"Ο κόσμος στις μέρες μας είναι διαρκώς κολλημένος σε κάποια οθόνη…"

Πράγματι. Το κινητό έχει γίνει για τους περισσότερους προέκταση της παλάμης τους. Σκρολάρουν και πληκτρολογούν νευρωτικά, βουλιμικά, ακόρεστα. Είτε σε ιδιωτικό χώρο βρίσκονται είτε σε δημόσιο. Όσοι οι επιβάτες στο τρένο, τόσες και οι παράλληλες περιηγήσεις στο διαδίκτυο, οι οποίες δεν διακόπτονται καν όταν μπαίνει στο βαγόνι ο ελεγκτής. Θα αλληθωρίσεις στιγμιαία, ίσα για να συναντηθούν τα βλέμματά σας. Με αυτόματες κινήσεις θα του δώσεις το εισιτήριο κι ώσπου να το ακυρώσει και να στο επιστρέψει, εσύ θα έχεις ξαναβυθιστεί στα σόσιαλ μίντια…

Άρης Χατζηστεφάνου. Δύο δεκαετίες μετά τη δημιουργία του, ένα σημαντικό τμήμα του Facebook έχει μετατραπεί σε μια χωματερή δεδομένων όπου bots* συνομιλούν με bots προωθώντας ψεύτικες εικόνες που δημιουργήθηκαν με εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης. Το πρόβλημα, εκτιμούν αρκετοί αναλυτές, δεν είναι ότι το Facebook είναι νεκρό, αλλά ότι έχει μετατραπεί σε χώρα των ζόμπι.

Την περασμένη εβδομάδα την πέρασα χαζεύοντας αυτό που το συγκρότημα Tsopana Rave θα αποκαλούσε «όμορφες, μικρές τσοπάνες». Και δεν ήμουν καν σε χωριό. Το πρόβλημά μου ξεκίνησε έναν μήνα νωρίτερα όταν ο αλγόριθμος του Facebook μου προώθησε τη φωτογραφία μιας βοσκοπούλας που συνοδευόταν από το εξής μήνυμα: «Ζω σε ένα χωριό και δεν με πειράζει να έχω μια φάρμα, οπότε αν σας αρέσει αυτό που κάνω, θα είναι μεγάλη στήριξη». 

H φωτογραφία ήταν εμφανώς δημιούργημα τεχνητής νοημοσύνης (όπως επιβεβαίωσα με αρκετές εφαρμογές εντοπισμού deepfake), ενώ με αντίστροφη αναζήτηση εικόνας (reverse image search) διαπίστωσα ότι είχε εμφανιστεί αρχικά σε ιταλικές σελίδες του Facebook με ακριβώς το ίδιο κείμενο στα ιταλικά. Όσο προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς ζητούσε από μένα η νεαρή τσοπάνα, ο αλγόριθμος άρχισε να με βομβαρδίζει με βουκολικές εικόνες με παρεμφερή κείμενα, ενώ ανά διαστήματα λάμβανα και φωτογραφίες (ΑΙ ή κλεμμένες από πρακτορεία ή άλλους λογαριασμούς) παππούδων και γιαγιάδων (όλοι είχαν κλείσει τα 100), που υποτίθεται ότι ζούσαν ξεχασμένοι σε κάποιο γηροκομείο και μου ζητούσαν να τους ευχηθώ χρόνια πολλά για τα γενέθλιά τους.

