Η αλήθεια είναι ότι έχουν εξαφανιστεί οι γάτες από την γειτονιά μας. Και μιά κυρία που τις τάϊζε δεν την βλέπουμε πιά. Μέχρι και τα (ρυπαρότατα) πιατάκια και κεσεδάκια που ήταν χρόνια μέρος του πεζοδρομίου έχουν κι αυτά εξαφανιστεί. "Ρε λές?".
Χτες βράδυ ξαναείδα την γρήγορη σκιά με την άκρη του ματιού μου. Αρκετά αργά ακούω και έναν θόρυβο στην κουζίνα. Πετάγομαι, ανάβω τα φώτα και...νά σου ένας πόντικας γύρω στα 10-12 εκατοστά χωρίς την ουρά του να τρέχει πηδηχτά και να ζουλιέται κάτω από το ψυγείο!
Όσο κι αν συμπαθώ τον Τζέρρυ, δεν θα ήθελα να συγκατοικήσω με το κατοικίδιο αυτό. Άσε που αν είναι θηλυκό, μπορεί κάλλιστα να δημιουργήσει και οικογένεια. Από την άλλη δεν μου πάει καρδιά να το σκοτώσω με παγίδες κ.ο.κ.
Έχετε κάποια ιδέα πώς να απομακρύνω τον νέο μου συγκάτοικο, που με καταπιέζει ήδη αφόρητα σε θέματα ελευθερίας? (Δεν μπορώ να αφήσω φαγητό πουθενά εκτός ψυγείου, σιχαίνομαι όλες τις επιφάνειες, έχω μαζέψει μέχρι και τις πατάτες και τα κρεμμύδια, με τον παραμικρό θόρυβο αποσπάται η προσοχή μου, πλησιάζω τα όρια της υγειονομικής υστερίας κλπ). Διαβάζω διάφορα γιά "απωθητές" κλπ, αλλά όλα είναι με ολιγοήμερη αποστολή. Μαγαζιά στο Κέντρο που να πουλάνε σχετικά "όπλα" δεν υπάρχουν άραγε? Μήπως κάποιος μπορεί να βοηθήσει? Ο "μικρός" δεν μοιάζει να εκμεταλλεύτηκε την ανοιχτή μπαλκονόπορτα όλο το βράδυ...