Όσο για το καλλιτεχνικό παρελθόν της κυρίας βρήκα πως έχει παίξει παντού. Και θέατρο και σινεμά και τηλεόραση. Τώρα γιατί αυτή η αναφορά; Μια "αυτοπαρουσίασή" της στην τρέχουσα lifo (409/20.11.20140) μας άρεσε πολύ. Έτσι όπως μιλάει για το θέατρο, για τους λόγους που αποφάσισε να αφιερωθεί σ'αυτό, για τη σχέση που καλλιέργησε, για τις κρίσεις της σχετικά με στάσεις των θεατρίνων, λίγο ακόμα και θα πήγαινα να γραφτώ σε σχολή ηθοποιών. Ναι μη γελάτε. Παρόλα τα χρόνια της η κα. Αλεξανδράκη έριξε δίχτυα και ένα από τα ψάρια που έπιασε ήμουν εγώ. Τσίμπησα που λένε στους δρόμους. 

Ιδού κάποιες από τις σκέψεις της που μας άρεσαν, που αν και μοιάζουν αυτονόητες κι απλές, εν τούτοις έτσι όπως τα λέει καθαρά αποκτούν μια δύναμη που τις κάνει να μοιάζουν με αποφθέγματα, απ'αυτά που τα αντιγράφεις για τις δύσκολες ώρες (τάχα μου). 

- Αυτό που με έκανε να αποφασίσω να ασχοληθώ με το θέατρο ήταν το ότι ψυλλιάστηκα ότι μπορείς να ζήσεις πολλές ζωές μέσα από αυτό, και όχι μόνος σου. 

- Σιγά-σιγά άρχισα να λέω: "Τι θέλω εγώ από το θέατρο; Θέλω να είμαι επάνω στη σκηνή. Αυτό. Θέλω να παίζω, να είμαι μέσα στην παράσταση"

- Στο θέατρο ένιωσα ότι πάω καλά, όταν κάποια στιγμή ανακάλυψα ότι δεν φοβάμαι μέσα από έναν ρόλο να ομολογήσω κρυφά πράγματα. Του εαυτού μου. Τα ομολόγησα μέσω του ρόλου. Αυτό ήτανε. Ένιωσα κάτι –δεν ξέρω αν ήταν ευτυχία–, μια δύναμη, από τη στιγμή που είπα «δεν φοβάμαι». 

- Τελικά, είναι πάρα πολύ ωραίο να είσαι 70 χρονών και να μπορείς να μιλάς την ίδια γλώσσα με ανθρώπους 20, 30 και 40 χρόνια μικρότερούς σου.

- Αυτήν τη γενιά που τώρα είναι στο κέντρο, νομίζω δεν την ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός της, η καριέρα της, αλλά ενδιαφέρεται και για την παράσταση, για ένα σύνολο. Αυτό νομίζω ότι είναι το μεγαλύτερο προσόν της.

- Καμιά φορά αναρωτιέμαι τι έχει συμβεί στη δική μου γενιά. Προσπαθώ να το καταλάβω. Κάθονται επάνω σε αυτά που κατακτήσανε, ό,τι κατακτήσανε, και τα αναμασάνε. Εγώ δεν θέλω να σταθώ, να μείνω ακίνητη, δεν θέλω να πεθάνω ακόμα. 

- Σε κάποιον που ξεκινάει σήμερα το θέατρο, θα έλεγα να μεταθέσει ή να τοποθετήσει τον εγωισμό του και την κοκεταρία του κάπου αλλού από εκεί που την έχει τοποθετημένη. 

- Δεν μπορώ να υποτιμήσω την αγωνία κανενός. Εξαρτάται όμως από το πώς τη διαχειρίζεται κανείς. Εάν είναι μια αγωνία ειλικρινής που έχει να καταθέσει κάτι, τότε είναι δημιουργική και εποικοδομητική. 

Τη συνέντευξη αυτή την πήρε η Αργυρώ Μποζώνη. Πατώντας  εδώ  θα σας εμφανιστεί.