Το πραγματικό πρόβλημα δεν ήταν ότι κάποια αυτοματοποιημένη εφαρμογή πλημμύριζε το Facebook με ψεύτικες εικόνες ανθρώπων που δήλωναν υπερήφανοι (ενώ στην πραγματικότητα εκλιπαρούσαν για λίγη συμπόνοια), αλλά ότι κάθε σχετική ανάρτηση συγκέντρωνε εκατοντάδες ή χιλιάδες σχόλια συμπαράστασης. Ήταν προφανές ότι μεταξύ των σχολιαστών υπήρχαν δεκάδες bots, τα οποία πρακτικά σχολίαζαν τις αναρτήσεις κάποιον άλλων bots. Υπήρχαν όμως και εκατοντάδες λογαριασμοί αληθινών ανθρώπων με σάρκα και οστά. «Μπράβο, κοπελάρα μου, καμία δουλειά δεν είναι ντροπή» έγραφε ένας λογαριασμός, ενώ ορισμένοι πιο απελπισμένοι ρωτούσαν τη γιδοβοσκό αν θα ήθελε να της κάνουν παρέα στο μαντρί. Η σελίδα από όπου έρχονταν οι περισσότερες αναρτήσεις με τίτλο «Ελληνικά χωριά και Νησιά ήθη και έθιμα της Ελλάδας» έχει 88.000 μέλη που σχολιάζουν αρειμανίως.

Εξετάζοντας το συγκεκριμένο φαινόμενο οι καθηγητές Ρενέε Ντιρέστα και Τζος Γκολντστάιν από το Πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν ανέλυσαν 125 σελίδες που προωθούσαν σχετικό περιεχόμενο και διαπίστωσαν ότι συγκέντρωναν εκατοντάδες εκατομμύρια θεάσεις. Η τρομακτική διάχυση αυτών των εικόνων οφείλεται πρωτίστως σε μια αλλαγή που πραγματοποίησε το Facebook στον αλγόριθμο πριν από μερικά χρόνια επιτρέποντας να φτάνουν στο timeline μας αναρτήσεις από λογαριασμούς με τους οποίους δεν συνδεόμαστε.

Τις περισσότερες φορές η απάτη δεν είναι άμεσα ορατή. Οι δημιουργοί των AI φωτογραφιών όμως κερδίζουν διόλου αμελητέα ποσά με δύο τρόπους: α) συγκεντρώνουν δεκάδες χιλιάδες ακόλουθους σε σελίδες και groups του Facebook τις οποίες στη συνέχεια πουλάνε στη «μαύρη αγορά», β) «φυτεύουν» στα σχόλια λινκ που οδηγούν σε εξωτερικές σελίδες οι οποίες είτε είναι γεμάτες με διαφημίσεις είτε πραγματοποιούν γνωστές απάτες με πιστωτικές κάρτες. Για να κάνουν μάλιστα την κίνηση στις σελίδες τους πιο αληθοφανή χακάρουν τα προφίλ αληθινών χρηστών τα οποία χρησιμοποιούν για να αναρτούν ή να σχολιάζουν ΑΙ φωτογραφίες. Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι με αυτόν τον τρόπο όλο και περισσότερα bots πιάνουν κουβέντα με… bots.

Εκ πρώτης όψεως το φαινόμενο δείχνει να επιβεβαιώνει τη λεγόμενη θεωρία του νεκρού ίντερνετ (Dead Internet Theory) σύμφωνα με την οποία ο μεγαλύτερος όγκος πληροφοριών που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο είναι δημιούργημα τεχνητής νοημοσύνης. Στην πιο ακραία εκδοχή της η θεωρία προβλέπει ότι τα AI δεδομένα (κείμενα, βίντεο, φωτογραφίες) δεν παράγονται με ανθρώπινη παρέμβαση, αλλά με εντολές άλλων εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης. Η πραγματικότητα όμως ίσως και να είναι πολύ χειρότερη. Οι ερευνητές Τζέικ Ρενζέλα από το Πανεπιστήμιο του UNSW στο Σίδνεϊ και Βλάντα Ροζόβα από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης υποστήριζαν πριν από έναν χρόνο ότι πίσω από φαινομενικά αθώους λογαριασμούς που προσελκύουν δεκάδες χιλιάδες ακολούθους με ανόητες εικόνες και βίντεο, μπορεί να κρύβονται πολιτικές ομάδες ή και ολόκληρα κράτη που σε ανύποπτο χρόνο θα τα χρησιμοποιήσουν για να προωθήσουν την προπαγάνδα τους.

