Προσωπικές (244)
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς «Στα μάτια των νέων σήμερα βλέπω θυμό και φόβο, αλλά όχι αμφιβολία. Μια πλήρη αδυναμία να φανταστούν ένα μέλλον»
Επιλέγων ή Συντάκτης Μανώλης Ροσμαράκης
Γεννήθηκα το 1937 στην Αθήνα και το πρώτο μου σπίτι ήταν στην οδό Σπευσίππου. Η οικογένειά μου ήταν αστικής προελεύσεως, με πατέρα, παππού και προπάππου δικηγόρο. Είμαι παιδί της Κατοχής, αλλά δεν μπορώ να πω ότι έζησα τις κακουχίες που βίωσαν οι περισσότεροι Έλληνες, δεν πείνασα. Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ήμουν πολύ προστατευμένος, με τη μητέρα μου να περπατάει δεκάδες χιλιόμετρα για να μου φέρει να φάω από διάφορους προμηθευτές που είχε ακόμα και στον μακρινό Ασπρόπυργο. Η Κατοχή είχε σκεπάσει τα πάντα με έναν γκρίζο μανδύα. Φόβος και σιωπή στους δρόμους.
Βασίλης Καραποστόλης: «Είναι ανάγκη να πιστέψουμε ότι η Ελλάδα βρίσκεται πιο πάνω από το κράτος»
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Σ.Δ. Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του '80 τα πολιτικά πάθη ήταν σε έξαρση κι αυτό που εισέπραττα ήταν μία εξαχρείωση του δημόσιου βίου που με ενοχλούσε πολύ, τόσο ώστε με πετούσε στην εξέδρα του πολιτικού παιχνιδιού κι ακόμα παραπέρα. Έτυχε τότε να διαβάσω το βιβλίο του Βασίλη Καραποστόλη "Ήπιος λόγος", που ήρθε κι έδεσε με ότι Πολιτικό είχα ανάγκη εκείνη την εποχή. Και δεν ήταν μόνο όλα όσα έλεγε, αλλά και η διαυγής και ισορροπημένη γραφή του που έδενε με τις ιδέες του. Από τότε έγινα "κολλητός" του έχοντας διαβάσει μέχρι σήμερα σχεδόν όλα τα βιβλία του. Και κάθε φορά που τέλειωνα ένα βιβλίο του κατέληγα πως στο θέμα που διαπραγματευόταν αυτός τα έλεγε καλύτερα από όσα με διέτρεχαν.
Ο ζωγράφος Χρήστος Μποκόρος: «Η τέχνη δεν είναι θέαμα, πρέπει να σε αφορά και να σε πονάει»
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Ράνια Ροκιά
M.Hulot. Γεννήθηκα στο Αγρίνιο, η μάνα μου έλεγε ότι την πιάσαν οι πόνοι μέσα στο καπνοχώραφο· τότε η πόλη ήταν συνδεδεμένη ακόμη με τα καπνά. Μέχρι τα 19 μου χρόνια έζησα εκεί, και κάθε καλοκαίρι ήμουν όντως στα καπνοχώραφα. Οι γονείς μου ήταν βιοπαλαιστές. Ο πατέρας μου είχε σπουδάσει νομικά, μετά έγινε αξιωματικός στον ΕΛΑΣ, έκανε εξορία, και μετά την εξορία άνοιξε ένα υφαντουργείο. Πήγε να δουλέψει εκεί υφάντρα η μάνα μου, προσφυγοπούλα, ερωτεύτηκαν, έκαναν οικογένεια, αλλά το υφαντουργείο έκλεισε και από όλα αυτά απέμεινε η οικογένεια: οι γονείς μου, εγώ και η αδελφή μου. Ήμουν το πρώτο παιδί στο σόι της μάνα μου, που ήταν πολυμελές, οπότε αυτό που κυρίως θυμάμαι είναι η αγάπη που εισέπραττα από ένα ευρύτερο περιβάλλον.
Σμαράγδα Καρύδη, η Αθηναία της εβδομάδας: Ήθελα να είμαι η Βουγιουκλάκη και ο Άρης Ρέτσος μαζί
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Αργυρώ Μποζώνη. Ηθοποιός, σκηνοθέτις, ακατάτακτη και αγαπημένη του κοινού, η Σμαράγδα Καρύδη θυμάται πως ανέκαθεν ήθελε το σύμπαν, χωρίς να περιορίζεται. Στον απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας της, ως η Αθηναία της εβδομάδας, καταλήγει πως, ούτως ή άλλως, «στο τέλος ανήκεις εκεί που μπορείς να φτάσεις», ενώ δηλώνει πως πάντα θα επιλέγει συνειδητά να συντάσσεται με τη χαρά.
Όλη μου τη ζωή ζούσα στα Εξάρχεια, εκεί γεννήθηκα, εκεί βαφτίστηκα, στον Άγιο Νικόλαο, εκεί πέρασα τα παιδικά μου χρόνια, εκεί ήταν τα σχολεία μου. Μέχρι να φύγω από τη γειτονιά πίστευα ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από τα Εξάρχεια, δηλαδή είχα φανταστεί τον εαυτό μου εκεί να πεθαίνει.
Φανί Αρντάν: «Προτιμώ τους αδιάκριτους από τους αδιάφορους»
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Σούζη Παλαιοκώστα
Η διάσημη Γαλλίδα ηθοποιός επιστρέφει στη Λυρική όπου σκηνοθετεί τον συναρπαστικό «Αλέκο» του Ραχμάνινοφ και θυμόμαστε όσα υπέροχα είπε κάποτε στον Θανάση Λάλα.
