Έκανα ανασκόπηση των γεγονότων της χρονιάς που αποχαιρετούμε σε μια προσπάθεια να διαλέξω το τελευταίο θέμα. Με δυσκολεύει πάντα η επιλογή θέματος όλες τις εποχές του χρόνου. Η ειδησεογραφία τρέχει εξαιρετικά γενναιόδωρα, αλλά ό,τι απλόχερα προσφέρεται δεν είναι πάντα κατάλληλο για αρθρογραφία, ειδικά για τη νέα χρονιά.

 «Αλλαγές» ήταν το θέμα που είχα στο μυαλό μου, φρέσκα ξεκινήματα πρέπει να είναι το ζητούμενο, τι άλλο, για τη νέα αρχή που σηματοδοτεί κάθε νέα χρονιά. Είχα κρατήσει στο συρτάρι δυο ειδήσεις που δημοσιογραφικά είναι ελάσσονος σημασίας, διαβάζοντάς τες όμως ξανά κατάλαβα τους λόγους που ήταν τακτικά αρχειοθετημένες.

Μαρία Κατσουνάκη: Οι απολογισμοί του τέλους κάθε χρονιάς θα μπορούσαν να συνθέσουν, για τον καθένα χωριστά, ένα προσωπικό έργο τέχνης. Μια κατασκευή – εγκατάσταση με σημειώσεις, σκέψεις, αντικείμενα, ενθυμήματα, εικόνες και φωτογραφίες. Μια αυτοβιογραφική σύνθεση από διάφορα υλικά, σαν δημιουργική συνομιλία με τον εαυτό. Τραυματική, εξισορροπητική, ψύχραιμη, αισιόδοξη, δεσμευτική, χαλαρή, ανάλογα με τα κέφια και την αυτοκριτική διάθεση του καθενός/της καθεμιάς. 

Βαγγέλης Μαρινάκης. Τι σπρώχνει μια νεαρή επιστήμονα να εκτεθεί στον

δημόσιο χώρο και να ανοίξει την αφήγηση της Αθήνας, μιας πόλης που οι

κάτοικοί της δεν γνωρίζουν καλά – καλά ούτε τη συνοικία την οποία ζουν;

Με το πείσμα του ανθρώπου που διακατέχεται από βαθιά άγνοια κινδύνου η Κωνσταντίνα Μαρκόγλου απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διαχείριση Μνημείων, έρχεται να απαντήσει σε αυτό ακριβώς το ερώτημα, γεμάτη όρεξη να μεταδώσει τις γνώσεις της για το είναι αφήγηση σε κοινή θέα σήμερα και τι σημαίνει «ξέρω την Αθήνα μέσα από το ψηφιακό εγχείρημα HERITAGEnt».

Κάτια Πολυχρόνη. Αν ό,τι μας ενοχλεί λέει κάτι για εμάς τους ίδιους, τότε ο συνάδελφος που μασάει δυνατά στο γραφείο μάλλον μας θυμίζει ότι πρέπει να κόψουμε τα πατατάκια βραδιάτικα.

Σύμφωνα με τον ψυχίατρο, ψυχαναλυτή και αναλυτικό ψυχολόγο Καρλ Γιουνγκ, οι ενοχλήσεις μας και ό,τι πιθανόν μπορεί να μας απορρίπτει στους άλλους είναι στην πραγματικότητα προβολές των δικών μας άλυτων θεμάτων, φόβων και ανασφαλειών. Αυτή η παρατήρηση, αν τη δούμε από την οπτική της αυτογνωσίας, μπορεί να μας προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για τον εαυτό μας.

Μίλτος Τόσκας. Το 2013 ο αρθρογράφος Adrian

Wooldridge επινόησε μια λέξη και προειδοποίησε για τον ερχομό

του «techlash», μιας εξέγερσης ενάντια στους πλούσιους και

ισχυρούς της Silicon Valley, που τροφοδοτήθηκε από

την αυξανόμενη συνειδητοποίηση του κοινού ότι αυτοί

οι «κυρίαρχοι του κυβερνοχώρου» δεν ήταν οκαλοπροαίρετοι

φορείς ενός φωτεινού μέλλοντος όπως ισχυρίζονταν.