*Ένα διαδικτυακό ρομπότ (Internet bot) είναι ένα πρόγραμμα που εκτελεί αυτοματοποιημένες εργασίες μέσω του διαδικτύου. Ονομάζεται επίσης και web bot, web robot, WWW robot ή απλά bot

Πηγή: info-war.gr

Η Ιόλη Ανδρεάδη ( στη φωτό) ξαναδιαβάζει το αμφιλεγόμενο έπος της Μάργκαρετ Μίτσελ «Όσα παίρνει ο άνεμος» και μαζί με τον Άρη Ασπρούλη φέρνουν στο φως τη σκοτεινή πλευρά της Ιστορίας, μέσα από μια θεατρική πρόταση γεμάτη τόλμη και ευαισθησία. Μιλήσαμε με τη σκηνοθέτρια πριν την πρεμιέρα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (από 25/4). 

Όσο περισσότερους δασκάλους έχει κανείς, που να τους διάλεξε ο ίδιος, και όσο περισσότερα τους χρωστάει, τόσο πλουσιότερος είναι. Και δεν είναι απαραίτητο να διαθέτουν όλοι τους τίτλους πανεπιστημιακούς ή να έχουν εκδώσει συγγράμματα. Στη δουλειά μου για το δημοτικό τραγούδι είχα την τύχη να με δασκαλέψουν αφενός συγγραφείς με βαρύ δημοσιευμένο έργο, συγγενείς εκ πνεύματος αυτοί, αφετέρου συγγενείς εξ αίματος, που μπορεί να μην είχαν γράψει τίποτε για την ποίηση των ανωνύμων, την αγαπούσαν όμως και τη σέβονταν σαν τα άγια των αγίων.

Πένυ Σωτηροπούλου. Το Olafaq περιπλανιέται στους δρόμους της πόλης, και μαγεύεται από την απρόβλεπτη γοητεία των ανθρώπων της διπλανής πόρτας.

Γνωρίζω τη Μαρία λίγο καιρό, σχεδόν δύο χρόνια. Γνωριστήκαμε σε ένα μπαρ της Αθήνας. Μόλις είχαμε φτάσει στην πόλη για να κάνουμε και οι δύο μια νέα αρχή κυνηγώντας αυτά που αγαπάμε σε ένα περιβάλλον που θα μας έβγαζε για τα καλά από τους ρυθμούς που ζούσαμε μέχρι τότε.

Μάρω Βασιλειάδου. Η φύση, με λίγα πεσμένα ανθάκια, γιασεμιά, κεράσια ή φύλλα και κλαδιά ελιάς, αλλά και ο άνθρωπος μέσα από τους υπαινιγμούς της παρουσίας του –άρτος, λάδι, κρασί κι ένα σωρό λεπτά μελισσοκέρια ως προσφορά για αυτή και για την άλλη ζωή– γεμίζουν τον πανύψηλο, υποβλητικό χώρο της τρίκλιτης Βασιλικής του Αγίου Μάρκου στο Ηράκλειο, όπου στεγάζεται η Δημοτική Πινακοθήκη.

«Τα έργα εδώ έχουν μιαν άλλη διάσταση, αναδίδουν μια διαφορετική αίσθηση, η οποία ξεπέρασε την προσδοκία μου. Και με την αναμόρφωση που κάναμε στον ναό, με την αλλαγή του χρώματος, με την αλλαγή της θέσης των πάνελ και τον φωτισμό, όλα ισορρόπησαν. Ο ναός έγινε οδός προς μια σχισμή φωτός. Ολη μας η ζωή, νομίζω, είναι μια πορεία αυτογνωσίας, δηλαδή μια διαρκής αναζήτηση του υπαρξιακού νοήματος.

Η Ελλάδα είναι η νέα κάτοχος του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη γυναικεία υδατοσφαίριση, αφού στον τελικό που διεξήχθη στην Κίνα ανήμερα της Κυριακής του Πάσχα οι Ελληνίδες επικράτησαν της Ουγγαρίας με σκορ 13-9.

