Αζερμπαϊτζάν, χώρα είναι ρε, όχι γλυκό. Χώρα στον Καύκασο. Έχει και θάλασσα, την Κασπία. Έχει και πολλά πετρέλαια, στο Μπακού και αλλού. Έχει και έκταση τα 2/3 της Ελλάδας, και πάνω της πληθυσμό που ξεπερνάει τα 9 εκ. Επίσημη γλώσσα είναι τα αζέρικα και το πολίτευμα είναι προεδρική δημοκρατία. Στις τελευταίες εκλογές του 2013 πρόεδρος εκλέχτηκε για τρίτη φορά ο Ιλχάμ Αλίγιεφ με ποσοστό 72,6%. Προσέξτε μια λεπτομέρεια, έχει σημασία. Η νίκη του ανακοινώθηκε επίσημα πριν ανοίξουν οι κάλπες.

Η ιδιοφυής γυναίκα που έβαλε το χορό σε νέα πλαίσια έφυγε στις 30 Ιουνίου 2009. Ηταν μόνο 69 ετών. Πίνα Μπάους είναι τ'ονομά της. Γεννήθηκε στο Ζόλινγκεν της Γερμανίας το 1940 σε μια από τις πιο ταραγμένες στιγμές αυτής της Ηπείρου. Μεγάλωσε τριγυρνώνας ανάμεσα στους πάγκους και τα τραπέζια της ταβέρνας του πατέρα της (μια ανάμνηση που υπήρξε η απαρχή για το έργο της «Καφέ Μύλλερ»).

Ο Χρήστος Αλεφάντης είναι ο διευθυντής σύνταξης της "Σχεδίας". Και η Σχεδία είναι ένα περιοδικό που πωλείται μόνο στους δρόμους, από άστεγους, άνεργους και φτωχούς. Είναι ένας τρόπος για να ενεργοποιηθούν άνθρωποι που το σύστημα τους έχει πετάξει όχι μόνο σαν στημένες λεμονόκουπες, αλλά τους έχει κάνει και αόρατους. Γι'αυτό η Σχεδία είναι κατά πρώτον μία κοινωνική πράξη, μια κίνηση αλληλεγγύης που φέρνει στο φως τους αόρατους με όρους αξιοπρέπειας.

Μικρός, δημοτικό δηλαδή, θυμάσαι κανέναν να σου είχε πιπιλίσει το μυαλό είτε ενάντια στο "έθνος", είτε υπέρ; Όχι, κανέναν. Αυτό το πανηγυριώτικο κλίμα με τις εθνικές εορτές σου έλεγε τίποτα; Α, μπα, εμένα μου άρεσε η μπάλα, το παιδί φάντασμα, η Ντίνα, η Καίτη, και μία ακόμα που έχω ξεχάσει τ'ονομά της, οι ηλιόσποροι, ο Ολυμπιακός,