Μπορεί να θεωρούμε δεδομένη τη σχέση της τέχνης με την όραση και με την κοινωνία και να πιστεύουμε πως όλοι πιστεύουν πάνω κάτω τα ίδια σ'αυτά τα θέματα. Δεν είναι όμως έτσι ακριβώς και εδώ που τα λέμε ποτέ δεν ήταν. Μέσα στους αιώνες εμφανίζονται καλλιτέχνες και επιστήμονες που προσεγγίζουν τα θέματα αυτά από διαφορετικές γωνιές, που μερικές φορές διαφέρουν όσο η μέρα με την νύχτα και τα οδηγούν σε άλλους ορίζοντες.

Τρία νέα βιβλία ήρθαν για να υποστηρίξουν τη θέση αυτή παίρνοντας ιδέες από τον κόσμο της βιολογίας, ένας τομέας που εξελίσσεται αλματωδώς τις τελευταίες δεκαετίες.

Το πρώτο είναι το "Εσωτερική όραση" του νευροβιολόγου Semir Zeki, το δεύτερο είναι το "Όραση και τέχνη" της ερευνήτριας Μάργκαρετ Λίβινγκστοουν και το τρίτο το "Το καλλιτεχνικό ένστικτο, Ομορφιά, απόλαυση και η εξέλιξη του ανθρώπου" του φιλοσόφου Dennis Dutton. 

«Το Τσάι παρουσιάζεται ως ένα αυτοαναφερόμενο απομονωμένο νησί μέσα στα βάθη του αστικού ιστού, κάτι σαν ένας κρυμμένος παράδεισος η μια έκπληξη του αστικού ιστού. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ένα κρυμμένο γιαπωνέζικο κήπο...». Με αυτά τα λόγια παρουσιάζει συνοπτικά τη φιλοσοφία δημιουργίας του ιδιαίτερου αυτού καταστήματος στο κέντρο της Αθήνας, ο αρχιτέκτονας Γιώργος Μπάτζιος.  

Tο Teahouse «Το Τσάι» στο Κολωνάκι ένα από τα πρώτα αθηναϊκά τα πρώτα τεϊοποτεία στην Αθήνα που ανακαινίστηκε το φθινόπωρο του 2015 είναι πλέον εκτός από ξεχωριστό πρότζεκτ και διακεκριμένο καθώς απέσπασε το 1ο βραβείο στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό αρχιτεκτονικής, στην κατηγορία Commercial/Retail.     

O θαυμαστός κόσμος του ίντερνετ αγαπητές φίλες και φίλοι όλο και διευρύνεται με το πέρασμα του χρόνου. Στο θαυμαστό 2017 που είναι μια υπέροχη εποχή για να ζεις λίγο-πολύ όλοι έχουν πρόσβαση σε έναν υπολογιστή ή ένα smartphone ή ένα tablet ή ένα φούρνο μικροκυμάτων με σύνδεση στα ίντερνετς και κατ’ επέκταση ένα μικρόφωνο και μια κάμερα. Εκτός από τα τεχνικά μέσα, πολλοί έχουν και μια αστείρευτη διάθεση να πουν μερικά πράγματα απευθυνόμενοι στην τεράστια και ετερόκλητη μάζα του web. Να παράξουν περιεχόμενο, να επικοινωνήσουν, να πουν τα δικά τους – αυτό δηλαδή ακριβώς που συμβαίνει σε όλο το ιντερνετ από τις απαρχές του.

Η ταλαντούχα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός Μαρίνα Σάττι έχει εξελιχθεί στο μουσικό θέμα συζήτησης των τελευταίων ημερών, χάρη στην εκκωφαντική επάνοδό της με ένα τραγούδι που καταγράφει την πιο ξέφρενη πορεία από τις πρώτες ώρες που βρέθηκε στον «αέρα».

Η φωτογράφος Sarah Lee κυκλοφορεί τη νύχτα στο Λονδίνο με λεωφορείο και φωτογραφίζει τους συνεπιβάτες της. Ακολουθεί μια μακρά παράδοση φωτογράφων, από τον Walker Evans και τις εικόνες του από το μετρό της Νέας Υόρκης μέχρι τον Nick Turpin στο Λονδίνο. Η ίδια η Sarah θυμάται ότι το πρώτο βιβλίο που αγόρασε μόνη της ήταν το Bus Odyssey του Tom Wood, με φωτογραφίες από τα λεωφορεία του Λίβερπουλ. 

Ένας ψηλός, κοστουμαρισμένος κύριος περνάει από δίπλα μου στην είσοδο του θεάτρου Παλλάς – είναι ο Θοδωρής Παπαλουκάς. Τι δουλειά έχει ο Παπαλουκάς στην προχθεσινή τελετή των βραβείων βιβλίου του Public; Οπως αποδείχθηκε αργότερα, είχε προσκληθεί για να απονείμει ένα από τα βραβεία. Δεν γνωρίζω αν ο παλιός μπασκετμπολίστας είναι βιβλιόφιλος, ασφαλώς όμως είναι αγαπητός και αναγνωρίσιμος και η παρουσία του προσέθεσε λάμψη σε μια βραδιά που είχε σχεδιαστεί για να είναι λαμπερή. Και ήταν.

Μια πρωτοτυπία, με αρκετό συμβολισμό, έκρυβαν τα φετινά ευρωπαϊκά βραβεία αρχιτεκτονικής που απονέμουν ανά διετία το ίδρυμα Mies van der Rohe και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Για πρώτη φορά, ανάμεσα σε 355 συμμετοχές από 36 χώρες, επιλέχθηκε η ανακαίνιση ενός κτιριακού συγκροτήματος που σηματοδοτεί τη στροφή προς την επανάχρηση και την αξιοποίηση του οικιστικού πλούτου παλαιότερων εποχών, ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες.

Μετά την επιτυχημένη ελληνική του πρεμιέρα, της 19ης Απριλίου στο Βελλίδειο της Θεσσαλονίκης, το DiEM25 έρχεται στην Αθήνα, απόψε στο γήπεδο Σπόρτιγκ (Στάση Μετρό-ΗΣΑΠ Αγιος Ελευθέριος).

Η εκδήλωση ξεκινά στις 7.30 μ.μ. με το θεατρικό έργο του Γ. Μανιώτη «Το Δέντρο» σε ερμηνεία Νίκου Μαγδαληνού - ένα έργο που λέει ό,τι αξίζει να ειπωθεί για την κρίση πριν τα μέλη του DiEM25 συζητήσουν για τις δράσεις και τις πολιτικές που θα την τερματίσουν.

Street artist, έχει γυρίσει τον κόσμο όλο βάφοντας, έχει κάνει ατομική έκθεση στη Νέα Υόρκη και ξέρει ότι το παν είναι να μην το «παίζεις» κάποιος και να μην την «ακούσεις», χωρίς λόγο: στο Lifo.gr μιλά για την Αθήνα, την τέχνη και τη ζωή του και όλο αυτόν τον θόρυβο γύρω από τη documenta14.