Η Φανί Αρντάν γεννήθηκε στο Σομίρ της κεντρικής Γαλλίας το 1949. Στην πορεία σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες, έλαβε μαθήματα υποκριτικής και το 1974 πρωτοεμφανίστηκε στο σανίδι. Το 1981 έκανε αίσθηση πρωταγωνιστώντας στην ταινία του Φρανσουά Τρυφώ “Η γυναίκα της διπλανής πόρτας”. Στη συνέχεια έγινε σύντροφος του σπουδαίου σκηνοθέτη, απέκτησε μαζί του μια κόρη και πρωταγωνίστησε στο τελευταίο φιλμ της ζωής του “Οπωσδήποτε την Κυριακή” (1983).
Μαρώ Τριανταφύλλου | Συνέντευξη στην Ηρώ Νικοπούλου
Επιλέγων ή Συντάκτης Φώτης Νυχτολέας
Υπεύθυνη στήλης | Ηρώ Νικοπούλου. Η στήλη αυτή ασχολείται αποκλειστικά με το μικρό διήγημα, που τις τελευταίες τρεις τουλάχιστον δεκαετίες έχει αγαπηθεί για την αμεσότητα και την σπιρτάδα του, ανταποκρίνεται στους ρυθμούς της ψηφιακής εποχής και έχει αναδειχθεί ως νέο λογοτεχνικό είδος. Αποτελεί αντικείμενο μελέτης και θεωρητικής προσέγγισης πολλών Διεθνών Συνεδρίων. Μικρό διήγημα, μικροδιήγημα, μικροαφήγημα, ιστορία μπονζάι, flash fiction, short story, minicuento, nanocuento κ.ά ορίζουν τον τρόπο και τον στόχο της μικρής σε αριθμό λέξεων μυθοπλαστικής φόρμας, που χαρακτηρίζεται από πλοκή και χαρακτήρες, από υπαινικτικότητα και αφαίρεση, συχνά έχει ανοιχτό τέλος και πάντοτε ζητά την ενεργή συμμετοχή του αναγνώστη, που καλείται να συμπληρώσει την πλοκή, όπως φαίνεται καθαρά στην πιο γνωστή σύντομη ιστορία του 20ου αιώνα, που αποδίδεται στον Χέμινγουέι: «Προς πώληση: βρεφικά παπούτσια εντελώς αφόρετα».
Διονύσης Σαββόπουλος : «Για μένα η Μεταπολίτευση τελείωσε πια όταν ολοκληρώθηκε η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί έπεσε η αυλαία. Τα είχαμε δει όλα, είχαμε λιγότερες ψευδαισθήσεις πια
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Ο Διονύσης Σαββόπουλος παραχώρησε μία συνέντευξη στην Μαρία Κατσουνάκη η οποία δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Καθημερινή (16 Ιουνίου 2024).
Αφορμή της συνομιλίας τους οι δύο συναυλιακές βραδιές "Η δική μας Μεταπολίτευση" στο Ηρώδειο, Δευτέρα 8 και Τρίτη 9 Ιουλίου 2024, στις οποίες ο Σαββόπουλος θα έχει ρόλο… μουσικο-σκηνοθέτη και οικοδεσπότη.
Ο κόκκινος Πέτρος Κόκκαλης ως υποψήφιος ευρωβουλευτής του πράσινου ΚΟΣΜΟΥ
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Σ.Δ. Ο 54χρονος Πέτρος Κόκκαλης πρέπει να είναι ο μοναδικός υποψήφιος στις επερχόμενες Ευρωεκλογές με τον οποίο έχω ανταλλάξει χειραψία και έχω πει πεντέξι φορές δυο τρεις κουβέντες στο πόδι. Πότε και που; Στο λιμάνι του Πειραιά, το 2015-16, τότε που πέρασαν από την Ελλάδα περίπου 800 χιλ. πρόσφυγες και μετανάστες. Εκείνους τους μήνες οι ευαίσθητες συλλογικότητες κι εθελοντές σε θέματα προσφύγων/μεταναστών είχαν ενεργοποιηθεί και βοήθησαν να διαμένουν για ένα διάστημα στο λιμάνι κάθε φορά γύρω στους 2.500 πρόσφυγες από Συρία και Αφγανιστάν, συνεχώς ανανεούμενοι. Εκεί ήμουν με αρκετούς άλλους συνανθρώπους μας, που σαν στρατιώτες βοηθούσαμε να είναι όσο γινόταν πιο ανεκτή η διαβίωσή τους.
Ο Άρης Ρέτσος για την σχέση του με την Τέχνη
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια το 1957.
Αυτό που μ' άρεσε ήταν η ατμόσφαιρα.
Θυμάμαι τον αέρα της. Μεθυστικός,
που δε σε αφήνει να συγκεντρωθείς.
Νομίζεις πως περνούν πολιτισμοί
μέσα από τον αέρα.
Ο Μελαχρινός Βελέντζας ταξιδεύει με ένα λεμόνι σε όλη την Ελλάδα και κάνει τέχνη στα πιο απρόσμενα μέρη
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Ράνια Ροκιά
Γεωργία Δρακάκη. Θέατρο, μουσική, ταξίδι, αγάπη για δημιουργία, ανάγκη για επικοινωνία. Αυτές είναι μερικές βασικές λέξεις κλειδιά που περιγράφουν τον ηθοποιό και πιανίστα Μελαχρινό Βελέντζα, για τον οποίο το καλοκαίρι αναμένεται γεμάτο συναντήσεις και συγκινήσεις, με το καράβι του “Lemon” που συμπληρώνει φέτος έξι χρόνια μυρωδάτης ζωής. To “Lemon”, η παράσταση-εμπειρία που έχουν παρακολουθήσει περισσότεροι από 14.500 θεατές, είναι η ιστορία ενός πιανίστα που γεννήθηκε πάνω σε ένα καράβι και δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στη στεριά.