Η ανανεωμένη εθνική Ελλάδος άφησε μεγάλες υποσχέσεις για το μέλλον, για νέους θριάμβους σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και Ολυμπιακούς Αγώνες με την εμφάνισή της αυτή στη διοργάνωση της παγκόσμιας ομοσπονδίας υγρού στίβου World Aquatics.

Τα χρυσά κορίτσια του Χάρη Παυλίδη έδωσαν στην Εθνική μας το 14ο μετάλλιο σε μεγάλες διοργανώσεις, ανεβαίνοντας μάλιστα στο πρώτο σκαλί του βάθρου ύστερα από επτά χρόνια και το χρυσό στο Europa Cup.

Οι παίκτριες του Χάρη Παυλίδη ήταν ασταμάτητες στην Τσενγκντού και είχαν το πάνω χέρι σε όλον τον τελικό, την ώρα που οι Ούγγροι αναζητούσαν λύσεις στην επίθεση με σουτ από την περιφέρεια και στην άμυνα με αλλεπάλληλες αλλαγές, ακόμη και της τερματοφύλακα. 

Με το σκορ στο 6-4 στο ημίχρονο, οι Ελληνίδες μπήκαν ορμητικά στο τρίτο οκτάλεπτο και με επιμέρους σκορ 6-3 πήραν προβάδισμα πέντε τερμάτων (12-7). Η τέταρτη περίοδος δεν αναπτέρωσε τις ελπίδες των αντιπάλων, επιτρέποντας στην Ελλάδα να πάρει τη νίκη με άνεση.

Πολυτιμότερη παίκτρια (MVP) αναδείχθηκε η Ελενα Ξενάκη.

Ηταν μόλις η πρώτη φορά που η Ελλάδα μπήκε στην πρώτη τετράδα του θεσμού.

Η Ελλάδα είχε μπει στον τελικό ως επικρατέστερη μετά τη νίκη της με ανατροπή επί της Ολλανδίας στον ημιτελικό του Μεγάλου Σαββάτου, όταν και επανήλθε από μειονέκτημα τεσσάρων τερμάτων (11-7) για να νικήσει καθαρά με σκορ 15-13. Η Ολλανδία ήταν χάλκινη ολυμπιονίκης στο Παρίσι πριν μερικούς μήνες. Στα προημιτελικά η Ελλάδα είχε αποκλείσει την Ιταλία με 19-14.

Η Ουγγαρία είχε κάνει την έκπληξη στον άλλον ημιτελικό νικώντας την Ισπανία.

ΕΛΛΑΔΑ (Χάρης Παυλίδης): Κοτσιώνη, Ελευθ. Πλευρίτου 3, Τριχά 1, Σάντα, Γιαννοπούλου, Ξενάκη 3, Νίνου 1, Σιούτη 3, Β. Πλευρίτου 2, Τορνάρου, Μυριοκεφαλιτάκη, Τζούρκα, Κουρέτα, Αγγελίδη.

Τα τέσσερα οχτάλεπτα.Το πρώτο οκτάλεπτο της αναμέτρησης κύλησε ομαλά για την Ελλάδα, καθώς εκμεταλλεύτηκε την κακή αμυντική λειτουργία της Ουγγαρίας, με την Πλευρίτου να κάνει το 1-0. Οι τυπικά φιλοξενούμενες επιθετικά είχαν λύσεις και ισοφάρισαν, αλλά και πάλι το γαλανόλευκο σύνολο είχε όλες τις απαντήσεις. Με δυο γκολ ξέφυγε στο σκορ, ενώ με την λήξη του πρώτου οκτάλεπτου η Ουγγαρία μείωσε σε 5-4. Στο δεύτερο οκτάλεπτο η Ελλάδα πάτησε γκάζι και διεύρυνε το προβάδισμα της, με την Έλενα Ξενάκη να κάνει το 6-4, με την Μυριοκεφαλιτάκη να τραβάει όλη την άμυνα επάνω της, δίνοντας χώρους στις Ελληνίδες διεθνείς. Η Ελλάδα έπαιξε εξαιρετική άμυνα, κλείνοντας το ημίχρονο στο 6-4 και έβαλε τις βάσεις για να πάρει την νίκη.

