Κινηματογράφος (93)
Αθηνόραμα: Οι 50 καλύτερες σκηνές στην ιστορία του ελληνικού σινεμά, θέσεις 10-1
Συντάκτης Τρύφων Μπεκετιάδης
Η κορυφαία δεκάδα της αντίστροφης μέτρησης συνοψίζει εν πολλοίς τα πάθη του ελληνικού κινηματογράφου. Την πολιτική αντιπαράθεση, τις ανεπούλωτες πληγές, το λυρισμό μιας βραδιάς στα μπουζούκια, την εξιλέωση μέσω του γέλιου. Τους έρωτες που έσμιξαν κι εκείνους που έμειναν ανεκπλήρωτοι. Συγκεντρώνει εικόνες κινηματογραφικής ποίησης και πράξεις που καρφώθηκαν στο θυμικό της ντόπιας κουλτούρας. Αυτές, λοιπόν, είναι οι 10 σπουδαιότερες σκηνές του ελληνικού σινεμά.
Τιμώντας τον Βαλεντίνο, οι 20 πιο ερωτικές ταινίες όλων των εποχών
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Σ.Δ . Από τις 20 ταινίες που παρουσιάζουν στο Αθηνόραμα ως τις πιο "ερωτικές ταινίες όλων των εποχών" (τι υπερβολικός τίτλος) οι Γιάγκος Αντίοχος - Χρήστος Μήτσης και που όλες μου άρεσαν (εκτός από το Nymphomaniac που δεν την έχω δει ακόμα) ξεχωρίζω αυτές που για διαφορετικούς συνειδητούς και ασυνείδητους λόγους μου έφτιαξαν κάποιες απρόσμενες διαθέσεις, απ'αυτές που όταν βγαίνεις από το σινεμά αλλού πατάς κι αλλού βρίσκεσαι. Οι ταινίες λοιπόν αυτές είναι οι Betty Blue, Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι, Προσοχή πόθος, Έξαψη και Η ζωή της Αντέλ. Να προσθέσω επίσης στην λίστα των 20 την ταινία του Αλέξη Δαμιανού "Ευδοκία"(1971) απ'όπου και η φωτό, που με είχε ξετρελάνει και την ταινία του Φρανσουά Τρυφώ "Η γυναίκα της διπλανής πόρτας" (1981) που είχα "ταυτιστεί" και με τους δύο πρωταγωνιστές. Προφανώς θα υπάρχουν κι άλλες, αλλά δεν έχω οργανωμένο αρχείο παρά μόνο την συναισθηματική μνήμη, που όπως και να το κάνουμε όσο περνούν τα χρόνια ευτυχώς και δυστυχώς αδυνατίζει.
Οι 100 καλύτερες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου, ανά δεκάδα, για τους φίλους του σινεμά
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Το περιοδικό ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ ανάρτησε 10 άρθρα με τις 100 καλύτερες κατά την γνώμη των συντακτών του σκηνές από τις ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Ανεξάρτητες, οι σκηνές μιας ταινίας μοιάζουν με τα τραγούδια ενός δίσκου που καρφώνονται στο μυαλό κι αποκτούν δική τους ζωή. Συχνά ξεπερνούν τη φήμη της ίδιας της ταινίας, άλλοτε τη «βαφτίζουν», ενώ σχεδόν πάντα μια σκηνή είναι αρκετή για να αποκρυσταλλωθεί το πνεύμα μιας ιστορίας. Η επιλογή των καλύτερων σκηνών από τη δημιουργία του σινεμά, είναι μια απόπειρα συμπύκνωσης εκείνων των στιγμών που ένα φιλμ άφησε το στίγμα του στη μεγάλη οθόνη και πέρασε για πάντα στο συλλογικό ασυνείδητο. Οι εικόνες που έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της ποπ κουλτούρας, οι διάλογοι που πέρασαν στο καθημερινό λεξιλόγιο, οι ερμηνείες που κοπιάραμε, οι σκηνοθετικές επιλογές που διεύρυναν τα όρια του κινηματογράφου, αλλά και οι καταδιώξεις που φόρτισαν με αδρεναλίνη τις σκοτεινές αίθουσες. Αυτές, λοιπόν, είναι οι 100 σκηνές που σμίλεψαν το σινεμά όπως το ξέρουμε σήμερα.
