Καθόλου δεν θα σας απασχολήσω σήμερα με επικαιρότητα, αλλά με μια προσωπική εμμονή. Είναι το Μουσείο του Λούβρου. Τρεις πτέρυγες, 30.000 εκθέματα, όσα και η επισκεψιμότητά του ημερησίως, 25 επίπεδα, 980.000 τετραγωνικά για περπάτημα, 70 ασανσέρ που ποτέ δεν θα χρησιμοποιήσω και ελάχιστα λειτουργικά μπάνια που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει. Η εφημερίδα Figaro υπολόγισε ότι εάν καθόμουν 15 δευτερόλεπτα μπροστά από το κάθε έκθεμα, θα χρειαζόμουν 145 ώρες, δηλαδή 18 ημέρες με τα οκτάωρά τους. Αυτά όμως τα διαβάζετε και στο Ιντερνετ.

Ο Φρειδερίκος Τραμπ ήταν παράνομος και μετανάστης όταν το 1885 έφθασε στις ΗΠΑ. Ηταν ανυπότακτος, άρα παραβίασε τον βαυαρικό νόμο που προέβλεπε υποχρεωτική στρατιωτική θητεία την εποχή εκείνη. Και ήταν μετανάστης στη χώρα την οποία ο εγγονός του προσπαθεί τώρα να καθαρίσει από εγκληματίες τέτοιου είδους. Το πιθανότερο είναι πως αν ζούσε σήμερα θα είχε καταλήξει σε κάποια πτήση μαζικών απελάσεων με προορισμό τη Βρέμη.

Αντί όμως να κοιτάξουμε ψηλά ας στρέψουμε το βλέμμα χαμηλά -όπου συμβαίνουν, ίσως, και τα σημαντικότερα:

«Ἐδῶ ἔβγαιναν οἱ ὡραιότερες φράουλες. Δὲν κοίταζαν νὰ κρυφτοῦν διακριτικὰ ὅπως τὸ συνήθιζαν ἀλλοῦ. Ἔκοβαν τὸ δρόμο αὐτῶν ποὺ τὶς ἔψαχναν. Ἔτρεμαν βαριὲς ἀπ᾽ τὰ λεπτὰ ἀλλὰ ἀνθεκτικὰ κοτσανάκια τους. Ἦταν μεγάλες καὶ φύτρωναν τόσο χαμηλά, τόσο κοντὰ στὸ χῶμα, ὄχι ἀπὸ ταπεινοσύνη ἀλλὰ ἀπὸ περηφάνια. Ἔπρεπε νὰ σκύψεις γιὰ νὰ τὶς μαζέψεις. Τὰ μῆλα, τὰ κεράσια καὶ τ᾽ ἀχλάδια τεντώνεσαι γιὰ νὰ τὰ φτάσεις. Σὲ ἀναγκάζουν νὰ σκαρφαλώσεις. Μικρὰ σβολαράκια χῶμα ἦταν κολλημένα στὶς φράουλες, τόσο μικρὰ ποὺ δὲν φαίνονταν μὲ γυμνὸ μάτι – κι ἔτσι τά ᾽βαζες στὸ στόμα σου. ῎Ετριζαν ἀνάμεσα στὰ δόντια, ἀλλὰ ὁ χυμὸς τῆς φράουλας τὰ παράσερνε καὶ ἡ ἁπαλὴ ψίχα τοῦ φρούτου σοῦ χάιδευε τὸν οὐρανίσκο».

Με ευρύτατη πλειοψηφία εγκρίθηκε από τη Βουλή χθες Τετάρτη 10.6 ο νέος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ), φέρνοντας σαρωτικές αλλαγές στο σύστημα προστίμων και ποινών για τις τροχαίες παραβάσεις.

Το νέο πλαίσιο -όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση- δίνει έμφαση στην πρόληψη και στη διαμόρφωση κουλτούρας οδικής ασφάλειας.

Υπάρχει μια φράση διφορούμενη: «Φτάνει πια με τον παλιό κόσμο!». Συνηθίζεται, εξαγγέλλοντας αλλαγές, ανατροπές, φόρα προς τα εμπρός, άνοιγμα στο μέλλον και σε έναν καινούργιο κόσμο. Μπορεί άγνωστο, μπορεί αβέβαιο, αλλά ο καταλύτης είναι το «νέο» και όχι οι όποιοι δισταγμοί. Την ακούσαμε και πρόσφατα σε περιβάλλον θεατρικό (θα αναφερθούμε στην παράσταση), την ακούσαμε στα χρόνια της κρίσης, επαναλαμβάνεται για να επισημανθούν στερεότυπα και ηλικιακές αγκυλώσεις. 