Στο τρίτο οκτάλεπτο η Ουγγαρία έκανε τα πάντα για να βρει τον τρόπο να μειώσει, αλλά η Ελληνίδες ήταν εκπληκτικές σε άμυνα και επίθεση. Περιόρισαν τις “μαγιάρες” στο έπακρο και σκόραραν στον παίκτη παραπάνω διευρύνοντας το προβάδισμα της ομάδας του Παυλίδη για το 12-7, με την Σιούτη και την Πλευρίτου να είναι απίστευτες σκοράροντας από τρία γκολ. Η εθνική μπήκε στο τελευταίο οκτάλεπτο με ισχυρό προβάδισμα, με την Ουγγαρία να κάνει την ύστατη προσπάθεια μειώνοντας σε 12-8 στη πρώτη επίθεση. Η Ελλάδα έπαιξε ξανά εξαιρετική άμυνα και επικράτησε με 13-9 της Ουγγαρίας, η οποία δεν κατάφερε ούτε σήμερα να κερδίζει την Ελληνική ομάδα.

Τα οκτάλεπτα: 5-4, 6-4, 12-7, 13-9

Ξέρω πως κάποια στιγμή θα το κάνω. Θα διαλέξω  μια αφέγγαρη νύχτα του Σεπτέμβρη, στα τέλη του καλοκαιριού,  με το κύμα να σκάει με δύναμη πάνω στα βράχια της παραλίας, εκεί όπου βρίσκεται το σπίτι μας. Θα τον έχω αφήσει να φύγει ήρεμος, χωρίς να έχει προηγηθεί ένας από τους συνηθισμένους καβγάδες μας, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς μειώνονται και πάνε. Θα τον έχω μάλιστα αφήσει να ελπίζει, για να μην πω να είναι σίγουρος, πως θα υποχωρήσω και θα του δώσω τελικά το διαζύγιο που τόσο πολύ ποθεί. Και μάλιστα, με τους όρους που ο ίδιος επιθυμεί. Οι κόρες μου θα κοιμούνται χαρούμενες κι αμέριμνες στο παιδικό τους δωμάτιο, αφού θα τις έχει φιλήσει και θα έχει παίξει μαζί τους, όπως το συνηθίζει τον τελευταίο καιρό. 

Δουλεύει οικοδομή. Καπνίζει αρειμάνια, στον δρόμο της επιστροφής, εξοντωμένος από το επικίνδυνο κάτεργο της εργασίας του.

Του αρέσει να χαζεύει τις εισόδους στα μπορντέλα, Τρούμπα και Φυλής, αλλά δεν μπαίνει μέσα.

Κάποτε, έκανε βόλτα, Σαββατόβραδο, Σόλωνος, Συγγρού, λεωφόρο ΝΑΤΟ. Πίνει καμιά ρακή, αραιά και πού, στα καφενεία της Μιχαήλ Βόδα.

Αγοράζει λαϊκό λαχείο.

Στο προσκεφάλι του έχει το εικόνισμα της Παναγίας.

Παλαιότερα, έκανε άλλη δουλειά. Καθάριζε τα φτωχά μνήματα στο Σχιστό. Πέντε κομμάτια μαρμαρόπλακα, ένας σταυρός, δύο γεράνια.

Μίλτος Τόσκας. Η Apple, η Amazon και σχεδόν κάθε εταιρεία στον χώρο του streaming εφευρίσκουν νέους τρόπους για να βγάζουν χρήματα από τα δεδομένα σου. Ας γνωρίσουμε και το Roku.

Το Roku City, είναι ένα παράξενα ελκυστικό screensaver μιας πόλης που περνάει μπροστά από εκατομμύρια αδρανείς τηλεοράσεις κάθε μέρα. Πρόσφατα ένα νησιωτικός παράδεισος εμφανίστηκε στην εικόνα. Στο προσκήνιο μια πλωτή διαφημιστική πινακίδα μας προσκαλούσε να εγγραφούμε στο Disney+ και να παρακολουθησούμε το “Moana 2” με το πάτημα ενός κουμπιού.