Δυο τρία πράματα για τον Ζαν Λυκ Γκοντάρ που σήμερα έκλεισε τα 90. Για ποιον;
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Αν παραδόξως ψάχνετε στο google πληροφορίες για τον Ζαν Λυκ Γκοντάρ είναι πολύ πιθανόν να σας εμφανιστούν άρθρα που ισχυρίζονται ότι πέθανε τον Δεκέμβριο του '18. Καραμπινάτο fake news δίχως να είναι φανερός ο λόγος που φτιάχτηκε και που αν τα διάβασε ο "νεκρός" είμαι σίγουρος ότι θα του γέννησαν χίλιες δυο αναστάσιμες σκέψεις. Γκοντάρ λοιπόν, είναι ο άνθρωπος που γεννήθηκε σαν σήμερα 3 Δεκεμβρίου στο Παρίσι το 1930 και θα πρέπει να είναι ο μόνος από τη Νουβέλ Βαγκ (μια ομάδα κινηματογραφιστών που υπήρξαν κριτικοί στο περιοδικό Καγιέ ντε σινεμά) που ζει ακόμα κάπου στη Γενεύη. Ποιος είναι αυτός ο τύπος; Ένας Γαλλοελβετός σκηνοθέτης που η πρώτη του ταινία "Με κομμένη την ανάσα" (1960) έφερε τα πάνω κάτω στον κινηματογράφο.
Στους "Άγιους των σκουπιδιών" του Ν.Δροσάκη πρωταγωνιστεί ο δικός μας Γιάννης Κυπαρίσσης
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
"Oι άγιοι των σκουπιδιών" (The garbage saints) ξεκινούν την πορεία τους Η Μίλντρεντ εκεί στο Μιζούρι με τις τρεις πινακίδες ψήφισε Τραμπ
Συντάκτρια Ράνια Ροκιά
Μπορεί ο Ντόναλντ Τραμπ να ετοιμάζεται να εγκαταλείψει σιγά σιγά τον Λευκό Οίκο –όταν αποφασίσει να δεχτεί το αποτέλεσμα των εκλογών–, ωστόσο το κομμάτι εκείνο της Αμερικής που τον ψήφισε παραμένει ασφαλώς στη θέση του. Ισως μάλιστα και να ενισχύθηκε στο μεταξύ, εάν συνυπολογίσει κανείς πως ο απερχόμενος πρόεδρος συγκέντρωσε σχεδόν 9 εκατ. ψήφους παραπάνω από ό,τι το 2016. Αυτά τα τέσσερα χρόνια ήταν αρκετές οι κινηματογραφικές ταινίες οι οποίες αποτέλεσαν αντίδραση, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σε όσα πρέσβευσε ο ανοικονόμητος Τραμπ, ιδιαίτερα πάνω σε θέματα φυλετικών και άλλων διακρίσεων. Από την άλλη, υπήρξαν κι εκείνα τα φιλμ τα οποία αντί να καταδικάσουν απλώς, προσπάθησαν να κατανοήσουν το φαινόμενο, ρίχνοντας μια ματιά στην πίσω αυλή της Αμερικής, η οποία εκτός από τα γνωστά γκέτο περιλαμβάνει και λευκούς πληθυσμούς που νιώθουν ξεχασμένοι από μια υπεροπτική κεντρική εξουσία.
