Ένα υπέροχο ιστιοφόρο από το μακρινό Περού* καταφθάνει το Σάββατο 30 Δεκεμβρίου, στις 08:00, στον Πειραιά (λιμάνι, πύλη Ε11) και ο Δήμος Πειραιά σε συνεργασία με την Πρεσβεία του Περού πραγματοποιεί μια ξεχωριστή γιορτή υποδοχής, με χρώματα, αρώματα, μουσικές και γεύσεις από τον Πειραιά και την χώρα των Άνδεων.

Το περουβιανό ιστιοφόρο BAP UNION, θα «πιάσει λιμάνι», στο ταξίδι του στον γύρο του κόσμου, θα στολιστεί και θα είναι επισκέψιμο για το κοινό.

Ελέαννα Βλαστού. Έχω µια ευχή για όλους μας, είναι απλή, είναι πρακτική, είναι λυτρωτική. Εάν δεν έχουμε μεγάλα βάσανα να μας ταλαιπωρούν, κακουχίες που χρήζουν εξομολόγησης, προτείνω τον δρόμο της αυτοσυγκράτησης.

Ας απέχουμε από τις δημοσιοποιήσεις, δεν αφορούν κανέναν ούτε τα αρνητικά που συμβαίνουν στις ζωές μας, αλλά ούτε και τα θετικά. Οι εκμυστηρεύσεις, προς όφελος της διακριτικότητας, να αποφεύγονται. Ας αυτοπειθαρχηθούμε. Ηθελημένα. Σκόπιμα να κρατούμε πληροφορίες για εμάς, λέγονται μυστικά. Καλά Χριστούγεννα στους ψυχολόγους και στους ψυχιάτρους, θα ξεκουραστούν για λίγο.

Ινώ Σιώζιου. Στις 18.10.2023, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εγκάλεσε την Ελλάδα, με αιτιολογημένη γνώμη [INFR (2012) 0037], επειδή δεν είχε ενσωματώσει πλήρως προβλέψεις της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/944 σχετικά με την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας έως την 31η Δεκεμβρίου 2020. Η Οδηγία αφορά την προστασία των καταναλωτών, με στόχο τη δημιουργία πραγματικά ολοκληρωμένων, ανταγωνιστικών, επικεντρωμένων στον καταναλωτή, ευέλικτων, δίκαιων και διαφανών αγορών ηλεκτρικής ενέργειας στην Ένωση. Η Ελλάδα έχει πλέον προθεσμία δύο μηνών για να προβεί στην πλήρη ενσωμάτωση της εν λόγω Οδηγίας καθώς, σε αντίθετη περίπτωση, θα παραπεμφθεί στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

«Η λέξη ‘ελεφαντόδοντο’ ακουγόταν παντού, στους
ψίθυρους, στους αναστεναγμούς. Θα έλεγες πως
προσευχόταν σε αυτή τη λέξη. Μια αποφορά βλακώδους
πλεονεξίας τύλιγε τα πάντα, σαν οσμή από ψοφίμι.»
Τζόζεφ Κόνραντ, Η καρδιά του Σκότους,
(μετ: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου), Δώμα.

Κάθε φορά που ο λόγος επιστρέφει στο θέμα της απληστίας, ηχούν στα αυτιά μας τα λόγια του χρηματιστή Γκόρντον Γκέκο από τη Wall Street του Όλιβερ Στόουν. H περιβόητη φράση στα χείλη του Μάικλ Ντάγκλας «η απληστία είναι καλό πράγμα»[1] (greed is good) έχει μείνει στη μνήμη μας σαν συνθηματικό της εποχής του νεοφιλελεύθερου, χρηματιστικού καπιταλισμού και των υπερβολών του.

ΚΙΜΠΙ. «Μονό ή διπλό τάφο πήρατε;». «Διπλό». «Ωραία, είναι 180 ευρώ».

Αυτές οι λίγες λέξεις μιας σύντομης συναλλαγής στο δημοτικό κατάστημα δήμου της Αιτωλοακαρνανίας (είχαν προηγηθεί τα συλλυπητήρια, στους μικρούς τόπους τα νέα διαδίδονται αστραπιαία) είναι ο τυπικός επίλογος μιας ζωής σχεδόν ενός αιώνα. Είχαν προηγηθεί το σύντομο πέρασμα από το κρεβάτι του νοσοκομείου, η ληξιαρχική πράξη θανάτου, η κηδεία, η ταφή, ο καφές στο καφενείο του χωριού, το τραπέζι της παρηγοριάς σε συγγενείς και φίλους, ό,τι εν πάση περιπτώσει απαιτεί το κλείσιμο των λογαριασμών ενός ανθρώπου στο μεγάλο βιβλίο του κόσμου. 

Βικτωρία Χαραλάμπους. Λίγα λόγια με αφορμή το συλλεκτικό box set βινυλίων με το σύνολο της solo δισκογραφίας του Θεσσαλονικιού ράπερ που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τη Veego Records.

