Αυτό είναι στην ουσία η ποίηση. Ένα βρωμερό βράδυ όταν με βλέπεις να έρχομαι τύφλα από σένα. Τότε σε ζω διαφορετικά από αυτό που φαίνεσαι και προβάλλεις και κρύβεις. Τότε εις σάρκα μία έρχονται το ναδίρ μου και το ζενίθ σου, εναλλασσόμενα αστραπιαίως και βιαίως εντός μας και στην επιδερμίδα μας, κάτι που εξ άλλου φαίνεται στα μάτια μας. Αμ, πως, τι νόμιζες κυρά μου, πως ποίηση είναι παίξε γέλασε και δώστου νάζια και ναρκισσιστικές φιγούρες, όπου το μένω είναι μένω και το φεύγω φεύγω; Λάθος κατάλαβες καλή μου. Τα περί της ποίησης μου τα ψιθύρισε χορεύοντας ένας άντρας του ονείρου και τα αινιγματικά του φεύγω / έρχομαι τα καθαρόγραψε ο Ευγένιος Αρανίτσης από την Κέρκυρα την ώρα που ο Ηρώδης υποτάσσονταν θλιμμένος στη Σαλώμη. 

Πολιτεία Τσιουάουα, Βόρειο Μεξικό

Η κράμπα είναι η απότομη σύσπαση ενός μυός που συνοδεύεται απο ακαμψία και πόνο του αντίστοιχου

μέλους.

Ευτυχώς η καρδιά δεν παθαίνει κράμπες.

Η γύψος μετά την ανάμειξη της με το νερό πήζει ταχέως.

Το στοιχείο του νερού εφάπτεται με όλα όσα αποφεύγεις.

Η γύψος είναι άλας και το κρέας του σουβλισμένου αρνιού νόστιμο.

Όμως η αρπαγμένη απο τη φωτιά πέτσα είναι ο καλύτερος μεζές.

Ο Αθανάσιος Διάκος είναι το αλάτι της ζωής.

Η έρημος είναι απέραντη και ο τροπικός του καρκίνου λάμπει σαν το χρυσόμαλλο δέρας.

Το αίμα στα χέρια του εκδοροσφαγέα δεν είναι Γαλατικό.

Η αντιλόπη που ονομάσαμε Don έχει μισοφαγωμένα πλευρά. Της επιτέθηκε ένα πεινασμένο πούμα.

Κάθε απόψε πενήντα αστέρια φλογίζουν την ατμόσφαιρα προσφέροντας ένα θέαμα ανεπανάληπτο.

Η Μαρία Μαγδαληνή σνίφαρε αστερόσκονη, η Ιωάννα της Λωραίνης μπαρούτι.

Kill Jesus every day in the name of our sins.

Η γύψος μετά την ανάμειξη της με το νερό παύει να είναι λευκή σκόνη. Γίνεται στέρεη μάζα, αδιάλυτη.

Γίνεται πραγματικότητα σαν γύψινη καρδιά. Ανεξιχνίαστη, σχεδόν επιστημονικής φαντασίας κατασκεύασμα.

Αστρική κράμπα που έλκεται από μια μελανή οπή.

Ξημέρωσε κι απλώθηκε να λύσει 

τα μάγια του το φως πάνω στο στάρι

που πάλλονταν. Κατάλαβα τη ρήση

ο χρόνος είχε σβήσει το λυχνάρι 

του μέλλοντος. Και ρίχνοντας το ζάρι

μιας μοίρας που την είχα λησμονήσει 

θυμήθηκα το μόνο που γνωρίζω:

φεύγω μακριά θα πει απλώς γυρίζω.  

φωτό : από 2steps.gr