Θ​​υμάμαι όταν εκεί γύρω στα 7 μου χρόνια, σε ένα μάθημα ζωγραφικής που έκανα, είδα για πρώτη φορά τον πίνακα της «Guernica» του Πικάσο. Με τα αμύητα μάτια του παιδιού, αυτή η παράλογη, στα όρια του άγριου κόμικ, εικόνα με θάμπωσε αλλά και με φόβισε. «Τι βλέπετε σε αυτό τον πίνακα;», ρώτησε τότε η δασκάλα μας.

Μια από τις υποψήφιες διευθύντριες της Σταγόνας, αυτή που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να προσληφθεί, στην ερώτησή μας για το μέλλον της δημοσιογραφίας απάντησε με ένα μέιλ που μας έστειλε από το Λονδίνο, ως εξής: « Δεν είναι ένστιχτο ή πληροφορίες, δεν είναι μπούρου μπούρου στο τηλέφωνο ή τα τηλεγραφικά του τουίτερ. Όπως επίσης δεν είναι μία αυστηρή αντικειμενικότητα που θα τείνει να γίνει ουδετερότητα ή από την άλλη πλευρά πολιτικοποίηση με αρχές και στίγμα σαφές. Και βεβαίως δεν είναι πρωτογενής έρευνα ή εξακρίβωση στοιχείων.

Το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα σε μια χώρα σαν την δική μας και μάλιστα στη συγκυρία αυτή μοιάζει σαν καλαμπούρι. Είναι σαν να αφήνεις το γάμο και να τρέχεις για πουρνάρια. Παραδίπλα όμως συνυπάρχουν αρκετοί δικοί μας άνθρωποι με συνειδήσεις σαν εκείνες τις αντένες που πιάνουν την οικουμένη και το σύμπαν και ανταποκρίνονται  επαρκώς στα μηνύματα που τους αφορούν.

Οι Άδωνις Γεωργιάδης και Γιώργος Καμίνης έχει ήδη ανεβάσει πίεση τη στιγμή που διαβάζουν αυτές τις γραμμές (ο Άδωνις τουλάχιστον μας διαβάζει καρατσεκαρισμένα).

Στην πόλη Medicine Hat της Alberta του Καναδά όμως τους έχουν γραμμένους και από το 2009 μέχρι αυτή τη στιγμή από τους 1000 άστεγους της πόλης, οι 885 έχουν ήδη βρει στέγη. 

Μετά την "Γκόλφω" και το "Δεκαήμερο" ο Νίκος Καραθάνος, ανεβάζει, όπως μόνο εκείνος ξέρει,

τον "Βυσσινόκηπο" στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Η μετάφραση είναι του Αρη Αλεξάνδρου.

Παίζουν οι Θανάσης Αλευράς, Νίκος Καραθάνος, Λένα Κιτσοπούλου, Έμιλυ Κολιανδρή, Γιάννης Κότσιφας, Αναστασία Κονίδη, Χρήστος Λούλης, Γιώργος Μπινιάρης, Άγγελος Παπαδημητρίου, Δάφνη Πατακιά, Μιχάλης Σαράντης,Έλενα Τοπαλίδου, Άγγελος Τριανταφύλλου, Λυδία Φωτοπούλου, Γαλήνη Χατζηπασχάλη. 

Θεατρικό γραμμένο το 1904, το κύκνειο άσμα του Άντον Τσέχωφ ο Βυσσινόκηπος, θεωρείται προαναγγελία των επαναστάσεων του 1905 και του 1917. Στην Ελλάδα, ο Βυσσινόκηπος πρωτοπαίχτηκε το 1939 από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν. Ακολούθησαν σημαντικά ανεβάσματα του έργου από κρατικές σκηνές, αλλά και θιάσους του

ελεύθερου θεάτρου.

Ο Αλέξης Πανσέληνος (Αθήνα, 1943, γιος του Ασημάκη Πανσέληνου), βραβευμένος και μεταφρασμένος συγγραφέας, έγραψε ειδικά για τους αναγνώστες του «Ανοιχτού Βιβλίου» ένα διήγημα στο κλίμα των ημερών.

Ανοιξιάτικο υπαίθριο τοπίο, τυπικός νεοελληνικός βίος. Ελλειπτική αφήγηση, κλιμακωτή ένταση, απρόσμενο τέλος. Εν τέλει, ένα λοξό βλέμμα υπέρ σιωπηλών αδυνάτων, μια συγκινητική προσέγγιση στο θυσιαστικό πνεύμα της παράδοσης.                                                                                                                                                        Μισέλ.Φαΐς.

Το 1869 το Σιάτλ (Seattle) είχε 1000 κατοίκους, και σήμερα κοντά στα 3 εκ. Το 1889 μια πυρκαγιά κατέστρεψε το κέντρο της πόλης και για το άντε φτου κι απ'την αρχή γέμισε η πόλη με οικοδόμους και τα συναφή. Το 1896 βρέθηκε χρυσός σ'ένα κοντινό ποτάμι και γέμισε η πόλη με χρυσοθήρες. Γιατί η εταιρεία Μπόινγκ γεννήθηκε και μεγάλωσε εκεί, δεν το ξέρω. Όπως και η Microsoft, αλλά και η Amazon.com.                                                                                 (Η φωτό είναι ενός βιβλιοπωλείου στο Σιάτλ)