Απονεμήθηκαν τα κινηματογραφικά βραβεία Ίρις - Καλύτερη ταινία η "Ευτυχία" του Άγγελου Φραντζή
Συντάκτρια Ομάδα διαχείρισης
Ήταν η ελληνική ταινία-φαινόμενο της χρονιάς, με περισσότερα από 600.000 εισιτήρια συνολικά, κι όπως ήταν φυσικό κυριάρχησε στα 11α βραβεία Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Ο λόγος βεβαίως για την «Ευτυχία» του Άγγελου Φραντζή, η οποία αναδείχθηκε καλύτερη ταινία ενώ συνολικά απέσπασε 8 βραβεία Ίρις, από τα 13 που διεκδικούσε. Συγκεκριμένα, η «Ευτυχία» επικράτησε στις τεχνικές κατηγορίες (μακιγιάζ, ήχος, ενδυματολογία, σκηνογραφία), με τους Κάτια Γκουλιώνη, Πυγμαλίων Δαδακαρίδη και Θάνο Τοκάκη να βραβεύονται για τις ερμηνείες τους (β' γυναικείος, α' και β' ανδρικός ρόλος αντίστοιχα). Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, η οποία μοιράστηκε το χαρακτήρα της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου στην ταινία με την Γκουλιώνη, ήταν η μοναδική από τους υποψήφιους του cast που δεν απέσπασε βραβείο στις ερμηνευτικές κατηγορίες.
Οι 8 συμπαθητικές ταινιούλες που γύρισαν στο σπίτι τους τις μέρες του εγκλεισμού 8 Έλληνες σκηνοθέτες
Συντάκτης Μανώλης Ροσμαράκης
Οκτώ Έλληνες σκηνοθέτες, που διεκδικούν σε λίγες μέρες κι ένα βραβείο Ιρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ανταποκρίθηκαν στο πρότζεκτ "Χώροι" του Φεστιβάλ Θεσ/νίκης και γύρισαν τις ολιγόλεπτες ταινιούλες τους μέσα στο σπίτι τους, άντε και στον κήπο, στο μπαλκόνι ή στη σκάλα, προσωπικό σχόλιο του καθενός για την πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε.
Από την "Ευτυχία" στον "Απόστρατο" κι από εκεί στην "Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς"
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Οι δύο καλοφτιαγμένες ελληνικές ταινίες που είδα φέτος σε σινεμά με κέρδισαν με το σπαθί τους. Οσονούπω θα δω και μία τρίτη που έχω φτιαχτεί για να μου αρέσει κι αυτή, και αν όντως συμβεί αυτό, θα είναι κάτι που έχει πολλά χρόνια να μου τύχει. Τρεις ελληνικές ταινίες να με ανεβάσουν σε μία σεζόν είναι κάτι σαν λαχείο.
Η μία είναι η "Ευτυχία" του Άγγελου Φραντζή που έχει κόψει εκεί γύρω στα 700χιλ. εισιτήρια και η άλλη ο "Απόστρατος" του Ζαχαρία Μαυροειδή που συνεχίζει, έχοντας κόψει μέχρι τώρα κοντά στα 3χιλ. εισιτήρια. Πρόκειται για δύο ταινίες που με ταξίδεψαν, παρόλο που ακολουθούν αντίθετη διαδρομή από τα ξέφτια της ιστορίας στις στάχτες της καθημερινότητας. Και αναμένουμε την "Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς".
Trigonometry: Η σειρά της Αθηνάς Τσαγγάρη στο BBC είναι ακριβώς ό,τι θα έπρεπε να έχει η ελληνική τηλεόραση
Συντάκτης Τρύφων Μπεκετιάδης
Βρεθήκαμε με τους συντελεστές της σειράς στο Φεστιβάλ Βερολίνου και τα είπαμε όλα, αναλυτικά
Η εμπειρία είναι γνωστή και βασανιστικά οικεία σε λίγο-πολύ όλους τους νέους ανθρώπους που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη. Τα σπίτια είναι λίγα, τα ενοίκια είναι ακριβά, η ζωή είναι πιεστική, οι σχέσεις είναι πολύπλοκες, η ηδονή και η κατάθλιψη περιμένουν ανά πάσα στιγμή στη γωνία. Λονδίνο, Άμστερνταμ, Βερολίνο, Αθήνα. Τα ίδια σκατά. Ενδιαφέροντα, αβίωτα, συναρπαστικά, απάνθρωπα – όλα την ίδια στιγμή.