Νίκος Ξυδάκης. Ενας σαραντάρης ράπερ γίνεται εθνική-συλλογική φωνή, μιλώντας για το limbo στο οποίο αιωρείται η μουδιασμένη κοινωνία.

Στην τραγουδοποιία, την εθνική μας τέχνη, αυτό που σκοράρει στις κορυφές του Spotify είναι ο τελευταίος δίσκος του Λεξ. Ναι. Ενας σαραντάρης ράπερ γίνεται εθνική-συλλογική φωνή, μιλώντας για το limbo στο οποίο αιωρείται η μουδιασμένη κοινωνία, χωρίς πολιτικό υποκείμενο, χωρίς συλλογική αφήγηση. Ενας ράπερ εκφράζει αυτό που έχουν αποτύχει να εκφράσουν εκατοντάδες διανοούμενοι και δημοσιολογούντες. Και δίνει ένα μέτρο για την κρίση της πολιτικής.

Γιάννης Παπαϊωάνου. Κάθε χρόνο, την ίδια περίπου εποχή, η πανηγυρική ιαχή του “Spotify Wrapped” διαταράσσει τον ψηφιακό μας βίο. Πολύχρωμες κάρτες γεμίζουν το Instagram, το Twitter και το TikTok, σαν μια επιδημία αυτοαναφορικότητας. Το καθιερωμένο ετήσιο «δώρο» της πλατφόρμας, παρουσιάζεται ως προσωπική ανασκόπηση, αλλά μοιάζει περισσότερο με επιτηδευμένο καθρέφτισμα της συλλογικής ματαιοδοξίας μας.

Η αφήγηση είναι απλή: «Κοιτάξτε ποιος είμαι μέσα από τη μουσική μου!». Αλλά ποιος πραγματικά νοιάζεται; Οι καλλιτέχνες και τα τραγούδια που ακούσαμε δεν είναι απλώς μια λίστα.

Κυκλοθυμικός: Θα μπορούσε να είχε αποφύγει τέτοιου είδους δηλώσεις, αλλά γνωρίζει καλά πως η μνήμη του κόσμου είναι κοντή και κυρίως, πως στην ουσία οι αρχαιότητες της Βενιζέλου όπως και γενικότερα του μετρό, ενδιέφεραν ελάχιστους ανθρώπους. 

Εργάστηκα ως αρχαιολόγος πεδίου στο σταθμό της Δημοκρατίας στον Βαρδάρη την περίοδο 2016-2017.

Υπάρχει μια δόση συγκίνησης όταν αντικρύζεις τον χώρο που εργάστηκες να είναι πλέον λειτουργικός και να έχει πάρει τη μορφή για την οποία προοριζόταν. 

 Από την άλλη, είναι ακόμα ζωντανή η μνήμη μου για τις εποχές της ανασκαφής, δεν πέρασαν δα και τόσα πολλά χρόνια.

Σχόλιο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων σχετικά με τo Μετρό Θεσσαλονίκης

Αύριο, σύμφωνα με τις εξαγγελίες, παραδίδεται στους πολίτες της Θεσσαλονίκης η βασική γραμμή του Μετρό Θεσσαλονίκης, που διασχίζει το ιστορικό κέντρο πόλης. Είμαστε υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε, ειδικά για τον Σταθμό Βενιζέλου, τα εξής: Ο σταθμός Βενιζέλου θα είναι για πάντα ένας τόπος αρχαιολογικού εγκλήματος για την ιστορία της Θεσσαλονίκης.

Μίλτος Τόσκας. Το επόμενο έτος θα είναι το φινάλε της Big Tech». Η κριτική προς τους τεχνολογικούς κολοσσούς έχει γιγαντωθεί, εκφραζόμενη από ένα ετερόκλητο φάσμα που ενώνει αντίπαλα πολιτικά κόμματα, ανθρώπους που ο λόγος τους έχει υψηλή απήχηση στην κοινωνία και τεχνολογικούς ηγέτες, όπως η ισχυρή επενδυτική εταιρεία Y Combinator που συντονίζεται με γίγαντες όπως η a16z διακηρύσσοντας την πίστη της στην «μικρή τεχνολογία» ενάντια στη συγκεντρωτική δύναμη των κυρίαρχων παικτών.