Με κλεισμένη φωνή, ατσίγαρος, τεντωμένος σαν χορδή, βγαίνω από τα τηλεοπτικά πλατό και τα καβγαδο-ντιμπέιτ. Στο αυτοκίνητο ο ανεκτίμητος Γιώργος με τροφοδοτεί ενημέρωση, εγχώρια και ξένη, επισκοπούμε το ημερολόγιο, ακούμε το navigator, τηλεφωνούμε στους υπόλοιπους φίλους του αυτοσχέδιου επιτελείου. Έπόμενη στάση, ένα σπίτι.

Δεν είμαι σε θέση να γράψω κάτι για την ίδια τη φονική επιβολή της αμετάκλητης λογοκρισίας στους ανθρώπους της Charlie Hebdo, και διά του παραδειγματισμού σε πολλούς περισσότερους. Μπορώ μόνο να πω τρία μικρά πράγματα γύρω από αυτό το θέμα.

Στην Κωνσταντινούπολη πριν αρκετά χρόνια πήγαινα συχνά. Για δουλειές. Κάθε φορά καθόμουν πέντε έξι μέρες. Όταν τα απογεύματα τελείωναν τα ραντεβού, έπαιρνα τους δρόμους και χανόμουν όχι μόνο στον χώρο αλλά και στον χρόνο. Η Πόλη ως γνωστόν είναι ένα ζωντανό μουσείο και δύσκολα να σε πάρει από κάτω ακόμα κι αν είσαι μόνος, ακόμα κι αν είναι λίγα τα λεφτά που έχεις στην τσέπη σου.

Όταν έφτασαν στον προορισμό τους, είχαν ξεχάσει και πώς τους λένε. Σαν χαμένοι περιέφεραν το βλέμμα κατά μήκος της σειράς όπου ο οδηγός του ταξί κάρφωνε τον αέρα με ένα μικρό πλακάτ, ώσπου ο Φιλ είπε δείχνοντας. «Να ’μαστε». Μικρές κορυφές είχαν φυτρώσει πάνω από το «Τ» του επιθέτου τους και η τελεία πάνω από το «I» είχε εξοκείλει σαν νησί.

Αν επιθυμείτε να παρακολουθήσετε σε βίντεο την συζήτηση του μυθιστοριογράφου Πολ Όστερ με το δημοσιογράφο Ηλία Μαγκλίνη, η επιθυμία σας μπορεί να ικανοποιηθεί εδώ και τώρα. Η συζήτηση αυτή έγινε στη Στέγη Γραμμάτων κι Τεχνών στις 5 Νοεμβρίου και διήρκεσε 1.33'. Μεταδίδεται ζωντανή με ταυτόχρονη μετάφραση. 

Η Blender Gallery παρουσιάζει την ομαδική έκθεση «THINGS | art and the everyday life» από τις 5 Δεκεμβρίου ως τις 4 Φεβρουαρίου. Πρόκειται για μια έκθεση που αναδεικνύει καθημερινά αντικείμενα τα οποία μέσα από τις παρεμβάσεις των καλλιτεχνών μεταμορφώνονται σε πρωτότυπα έργα τέχνης χωρίς όμως να χάνουν τη χρηστική τους αξία. Παράλληλα, ζωγραφικοί πίνακες πλαισιώνουν και λειτουργούν συμπληρωματικά με τις κατασκευές και τα αντικείμενα συνθέτοντας μια συνολική εικόνα γεμάτη ζωντάνια και χρώμα, αποκαλύπτοντας τους έξυπνους παραλληλισμούς και τις μεγάλες δόσεις χιούμορ που επιστρατεύει η σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία.

Να πω ότι την είχα προσέξει, ψέμματα θα πω. Στην αρχή υπέθεσα ότι είχε κάποια σχέση με την Αλεξανδράκη. Που ναι μεν Αλίκη λέγανε μια από τις γυναίκες της ζωής του, αυτή που μαζί της έζησε τη Συνοικία το Όνειρο, αλλά θυμήθηκα ότι το επώνυμό της ήταν Γεωργούλη. Αδελφή του ίσως; Τελικά ψάχνοντας αποδείχτηκε απλή συνωνυμία.

Μετά το Χονγκ Κονγκ και λίγο πριν τη Νέα Υόρκη, η εντυπωσιακή έκθεση έργων ψηφιακής τέχνης Lumen Prize κάνει στάση στη Στέγη. Τι εστί Lumen Prize ? Το Lumen Prize αποτελεί το κορυφαίο βραβείο ψηφιακών έργων τέχνης ανά τον κόσμο.

Θεσμοθετήθηκε το 2011 και απονέμεται κάθε χρόνο σε έργα που δημιουργήθηκαν με ψηφιακά μέσα, με στόχο την ανάδειξη αυτής της διαρκώς μεταβαλλόμενης μορφής τέχνης.

Περιφερειακή σύμβουλος Αττικής εκλεγμένη με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μέλος

του Δ.Σ. του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, του οποίου υπήρξε μέχρι

πρόσφατα πρόεδρος, η 40χρονη, Κρητικιά στην καταγωγή, είναι από

τους δυναμικούς, αεικίνητους, υπερδραστήριους εκείνους ανθρώπους που δεν

σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους.