Προσωπικές (180)
Η μαγείρισσα Feyrouz αφηγείται τη ζωή της στον M.Hulot
Συντάκτρια Σούζη Παλαιοκώστα
Γεννήθηκα στην Αντιόχεια, σε ένα μικρό χωριό, τη Σαμάλτα, τρίτη κόρη μιας χριστιανικής οικογένειας. Ο πατέρας μου ήταν ψάλτης και όταν ήμουν 40 ημερών η τύχη μου άνοιξε γιατί τον έστειλαν στην Αλεξανδρέττα, έτσι μεγάλωσα εκεί. Μετά οι γονείς μου έκαναν άλλα δύο παιδιά, αγόρια. Κάθε Κυριακή πηγαίναμε στην εκκλησία και μετά γυρνάγαμε στο σπίτι, μια μικρή γκαρσονιέρα, όπου ερχόταν πολύς κόσμος και τρώγαμε και γλεντάγαμε. Συνέχεια είχαμε πάρα πολύ κόσμο. Ο πατέρας μου, εκτός από ψάλτης, ήταν και διερμηνέας και τραγουδιστής και σε κάθε γλέντι αυτός τραγούδαγε κι εγώ έπαιζα τουμπερλέκι.
Σκέψεις και έργα του ιδρυτή της APIVITA Νίκου Κουτσιανά, της Τ. Επτακοίλη
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά, την τόσο ταλαιπωρημένη. Γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό του Δομοκού, τα Γαβράκια. Ο πατέρας του σκοτώθηκε στη διάρκεια του Εμφυλίου. «Ημουν μόλις ενός έτους και τα αδέλφια μου έξι και τριών. Δεν τον θυμάμαι καθόλου. Θυμάμαι, όμως, όσα ακολούθησαν τον θάνατό του, τη δυστυχία που περάσαμε, τον κατατρεγμό, το “ουαί τοις ηττημένοις”. Παπούτσια φόρεσα για πρώτη φορά στα οκτώ μου χρόνια. Δυσκολεύτηκα να τελειώσω το Δημοτικό γιατί άλλοτε υπήρχε δάσκαλος στο χωριό μας κι άλλοτε όχι».
Αντρέα Καμμιλέρι: Ένας ήρωας σήμερα είναι αυτός που καταφέρνει να εκπληρώσει το καθήκον του
Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς της Ιταλίας, ιδιαίτερα αγαπητός στο ελληνικό κοινό, ο Αντρέα Καμιλέρι, δημιουργός του εμβληματικού επιθεωρητή Μονταλμπάνο –ένα όνομα φόρος τιμής στον Ισπανό συγγραφέα Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν, που πόσες φορές οι περιπέτειές του δεν μας έκαναν συντροφιά, ιδιαίτερα στις καλοκαιρινές διακοπές, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 94 ετών. Από τα μέσα Ιουνίου νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Ρώμης με καρδιακά προβλήματα, ενώ εδώ και μερικά χρόνια είχε χάσει την όρασή του, όπως όμως είχε πει, αυτό το δυσάρεστο γεγονός τού επέτρεψε να απεικονίσει τα πράγματα με μεγαλύτερη σαφήνεια.
Ασημίνα Αρβανιτάκη: «Ελπίζω ότι η αθανασία κάποια στιγμή θα καταστεί εφικτή»
Συντάκτης Ελένη Ε. Νανοπούλου
Η διαδρομή της σπουδαίας Ελληνίδας φυσικού Ασημίνας Αρβανιτάκη περιλαμβάνει πολυάριθμες προκλήσεις, ιδέες, προβληματισμούς, δυνατότητες, ανακαλύψεις, ερωτήματα, παρατηρήσεις, λύσεις και απαντήσεις. Ξεκίνησε από ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας και, αφού διένυσε πολλά χιλιόμετρα, μεταφορικά και κυριολεκτικά, κατάφερε να διακριθεί στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Σπούδασε φυσικός στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια πήγε για μεταπτυχιακές σπουδές στο Stanford των ΗΠΑ, όπου και ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το 2008.
Δημήτρης Παπαϊωάννου: Έβαλα τα gay θέματα στη μεγάλη πίστα
Συντάκτρια Σούζη Παλαιοκώστα
Ματούλα Κουστένη: Η εκρηκτική και ατρόμητη ενηλικίωση του Δημήτρη Παπαϊωάννου από την γκέι αλητεία στην κορυφή της τέχνης του.
Δύο άνδρες όμοια ντυμένοι. Δύο μαύρες φιγούρες με την πλάτη γυρισμένη στο κοινό. Αλληλεπιδρούν, αναζητούν το άλλο τους μισό, ενώνονται, απομακρύνονται, γίνονται ένας ή πολλοί. Η αποτύπωση του έρωτα στην απόλυτη δυαδικότητά του, η αγωνία της ταύτισης και της μοναξιάς. Το μοτίβο που επανέρχεται γίνεται ένα είδος υπογραφής για τον Δημήτρη Παπαϊωάννου. Kι όμως, σε αυτά τα μαυροντυμένα αγόρια, τα μικρά στο χαρτί, τα αφοπλιστικά άψογα στη σκηνή, ο σκηνοθέτης έχει ενσωματώσει εδώ και περίπου τριάντα χρόνια όσα τον καθόρισαν:
Δημήτρης Κορρές: Ο φόβος σε εμποδίζει να γνωρίσεις το καινούργιο και η έλλειψη γνώσης σε κάνει να αισθάνεσαι φοβισμένος
Συντάκτης Φώτης Νυχτολέας
Tο βροχερό μεσημέρι που πέρασα την πύλη του σπιτιού του χαρισματικού εφευρέτη, αρχιτέκτονα-μηχανικού και κορυφαίου αναρριχητή Δημήτρη Κορρέ στα ορεινά των Μελισσίων συνειδητοποίησα ότι δεν πρόκειται για μια απλή κατοικία. Εκεί βρίσκεται και το προσωπικό του εργαστήριο, στο οποίο δημιουργεί τις ευρεσιτεχνίες, τα χιλιάδες σχέδια και τις μηχανολογικές του κατασκευές.
