Ζωγράφο του μήνα εμείς δεν αλλάζουμε. Γιατί όχι μόνο μας αρέσουν οι πίνακες του Στράτου, αλλά νομίζουμε πως όλο γίνεται και καλύτερος. Φτου  φτού να μη βασκαθεί.  Φυσικά, αν οποιοσδήποτε άλλος επισκέπτης μας μάς στείλει πίνακές του, μετά χαράς θα τους αναρτήσουμε κι αν μας αρέσουν κι όλας, ποιος στην χάρη μας.

Οι καλές τέχνες ήταν πάντα εφτά; Όχχιιιι. Έξι μας παρέδωσαν οι προγόνοι μας ( αρχιτεκτονική, γλυπτική, ζωγραφική, μουσική, ποίηση, χορός με τις αντίστοιχες μούσες τους ) κι έγιναν εφτά στις αρχές του 20ου αιώνα με τον κινηματογράφο. Και σήμερα πόσες είναι;

Την Παρασκευή 1/11 μέχρι την Κυριακή 11/11 θα διεξαχθεί το 54ο Κινηματογραφικό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το γεγονός είναι πως ο πολύς ο κόσμος δεν δίνει διάρα τσακιστή για όσα συμβαίνουν και παίζονται εκεί. Φυσικό είναι, αφού οι περισσότεροι απ'τους συνανθρώπους μας που παρακολουθούν ταινίες στα σινεμά, στα κανάλια ή στον υπολογιστή, δεν ελκύονται από τις λεγόμενες φεστιβαλικές ταινίες. Όχι μόνο αυτές που προβάλλονται στη Θεσ/νίκη, αλλά και σε όλα τα φεστιβάλ του κόσμου. Που όμως, έχουν κι αυτές το δικό τους κοινό.

Η Επιτροπή Ελέγχου Δαπανών και Εκλογικών Παρεμβάσεων, σε έλεγχο που πραγματοποίησε στα ηλεκτρονικά στοιχεία των παρατάξεων των  τελευταίων Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών στην Περιφέρειας Αττικής, κατέγραψε 87 παραβάσεις ( μόνο;) και επέβαλε πρόστιμα που ανέρχονται σε 800.000 ευρώ! 

Τα τραγούδια του Μάλαμα μας αρέσουν πιο πολύ από τις συνεντεύξεις του. Αυτήν την φορά όμως διαβάσαμε μία που μας άρεσε εξ ίσου με τα τραγούδια του. Δημοσιεύτηκε στην ATHENS VOICE στις 23 Οκτωβρίου και την πήρε ο Γιώργος Δημητρακόπουλος. Όπως ξέρουμε μια συνέντευξη για να βγει καλή χρειάζεται και οι δύο να είναι στα χάι τους, να νιώθουν μεταξύ τους τουλάχιστον μία συμπάθεια και να έχουν δουλευτεί ερωτήσεις κι απαντήσεις. Αυτή η συνέντευξη νομίζουμε πως τα είχε όλα αυτά.

Μας άρεσε ο Λού Ρήντ ( Νέα Υόρκη, 1942 - 2013). Όχι όπως κάποιοι άλλοι, αλλά πάντα υπήρχε γι'αυτόν μια θέση στην καρδιά μας.Πέρα από τα όμορφα τραγούδια του,μας άρεσε γιατί ήταν κι εντάξει τύπος.

Αυτή η φράση του τίτλου, είναι του Αντόνιο Πόρτσια ( 1885, Καλαβρία Ιταλίας - 1968, Μπουένος Άιρες). "Φωνές", ήταν ο τίτλος του μοναδικού βιβλίου που έγραψε. Αυτό το βιβλιαράκι, που κυκλοφόρησε το 1943, ήταν γεμάτο από παρόμοιες φράσεις που μοιάζουν με αφορισμούς και είναι σαν να αποπνέουν κάτι από την μυστική δύναμη που συνέχει ακόμα τον κόσμο.

Τον Αργύρη Χιόνη * ( 1943, Σεπόλια -2011, Θροφαρί Κορινθίας) άρχισα να τον δαιβάζω πριν καμιά εικοσιπενταριά χρόνια. Μια μέρα που είχα περάσει με κόκκινο από αφηρημάδα, όταν μετά ανέβαινα την Πανεπιστημίου είδα στην προθήκη ενός βιβλιοπωλείου ένα βιβλιαράκι με τίτλο "Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη". Μ'έναν τρόπο μεταφυσικό το συσχέτισα με το κόκκινο που πριν δεν το είχα δει κι έτσι μπήκα μέσα να του ρίξω μια ματιά. Ήταν μία ποιητική συλλογή. Την ξεφύλισσα, μου άρεσαν αυτά που διάβασα στα πεταχτά και το αγόρασα.

Ήταν ένας ωραίος άντρας που επί τριάντα χρόνια τον συναντούσα συχνά στην Αθήνα. Σε πορείες, σε ομιλίες, στους δρόμους, σε σινεμά, σε βιβλιοπωλεία, σε θέατρα και σε συναυλίες, σε μπουάτ και σε μπαρ. Ελάχιστες φορές μιλήσαμε, αλλά πάντα χαιρόμουνα που τον έβλεπα. Το όνομα αυτού, Άγγελος Ελεφάντης. Πως τον θυμήθηκα τώρα;