Κινηματογράφος (74)
Πολωνέζα και Μεξικάνα, Αμερικάνα και Γιαπωνέζα, παρούσες, η Ελληνίδα που'ναι;
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Ο Ψυχρός πόλεμος ανάμεσά μας: Από τις ταινίες που είδα από τον Οκτώβριο μέχρι και τον Δεκέμβριο, τέσσερις με ταρακούνησαν. Μία απ'αυτές είναι ο "Ψυχρός πόλεμος". Όταν μετά σκέφτηκα την ταινία, αντιλήφθηκα ότι εγώ ήμουν ο προκατειλημμένος κι όχι ο Πολωνός σκηνοθέτης Πάβελ Παβλόφσκι ( Βαρσοβία, 1957). Εγώ, που ως επικριτικός στα νιάτα μου του υπαρκτού σοσιαλισμού, εισέπραττα στη διάρκεια της προβολής ως πρόβλημα μόνο τα αρνητικά του καθεστώτος της Λαϊκής Δημοκρατίας στην Πολωνία. Και διαπίστωσα ότι καλώς με ενοχλούσε αυτός ο από τα πάνω μετασχηματισμός του λαϊκού πολιτισμού της σε προπαγανδιστικό μηχανισμό ενός ανελεύθερου καθεστώτος. Αλλά κακώς έμεινα εκεί και είναι ένα πρόβλημα γιατί δεν είδα και την καμπούρα της Δύσης, την καμπούρα μας.
Όλες οι ταινίες του Γούντι Άλεν, από τη χειρότερη ως την καλύτερη, των Μελεμενίδη- Βασιλείου
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Ακόμα και όσες ταινίες του Γούντι Άλλεν δεν μας άρεσαν, ποτέ δεν μας έκαναν να κλάψουμε τα λεφτά που δώσαμε, να πούμε πως χάσαμε την ώρα μας και πως αυτό ήταν, τελειώσαμε μαζί του. Όλες εξέπεμπαν από λίγο ως πολύ ένα ευεργετικό φως που μας έκανε να δούμε τον εαυτό μας μες τον κόσμο με ένα τρίτο μάτι, συχνά αυτοσαρκαστικό που δεν χάριζε τα κάστανα σ'εχθρούς και φίλους. Έτσι βγαίναμε από τα σινεμά λες και είχαμε μόλις λουστεί. Να'μαστε λοιπόν φρέσκοι και μυρωδάτοι γεμάτοι με την ευφροσύνη που φέρνουν οι πνευματώδεις κωμωδίες του να ξαναμπαίνουμε στον ζόρικο κόσμο έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε και καμιά φορά να τον χαρούμε δίχως φυσικά να σταματήσουμε να είμαστε ανικανοποίητοι.
Δυο τρία λόγια για τον Μπερνάρντο Μπερτολούτσι
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Εκεί γύρω στα 20 πιάστηκα στην "Στρατηγική της αράχνης" και κατανόησα γενικά τον "Κομφορμίστα", δυο ταινίες του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι ( Πάρμα, 1941 - Ρώμη, 26.11.18). Και οι δύο μου φούντωσαν την επιθυμία να γίνω σκηνοθέτης. Που δεν έγινα σ'αυτήν τη ζωή, όμως, ειδικά ο Κομφορμίστας και καμιά ντουζίνα ακόμα ταινίες που με μάγεψαν στα χρόνια που ξετσουτσούνιζα κιν/φικά ήταν το αίμα του κόκκορα στα κινηματογραφικά θεμέλιά μου.
The Crow, μια cult status ταινία από τη δεκαετία του '90
Συντάκτης Κυριάκος Κουντουπίδης
Ο Eric Draven θα δολοφονηθεί από συμμορία που εισβάλει σπίτι του και η αρραβωνιαστικιά του Shelly θα καταλήξει λίγο αργότερα στο νοσοκομείο, ύστερα από βιασμό και ξυλοδαρμό από την ίδια συμμορία. Ένα χρόνο μετά, ο Eric θα βγει από τον τάφο του με τη βοήθεια ενός κορακιού (που σύμφωνα με τον θρύλο μεταφέρει τις ψυχές των νεκρών) και θα αναζητήσει έναν-έναν τους υπαίτιους προκείμενου να εκδικηθεί και να αναπαυθεί. Μια ξεχωριστή κριτική για το "Τρεις πινακίδες έξω από το Έμπιγκ" που κάνει πρεμιέρα το "Μελίνα" στη Δραπετσώνα
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Με το φιλμ «Οι Τρεις Πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι", μια από τις ταινίες της φετινής χρονιάς που μας άρεσε ιδιαίτερα, ξεκίνησε χθες 22.6 τις καλοκαιρινές προβολές ο δημοτικός κινηματογράφος "Μελίνα" στη Δραπετσώνα. Ο Βρετανός σκηνοθέτης Μάρτιν Μακ Ντόνα απογειώνει ένα δικό του σενάριο δίνοντας σώμα και ψυχή σε μια ομάδα αμερικανών επαρχιωτών. Μια ομάδα που ασφυκτιά μέσα σε μια ζοφερή πραγματικότητα, πιεζόμενη από τα προσωπικά τους αδιεξοδα, δεν παραδίδει τα όπλα, ανοίγοντας δρόμους έξω από τους προβλεπόμενους από τους θεσμούς.