Αχανείς χώροι, στενοί διάδρομοι, πολυάριθμα μηχανήματα, χιλιάδες εξαρτήματα, ανταλλακτικά και, φυσικά, το super car της Korres Project παρκαρισμένο στην αυλή. Ο Δημήτρης Κορρές θεωρείται πρωτοπόρος στον τομέα του.
Αντίνοος Αλμπάνης:... αλλά η πόλη μου για μένα θα συνεχίσει να είναι η πόλη μου. Ό,τι κι αν συμβεί, εγώ στον δρόμο θα είμαι και θα περπατάω
Συντάκτης Μανώλης Ροσμαράκης
Ο ήρωας στο «Φινιστρίνι», τον μονόλογο του Βασίλη Ρίσβα που ερμηνεύει τα Δευτερότριτα στο Από Μηχανής Θέατρο ο Αντίνοος Αλμπάνης, σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη, βιώνει σοβαρή υπαρξιακή κρίση στα mid-30s του και, μεταξύ άλλων, θυμάται την ημέρα που βρήκε νεκρή τη γειτόνισσά του, όταν της πήγε τα κοινόχρηστα.
Λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση, ανταλλάσσω μηνύματα με τη δική μου γειτόνισσα-διαχειρίστρια της πολυκατοικίας, fun fact που ανακαλώ με ελαφρύ μειδίαμα την ώρα που ο Αντίνοος αποδίδει έξοχα το σκοτεινό και χωρίς πολλές ανάσες φωτός έργο που του έχει ανατεθεί.
Κωνσταντίνος Δασκαλάκης: Για κάθε μία επιτυχία μου υπήρξαν πολλαπλές αποτυχίες, για τις οποίες κανείς δεν μαθαίνει ποτέ
Συντάκτης Φώτης Νυχτολέας
Οι ομιλίες του γεμίζουν ολόκληρα αμφιθέατρα, οι απόψεις του απασχολούν τα πρωτοσέλιδα, όλοι θέλουν να φωτογραφηθούν μαζί του και οι διαλέξεις του είναι περιζήτητες. Μιλάμε για τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη, ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά της παγκόσμιας ακαδημαϊκής κοινότητας.
Γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα και κατάγεται από την Κρήτη. Φοίτησε στο Βαρβάκειο Πειραματικό Λύκειο (το απολυτήριό του έγραφε 20) και είναι απόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, όπου αρίστευσε με βαθμό πτυχίου 9,98.
Χρήστος Ζερεφός: Με πληγώνει η κυριαρχία του φθόνου στην Ελλάδα, που αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας
Συντάκτρια Ράνια Ροκιά
Ακαδημαϊκός, φυσικός. Γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου, ζει στο Ντράφι Αττικής. Το 2007 η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή των Ηνωμένων Εθνών, στην οποία συμμετείχε ως μέλος, τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης.
Γεννήθηκα το 1943 στο Κάιρο της Αιγύπτου και είμαι απόγονος μιας οικογένειας που έζησε για τέσσερις γενιές στην Αλεξάνδρεια. Ήταν η περίοδος κατά την οποία η παροικία των Ελλήνων στην εύφορη γη του Νείλου άκμαζε.
Πέγκυ Ζουμπουλάκι: «feel free, feel free», μου έλεγε η μητέρα μου και το κράτησα ως βασικό μότο στη ζωή μου
Συντάκτης Τρύφων Μπεκετιάδης
Η Πέγκυ Ζουμπουλάκι, η δημιουργός της πιο διάσημης γκαλερί των Αθηνών εξιστορεί κομμάτια τη ζωή της στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
Γεννήθηκα σε ένα νεοκλασικό στη διασταύρωση των οδών Ύδρας και Κυψέλης, το οποίο είχε κατασκευάσει ο προπάππους μου, ο αρχιτέκτονας Σάββας Μπούκης, ο άνθρωπος που δημιούργησε τη βασιλική έπαυλη στο Τατόι και τον Φάρο Ζούρβα στην Ύδρα. Μεγάλωσα και έμεινα εκεί αρκετά χρόνια.
Αυτό το σπίτι λειτουργούσε ως μέσο κοινωνικοποίησης. Ήταν δύσκολα χρόνια, με στερήσεις, αγωνίες και κακουχίες. Όμως κυριαρχούσε το απλό, το ταπεινό και το ανεπιτήδευτο. Χαιρόσουν με τα ελάχιστα. Αρκούσαν το ατελείωτο παιχνίδι στη γειτονιά, τα γέλια, η εγγύτητα, η αγάπη και τα οικογενειακά κυριακάτικα τραπέζια.