Γρηγόρης Κεντητός. Κανείς δεν ξέρει αν θα φτάσει ποτέ. Κανείς δεν ξέρει αν υπάρχει κάποιος εκεί έξω. Και κανείς δεν θα είναι ζωντανός για να μάθει αν το μήνυμα βρήκε αποδέκτη. Κι όμως, το 1977, η ανθρωπότητα έγραψε την πιο όμορφη της πρόταση και την εκτόξευσε στο σύμπαν. Δεν ήταν μια εξίσωση. Δεν ήταν μια προειδοποίηση. Ήταν η μουσική της καρδιάς της. Δύο διαστημόπλοια – το Voyager 1 και το Voyager 2 – πέταξαν μακριά από τον πλανήτη τους, κουβαλώντας καθένα από έναν χρυσό δίσκο. Όχι ψηφιακό, όχι σκληρό δίσκο. Έναν βινύλιο 12 ιντσών, επικαλυμμένο με χρυσό, χαραγμένο με αναλογικό ήχο, εικόνες και φωνές, σχεδιασμένο να

αντέξει για ένα δισεκατομμύριο χρόνια. 

Σ.Δ Η γνωστή ακτιβίστρια Γκρέτα Τούνμπεργκ (Στοκχόλμη, 2003) επιβαίνει μαζί με άλλους 11 εθελοντές από διάφορες χώρες στο πλοίο «Madleen»  που σάλπαρε από την Ιταλία με σκοπό να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας και να μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στον Παλαιστινιακό λαό.  

 Η Greta Thunberg τόνισε: «Βρίσκομαι πάνω στo Madleen γιατί η σιωπή δεν είναι ουδετερότητα—είναι συνενοχή. Ο παλαιστινιακός λαός στη Γάζα λιμοκτονεί και σφαγιάζεται, ενώ ο κόσμος παρακολουθεί». «Αυτό το πλοίο δεν μεταφέρει απλώς βοήθεια· μεταφέρει ένα αίτημα: Τερματίστε τον αποκλεισμό. Τερματίστε τη γενοκτονία», τονίζει η γαλλοπαλαιστίνια ευρωβουλευτής Rima Hassan από το Madleen.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης προανήγγειλε την περασμένη Παρασκευή την κατάρρευση της κρυφής Προγραμματικής Σύμβασης για την ιδιωτικοποίηση του DNA των νεογνών με δηλώσεις του στην εκπομπή του Γιώργου Αυγερόπουλου στον ραδιοσταθμό Αθήνα 9,84. Το σκάνδαλο είχαν αποκαλύψει στις 11 Απριλίου το Reporters United και η Εφημερίδα των Συντακτών. Μια μεγάλη νίκη της ερευνητικής δημοσιογραφίας και του επιστημονικού κόσμου που αντέδρασε ακαριαία, σε ένα επίμονο μπρα ντε φερ με τον υπουργό Υγείας που κράτησε 49 μέρες.

Μίλτος Τόσκας. Σε αντίθεση με άλλες πιο εξειδικευμένες μορφές

νοητικής επεξεργασίας δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος «φλοιός

φαντασίας» που να εμφανίζεται σε εγκεφαλικές απεικονίσεις. Αντιθέτως

η φαντασία είναι το αποτέλεσμα εισροών από όλα τα μέρη του

εγκεφάλου και ολόκληρου του σώματος. 

Γνωρίζουμε ότι η φαντασία δεν εμφανίζεται σε μία μόνο μορφή και δε βιώνεται με τον ίδιο τρόπο από όλους. 

Η πόρτα του προεδρικού αεροσκάφους ανοίγει τη στιγμή που ο Εμανουέλ Μακρόν, σε μια θερμή υποδοχή στο Βιετνάμ, δέχεται κάτι που μοιάζει με χαστούκι από ένα κόκκινο μανίκι. Στην ουσία είναι ένα σπρώξιμο στο πρόσωπο απ’ το κόκκινο μανίκι. Αμέσως μετά εμφανίζεται το «κόκκινο σακάκι». Ανήκει στην Μπριζίτ. Είναι η σύζυγος που χειρονόμησε. Το Παλάτι του Ελιζέ αρνείται, ο προέδρος δικαιολογείται. Εμείς πιστεύουμε στα μάτια μας. Είναι τόσο εκνευρισμένη, που δεν θέλει ούτε τα χέρια τους να ακουμπήσουν για να κατέβουν τα σκαλιά. Χωρίς να γνωρίζω τι είχε προηγηθεί ούτε τι είχε μεσολαβήσει, αναρωτήθηκα: «Του άξιζε;». Μάλλον, ξέρει εκείνος.