Τα βραβεία του 71ου κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών
Συντάκτρια Ομάδα διαχείρισης
Τον Χρυσό Φοίνικα του 71ου Φεστιβάλ των Καννών, του πιο σπουδαίου φεστιβάλ στον κόσμο, κέρδισε το «Shoplifters» του Γιαπωνέζου Χιροκάζου Κόρε Έντα που παρακολουθεί την πορεία μιας οικογένειας τυχοδιωκτών, η οποία αποφασίζει να δώσει προσωρινό καταφύγιο σε ένα μικρό κορίτσι.
Με μια τρυφερή ταινία με πυξίδα του τον ανθρωπισμό, ο Ιάπωνας σκηνοθέτης κατάφερε να κλέψει τις εντυπώσεις και την καρδιά της κριτικής επιτροπής.
Το ντοκιμαντέρ " Κωστής Παπαγιώργης: Ο πιο γλυκός μισάνθρωπος", στις οθόνες μας από 19.4
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Τον Κωστή Παπαγιώργη ( Νεοχώρι Υπάτης, 1947 – Αθήνα, 2014) τον διαβάσαμε από το πρώτο του βιβλίο ( Περί μέθης, 1990) έως το τελευταίο του (Ο εαυτός, 2016). Διαβάσαμε και πάρα πολλά άρθρα αυτού του εργατικού συνανθρώπου μας που δημοσιευόντουσαν σε εφημερίδες και περιοδικά. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που, όντως μία κινητή βιβλιοθήκη με ένα μυαλό ξουράφι, πέτυχε να μετρήσει και να ξεσκαρτάρει τις γνώσεις του με τα βουητά της παθιασμένης ζωής σ'αυτόν τον τόπο και στην ιστορία του. Που πάει να πει ότι μιλάμε για έναν πνευματικό άνθρωπο.
Σε πρώτη φάση τα έργα του μας δημιουργούσαν την αίσθηση ότι σιγά σιγά γινόμασταν κι εμείς μικροί σοφοί. Γρήγορα όμως αντιληφθήκαμε ότι επρόκειτο για μία βολική ψευδαίσθηση.
Τρεις πινακίδες δημοσιότητας για έναν κόσμο θαμμένο κάτω από τόνους αμετανόητου προοδευτισμού, του Κώστα Περούλη
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Στις Τρεις Πινακίδες έξω από το Έϊμπινγκ, στο Μιζούρι, του Μάρτιν Μακντόνα, σε μια αμερικανική επαρχιακή πόλη, μία μητέρα της οποίας η κόρη βιάστηκε, δολοφονήθηκε και το πτώμα της πυρπολήθηκε, νοικιάζει τρεις πινακίδες πάνω στην τοπική δημόσια οδό, στις οποίες αναρτά γιγαντοαφίσες με επιθετικά μηνύματα κατηγορώντας για αδράνεια τον προοδευτικό σερίφη της πόλης που διευθύνει ένα αστυνομικό τμήμα από ντόπιους ρατσιστές ή απλώς αδιάφορους δημόσιους υπαλλήλους. Σύντομα η πόλη στρέφεται εναντίον της και η βία γεννά βία, κάθε είδους βιαιοπραγίες εκτυλίσσονται με αφορμή αυτό το περιστατικό, μια και η «βαθιά» Αμερική έτσι ξέρει να λύνει τις διαφορές της.
Ψηφίσαμε κι εμείς για τα φετινά Όσκαρ..... και τα τρέιλερ των εννιά για την καλύτερη ταινία
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Το ότι δίνονται βραβεία σε πολλές δραστηριότητες και έργα του ανθρώπου δεν μπορεί να είναι άσχετο με τη φύση του. Όπως και αυτοί που τα αρνούνται, υποστηρίζοντας πως τα βραβεία διαστρέφουν τη φυσική επίδραση των δημιουργημάτων, δεν γίνεται παρά να έχουν το είναι τους συντονισμένο με την ανθρώπινη φύση. Και οι δύο αυτές πλευρές του ανθρώπου, ανάλογα με την εποχή και την κοινωνία, άλλοτε παίρνουν τα πάνω τους και άλλοτε ωθούνται στην ανυποληψία.
Το τρέιλερ της "Η μορφή του νερού" και δυο συνεντεύξεις του σκηνοθέτη της Γκιγιέρμο ντελ Τόρο
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Λες επειδή το έχω ανάγκη να φτιάχνομαι για να μ'αρέσει πολύ "Η μορφή του νερού" του Μεξικανού Γκιγιέρμο ντελ Τόρο; Παίζει επίσης ότι οι άλλες ταινίες του στο τσακ ήταν να με απογειώσουν. Χαλαρά σκεπτόμενος μου φαίνεται ότι ήγγικεν ο καιρός να συναντηθούν στις σκοτεινές αίθουσες τα καλύτερά μας, αυτά δηλαδή που σε φτιάχνουν αλλού να πατάς κι αλλού να βρίσκεσαι.
Αυτή η χαμηλού κόστους ταινία πάει με χίλια για διάφορα Όσκαρ, παίρνει καλές έως πολύ καλές κριτικές και κόβει αρκετά εισιτήρια σε όλον τον κόσμο.
Πατώντας εδώ θα σας εμφανιστεί μία συνέντευξη που παραχώρησε στην Έρση Δάνου και δημοσιεύτηκε στην ΕτΣ στις 10.2.18 με τον τίτλο «To σινεμά απαιτεί τη σκληράδα μποξέρ και την αγνότητα αγίου».
Κι εδώ μία συνέντευξη που παραχώρησε στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο μετά τη βράβευσή του με τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας το Σεπτέμβριο του 2017 και δημοσιεύτηκε στη lifo.
Η ταινία θα προβληθεί στις δικές μας οθόνες την Πέμπτη 15.2.18