Αυτό το κείμενο θα μπορούσε να έχει τίτλο: "Σκόρπιες σκέψεις με αφορμή το νέο boxset του ΛΕΞ" ή "Πώς στο διάολο μεγάλωσε η γενιά μου;". Ένα συγκινητικό δώρο γενεθλίων - το συλλεκτικό box set βινυλίων με το σύνολο της solo δισκογραφίας του ΛΕΞ , που κυκλοφόρησε από τη Veego Records πρόσφατα- αποτέλεσε την τέλεια αφορμή για αναστοχασμό πάνω στην πραγματική ουσία της τέχνης. Πώς ο Θεσσαλονικιός ράπερ κατάφερε να εμφυσήσει – με γερές τζούρες ρεαλισμού – την ελπίδα σε μια ολόκληρη γενιά;

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό τα Ηνωμένα Έθνη ζήτησαν την Τετάρτη από τη διεθνή κοινότητα να κινηθεί προς μια λύση δύο κρατών στην παλαιστινιο-ισραηλινή σύγκρουση, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. 

 «Είναι καιρός να προχωρήσουμε με αποφασιστικό, μη αναστρέψιμο τρόπο προς μια λύση δύο κρατών, με βάση τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και το διεθνές δίκαιο», δήλωσε η Τατιάνα Βαλόβαγια, Γενική Διευθύντρια του Γραφείου του ΟΗΕ στη Γενεύη, εκφωνώντας ομιλία του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, όπως μεταδίδει το Reutetrs. 

Η Ελλάδα μόνο μέσω του δυναμικού, πολιτιστικού της παρόντος μπορεί να υπερασπιστεί την αρχαία κληρονομιά της και να πρωταγωνιστήσει στη διεθνή συγκυρία. Είναι αναξιοπρεπές και το κυριότερο, είναι λάθος, να εμφανιζόμαστε σαν οι φτωχοί συγγενείς που διεκδικούν την περιουσία του μακαρίτη. Αυτή η στάση αυξάνει την γνωστή αλαζονεία των Βρετανών και τους επιτρέπει να μας κάνουν ψυχρά ντους όπως αυτό που έγινε προχθές στον Έλληνα πρωθυπουργό.  Κάποιος θα έπρεπε να τον έχει προφυλάξει. Και από το Υπουργείο Πολιτισμού και από το Υπουργείο Εξωτερικών και από την πρεσβεία. Σε χθεσινό δημοσίευμα τους πάντως οι Times, σε αντίθεση με τον Guardian, συνέχισαν την επίθεση φιλίας προς την Ελλάδα υποστηρίζοντας για μία ακόμα φορά το αίτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αθήνα και διαφωνώντας με την συνεχιζόμενη επίσημη, βρετανική άρνηση.

Αφροδίτη Τζιαντζή. Με στοχευμένες διαφημίσεις οι μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ παρουσιάζουν εσωτερική εικόνα «ευτυχισμένης οικογένειας» προκειμένου να προσελκύσουν υπαλλήλους, τους οποίους αναζητούν ακόμα και σε χώρες εκτός Ε.Ε. ● Στην πραγματικότητα επιχειρούν να κρύψουν την κατάσταση εργασιακού μεσαίωνα στους κόλπους τους ● Ελάχιστοι δουλεύουν με σύμβαση πλήρους απασχόλησης, ενώ οι περισσότεροι, 4ωροι ή 6ωροι, αμείβονται με μισθούς πείνας.

Σ.Δ. Για πέντε χρόνια στο "Θέατρο Επι Κολωνώ" παιζόταν το έργο "Ο άγριος σπόρος", ένα από τα πιο δυνατά έργα των μνημονιακών χρόνων. Πρωταγωνιστούσε στις περισσότερες παραστάσεις ο Τάκης Σπυριδάκης εναλλάξ τα τελευταία χρόνια με τον Στάθη Σταμουλακάτο. Σκηνοθεσία Ελένη Σκότη με την καλλιτεχνική υπογραφή της ομάδας Νάμα και κείμενο του Γιάννη Τσίρου. 

Με τίτλο «Αράφ» το νέο έργο του Τσίρου παίζεται ήδη στο Θέατρο Αποθήκη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη και είναι μια κοινωνικοπολιτική αλληγορία με κεντρικό ήρωα έναν σκύλο. Να προσθέσω ότι είδα την προτελευταία χρονιά τον '' Αγριο σπόρο" με τον Σπυριδάκη και παρόλη την ηλικία μου θυμάμαι ακόμα το όνομα του συγγραφέα. Κι αυτό διότι με έπιασε για τα καλά το έργο του, σαν ίωση ας πούμε και αντιβίωση ταυτόχρονα, αν και νομίζω ότι τώρα που κυκλοφορούν άλλoυ τύπου ιοί να όπως κορωνοιοί δεν θα το ξαναέβλεπα. Πάντως με έπιασε τότε τόσο αυτό το έργο του ώστε μετά από χρόνια μου βγήκε η επιθυμία να δω τον "Αράφ" του μολονότι δεν είμαι του θεάτρου όσο του σινεμά και έχοντας επίγνωση ότι οι θεατρικές παραστάσεις εκτός από το κείμενο για την απογείωσή τους παίζουν τον ίδιο σημαντικό ρόλο και η σκηνοθεσία και οι ηθοποιοί.