Πανδημία κορονοϊού. Πρώτο κρούσμα. Πρώτο κύμα. Πρώτη καραντίνα, δεύτερη, τρίτη! Πότε πέρασε ένας χρόνος; «Πόσα αυτονόητα μας πήρε αυτή η χρονιά;» Σαν να ζούμε την ίδια μέρα σε επανάληψη. Πόσοι έρωτες πέθαναν ή δεν γεννήθηκαν ποτέ μέσα στην πανδημία; Το τραγούδι μας όμως μιλάει για έναν έρωτα που άνθισε μέσα στην καραντίνα, παλεύει κόντρα σε όλα και βρίσκει λύσεις και διεξόδους.

Σ.Δ. Μεγαλώσαμε με τη σκόνη του Τσιμεντάδικου και του Γυψάδικου,  στις μύτες μας και στα πνευμόνια μας και από πάνω τα οξέα των Λιπασμάτων που μας έκαιγαν μάτια και λαιμό. Το 1999 με τη βοήθεια των αγώνων μας επιτέλους έπαψαν να λειτουργούν όλα αυτά κι ένα μεγάλο και μακρόσυρτο ουφ βγήκε από το στόμα μας. Και πάνω που είπαμε δόξα το θεό, άντε πάλι απ' απ'την αρχή οι καταραμένοι πέσαμε στο βοήθα Παναγιά αφού ξεκίνησε από τις αρχές του 2000 να μας φλόμωνει η εκ του δημοσίου έργου εκπορευόμενη δυσοσμία της Ψυττάλειας. Έπρεπε να περάσουν κάποια χρόνια για να κλείσει κι αυτό το κεφάλαιο και να μπορούμε να ζούμε όπως και οι υπόλοιποι κάτοικοι του λεκανοπεδίου. Έλα όμως που εκεί γύρω στις αρχές του '15, ξεδιάντροποι κι ανάλγητοι πολιτικοί και επιχειρηματίες μας κατσίκωσαν την εταιρεία που επεξεργάζεται τα απόβλητα των πλοίων και με την δύσοσμη  μελισσανιδίλα της μας καταστρέφει την υγεία και μας χαλάει την ποιότητα της καθημερινότητάς μας. Επί του παρόντος φως στο τούνελ δυστυχώς δεν βλέπουμε. Ποιο είναι το διαρκές έγκλημα; Λοιπόν, το αυτονόητο, πως δηλαδή ακόμα κι αν υπήρχαν νόμοι βασισμένοι στην αρχή του "ο ρυπαίνων πληρώνει", όσα χρήματα και αν μας έδιναν αυτοί οι συνάνθρωποί μας είναι ποτέ δυνατόν να αναπληρωθεί η ζωή που μας έκλεψαν; Όχι απαντάμε, όμως τότε ποια μπορεί να'ναι η δίκαια τιμωρία τους; 

Η πρόσβαση σε προϊόντα περιόδου σε φυλακές Ελλάδας, ΗΠΑ, Ηνωμένου Βασιλείου και Ινδίας.

ΕΛΛΑΔΑ: Σύμφωνα με το άρθρο 23 του σωφρονιστικού κώδικα, «Η διεύθυνση εξασφαλίζει τους όρους υγιεινής και καθαριότητας στο κατάστημα, διατηρεί σε καλή λειτουργία όλες τις εγκαταστάσεις και παρέχει δωρεάν, σε επαρκείς ποσότητες, τα μέσα για την ατομική υγιεινή και καθαριότητα των κρατουμένων, όπως χαρτί υγείας, σαπούνι, απορρυπαντικά, σερβιέτες και άλλα είδη τουαλέτας και μέσα και υλικά καθαρισμού, με ειδική μέριμνα για την κάλυψη αναγκών υγιεινής των γυναικών, των ασθενών και των υπερηλίκων κρατουμένων, ακόμα και από κατασχεθέντα είδη που διατίθενται στα καταστήματα κράτησης βάσει του άρθρου 38 του Ν. 4356/2015».

Τάσος Τσακίρογλου. Είναι γνωστό ότι τα θέματα γύρω από το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή «δεν πουλάνε», όπως λέμε στη δημοσιογραφική αργκό. Είναι βαρετά, είναι «τρομολαγνικά» και ρίχνουν μια γκρίζα σκιά στην ήδη επιβαρυμένη καθημερινότητά μας. Ποιος θέλει, αλήθεια, να ψυχοπλακώνεται με το λιώσιμο των πάγων, την εκτεταμένη ρύπανση του αέρα και των ωκεανών, την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, τα όλο και πιο συχνά ακραία καιρικά φαινόμενα και τα ρεκόρ που καταγράφουν κάθε χρόνο οι θερμοκρασίες σχεδόν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης; Πραγματικά βαρετό!

Η Σαντρά Λοζιέ είναι καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Paris 1 Panthéon-Sorbonne, διευθύντρια του Κέντρου Σύγχρονης Φιλοσοφίας του κορυφαίου αυτού πανεπιστημίου του Παρισιού και αρθρογράφος της «Liberation». Η ακόλουθη συνέντευξή της δημοσιεύτηκε στο γαλλικό περιοδικό L’ Obs.

● Η μέριμνα (care) παραμένει μια έννοια σχεδόν άγνωστη στη Γαλλία. Θα μπορούσατε να μας θυμίσετε την προέλευσή της;

Η ηθική της μέριμνας ορίστηκε το 1982 από την Αμερικανίδα ψυχολόγο και φιλόσοφο Carol Gilligan, στο βιβλίο της In a Different Voice. Σε αυτό, η Gilligan ασκεί κριτική στις θεωρίες ενός άλλου Αμερικανού ψυχολόγου που είχε τότε μεγάλη επιρροή, του Lawrence Kohlberg, ο οποίος βασιζόταν κυρίως στο περίφημο «δίλημμα του Heinz».

Αργυρώ Μποζώνη. Αλλά και αυτή δεν είναι μια επιτυχία της τέχνης να μπορεί να συνδεθεί με κάποιον που τη βλέπει και να θέλει να την αποκτήσει με όποιο τρόπο μπορεί; Δηλαδή αν είχατε ένα κουνελάκι του Τζεφ Κουνς γιατί θα ήσασταν καλύτεροι;

 «Θέλω απλώς να υπάρχω. Θέλω να υπάρχω με αυτήν την οπτική γλώσσα στον κόσμο. Δεν θα σήμαινε τίποτα για μένα να κάνω πίνακες ζωγραφικής αν δεν έφτανα στους ανθρώπους». Αυτά είναι τα λόγια του KAWS, ενός από τους πιο αμφιλεγόμενους, δημοφιλείς και ακριβούς ποπ καλλιτέχνες της εποχής μας που το έργο του παρουσιάζεται στο Μουσείο του Μπρούκλιν στη έκθεση «What Party» που θα διαρκέσει μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2021.

Ανατρέχοντας όχι σε ιστορικά γεγονότα αλλά στο συναίσθημα που της προκαλούσε η Επανάσταση από τα μαθητικά της χρόνια, τον μεγάλο θαυμασμό δηλαδή για τη γενναιοδωρία και τη δύναμη ψυχής των Ελλήνων, η Σοφία Μπεκατώρου έδωσε το δικό της μήνυμα για τον εορτασμό της επετείου, ως καλεσμένη της σειράς «Με αφορμή το ’21» από το Ίδρυμα Μποδοσάκη.