καθημερινότητα.
Χένρι Τσαρλς Μπουκόφσκι ήταν αμερικάνος ποιητής και διηγηματογράφος. Γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1920 στη γερμανική πόλη Άντερναχ έζησε κυρίως στο Λος Άντζελες και απεβίωσε στις 9 Μαρτίου 1994 στο Σαν Πέδρο της Καλιφόρνιας, από λευχαιμία.
Στα ελληνικά το όνομά του προφέρεται σωστά "Μπουκόβσκι" και όχι "Μπουκόφσκι"
Εκμηδένιση και αγάπη, του Σταύρου Ζουμπουλάκη
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Η «Εκμηδένιση» του Ουελμπέκ (Εστία, 2022) αρχίζει να κορυφώνεται από τη σελ. 531, με την επίσκεψη του Πωλ στον οδοντίατρο. Στις 29 Ιουνίου 2027, ημέρα των πεντηκοστών γενεθλίων του και ενώ η Πρυντάνς ετοιμάζει γιορτή, ο ΩΡΛ τού ανακοινώνει ότι έχει ένα «εξόγκωμα» στο ούλο και πρέπει να αρχίσουν τα γνωστά: βιοψίες, τομογραφίες, πετ σκαν κ.λπ. «Γευόμενος ένα ποτήρι Σωτέρν και ακούγοντας τους θορύβους που έβγαιναν απ’ την κουζίνα, ο Πωλ σκέφτηκε ότι σε τελευταία ανάλυση είχε καταφέρει να φτάσει σε μια ορισμένη μορφή ευτυχίας, και ήταν κρίμα που πέθαινε τώρα» (σελ. 553). Αυτή είναι η ζωή!
Η δεύτερη ζωή του Χρήστου Βακαλόπουλου, του Άρη Αλεξανδρή
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Η προηγούμενη λογοτεχνική μάχη ευρείας κατανάλωσης, που είχε ως βάση την κληρονομιά του Καραγάτση, ξεκίνησε με την αμφισβήτηση του παλιού από τους νέους. Η κριτική ματιά των μιλένιαλ και της γενιάς Ζ στον τρόπο που ο κλασικός συγγραφέας μεταχειρίζεται τους γυναικείους χαρακτήρες προκάλεσε μία ασυνήθιστη ηθική σύγκρουση με άρωμα μοντέρνας πολιτικής ορθότητας. Στην πιο πρόσφατη μάχη, όμως, με αφορμή το έργο του Χρήστου Βακαλόπουλου, οι ρόλοι αντιστράφηκαν: αυτή τη φορά, οι νέοι ανακάλυψαν έναν λογοτέχνη (νεκρό εδώ και 31 χρόνια!) που τους αντιπροσωπεύει ειδολογικά κι αισθητικά, και οι πολύξεροι μεγάλοι ήταν εκείνοι που βάλθηκαν να αμφισβητήσουν την αξία του. «Ο Βακαλόπουλος δεν παρήγαγε υψηλή λογοτεχνία!», φωνάζουν.
Βέβαια, ομολογώ επίσης, ότι πάντα τα αισθήματά μου ήταν μοιρασμένα ανάμεσα στον τζίτζικα και τον μέρμηγκα, του Yorgos Kyriakopoulos, από το fb
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Καλός ο Αίσωπος και οι επίγονοί του (από τον Λαφονταίν μέχρι πολλά διδακτικά σημερινά παραμύθια), αλλά τώρα που ανακαλύφθηκε πόσα δεινά περνάνε τα τζιτζίκια και με τι επιμέλεια υπηρετούν τη μοίρα τους, ομολογώ πως κάπως τον αντιπάθησα τον αρχαίο πρόγονο, ως επιπόλαιο κατασκευαστή της μήτρας της αλήθειας.
Βέβαια, ομολογώ επίσης, ότι πάντα τα αισθήματά μου ήταν μοιρασμένα ανάμεσα στον τζίτζικα και τον μέρμηγκα. Και πώς ποτέ δεν πήρα την θέση που απαιτούσε από εμένα ο μύθος.
Οι φορτισμένες αλήθειες του Σπύρου Γιανναρά για τον Χρήστο Βακαλόπουλο, από το fb
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Είναι πράγματι εντυπωσιακό το πόσο δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν την σπουδαιότητα ενός συγγραφέα, οι συγκαιρινοί του.
Ιδιαίτερα δε οι άνθρωποι της δικής του γενιάς που τον είδαν να μεγαλώνει από μικρό και να ανδρώνεται στους ίδιους χώρους μ' αυτούς, όσοι ήπιαν ποτά ή κάπνισαν τσιγάρα κι αντάλλαξαν μαζί του κουβέντες στα ίδια καφενεία και μπαρ, διαρρηγνύουν πραγματικά τα ιμάτια τους ότι ο εν λόγω "γραφιάς" δεν είναι τίποτα σημαντικό, έγραφε ψιλοανοησίες και πως η κατοπινή του φήμη είναι υπερβολική. Οι επόμενες γενιές που τον αγαπούν και τον θαυμάζουν δεν τον γνώρισαν όπως εκείνοι για να καταλάβουν ότι ήταν ένας σαν κι αυτούς και τίποτα παραπάνω. Μάλλον δε, πολύ λιγότερο. Ετσι αντιμετωπίστηκε ο Μιχαήλ Μητσάκης, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Κων/ντίνος Καβάφης, ο Κώστας Καρυωτάκης και πλείστοι άλλοι σημερινοί ημιθεοι των νεοελληνικών γραμμάτων.
Σπύρος Μανουσέλης. Γιατί με την άνοδο της θερμοκρασίας αυξάνει συνήθως η επιθυμία για σεξ και οι παραλίες ή τα βουνά θεωρούνται τα ιδανικά σκηνικά για τη σύναψη νέων ερωτικών σχέσεων ή για την ανανέωση της ερωτικής επιθυμίας των «κουρασμένων» παραθεριστών; Η σύγχρονη επιστημονική προσέγγιση της ανθρώπινης ερωτικής συμπεριφοράς παραπαίει και ισορροπεί επικίνδυνα μεταξύ δύο ακραίων και, μέχρι σήμερα, ασύμβατων άκρων: αφενός των υλικότατων βιολογικών ή εγκεφαλικών αναγκών μας και αφετέρου των ρομαντικών μας ψευδαισθήσεων περί των αιθέριων ερωτικών παθών, που διαμορφώνονται μόνο πολιτισμικά. Αν αυτό ισχύει, τότε από τι καθορίζονται οι ερωτικές μας επιλογές και πόσο συνειδητές ή ελεύθερες μπορούν να είναι οι «επιλογές» μας;