Μανώλης Ροσμαράκης

Μανώλης Ροσμαράκης

Οι αρειμάνιοι, μπαρουτοκαπνισμένοι φιλέλληνες των ναπολεόντειων πολέμων στήνονται αγέρωχοι στον κάμπο, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν με συγκαταβατική περιφρόνηση το τουρκικό ιππικό. Πολύπλαγκτοι, πολύπαθοι και πολυνικημένοι, οι οπλαρχηγοί της κλεφτουριάς κοιτάζουν τους φιλέλληνες πολεμιστές με ασυγκράτητο οίκτο.

«Vissi d’arte, vissi d’amore», Έζησα για τον Έρωτα, έζησα για την Τέχνη, ακούμε την εξαίσια Μαρία Κάλλας να λέει σπαρακτικά και αγέρωχα στην όπερα «Tosca» του Πουτσίνι, μια απόφανση που έγινε σήμα κατατεθέν της Ντίβας, αυτού του θεϊκού πλάσματος με την θεϊκή φωνή, αυτού του τόσο ξακουστού και λατρεμένου από τους φίλους του λυρικού θεάτρου συμβόλου της προσήλωσης στην υψηλή τέχνη. 

 

Συνολικά 32 καλλιτέχνες θα συνυπάρξουν μουσικά για πρώτη φορά στην ίδια σκηνή, σε μία 100% κρητική βραδιά, ένα μουσικό οδοιπορικό που επιμελείται ο Γιώργος Ξυλούρης και διοργανώνει ο ραδιοσταθμός «105.5 Στο Κόκκινο». Με λύρες, με βιολιά, με λαούτα, με μαντολίνα, με θιαμπόλια και ασκομπαντούρες. Ποιοι παίζουν;

Όσα διάβασα σ'αυτό το άρθρο λογικά μου φάνηκαν. Δεν λέω, μερικά παραδείγματα / επιχειρήματα /συμπεράσματα είναι τραβηγμένα από τα μαλλιά, με χάρη όμως και στη γενίκευσή τους άδικα. Αλλά και αυτά τα μαλλιοτραβηγμένα, κάποια αλήθεια απηχούν που δεν είναι κατασκευασμένη.

Ο Μιχάλης Μητσός ( Αθήνα, 1959) σπούδασε χημικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, αλλά στράφηκε στη δημοσιογραφία. Από το 1988, εργάζεται στο διεθνές τμήμα της εφημερίδας "Τα Νέα". Μεταφραστής και κριτικός, πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του " Οι ιστορίες θα μας σώσουν", εκδόσεις Πόλις. Στο άρθρο του αυτό γράφει για πέντε από τους καλύτερους και μεγάλους Ευρωπαίους δημοσιογράφους, τονίζοντας μια στάση διαρκείας που κράτησαν σ'αυτό το επάγγελμα και που του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και προβάλλοντας κάποιες ενδιαφέρουσες απόψεις τους.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,  

Νοιώθω μεγάλη χαρά και τιμή που βρίσκομαι ανάμεσά σας, στη σημερινή γιορτή για τα γενέθλια της Iskra. Μιας ιστοσελίδας που επί πέντε χρόνια αποτελεί έπαλξη των λαϊκών συμφερόντων και βήμα διαλόγου, φιλόξενο για όλα τα ριζοσπαστικά ρεύματα της πατρίδας μας.

Έχοντας πια μερικώς απομακρυνθεί από το σοκ και το δέος που επικρατούσαν από τη λήξη του προγράμματος μέχρι την υπογραφή της συμφωνίας, μία μικρή ανακεφαλαίωση της περιόδου Ιανουαρίου-Ιουλίου ως προς τα κατ' εμέ σημαντικά.

• Αφού έπαιξε επί έξι μήνες την ευφυέστατη Θεωρία των Παιγνίων του κυρίου Βαρουφάκη

• Αφού γονάτισε την οικονομία ακόμα πιο χαμηλά

• Αφού τακτοποιήθηκαν φίλοι/συγγενείς/σύντροφοι, αριστερά-δεξιά σε υψηλόβαθμα πόστα ενός δυσλειτουργικού και απένταρου κρατικού μηχανισμού (δεν σας κάνω πλάκα, αγαπητοί φίλοι)

Κάτι απίθανoι και με τις δυο έννοιες, μουσικοί, που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους και όμως μιλούν όλοι όσοι γι'αυτούς πληρώνονται, καταφθάνουν από διάφορα μέρη του κόσμου. Πάντα βρίσκουν χώρους και παίζουν τις μουσικές τους. Και τις περισσότερες φορές οι αίθουσες αυτές γεμίζουν από Ελληνόπουλα και Ελληνοπούλες έως 40 συν.

Τώρα υπάρχουν άραγε πολλοί που θα τσινίσουν διαβάζοντας το "...Μετά την πρώτη αυτή νίκη θα πρέπει ίσως οι μαχητές του νεραντζιού να επεκτείνουν τις δράσεις τους και σε άλλους τομείς και πρόσωπα. Υπάρχουν συγγραφείς με θολή στάση απέναντι στο Μνημόνιο για παράδειγμα - ίσως πρέπον είναι να καούν τα βιβλία τους. Υπάρχουν πανεπιστημιακοί που υποκύπτουν στο προξενιό της Άννας (της Διαμαντοπούλου εννοεί) - ίσως θα πρέπει να τους απαγορευτεί η είσοδος στις σχολές και να τους αφαιρεθεί το δικαίωμα του λόγου. Υπάρχουν καλλιτέχνες εν γένει που δεν μας τα λένε καλά - είναι δυνατόν να εκθέτουν έργα και να ομιλούν; Δεν αξίζουν και σ' αυτούς τα νεράντζια τους;".