Η σωτηρία των δικών μου αντί του συνόλου; Πού αρχίζουν και πού τελειώνουν το ιδιωτικό και το δημόσιο συμφέρον; Αυτό το θέμα πραγματεύεται το έργο του Αρθουρ Μίλερ «Ηταν όλοι τους παιδιά μου», που παίζεται στο θέατρο «Εμπορικόν» σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Καταλειφό και την Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου.

Περίπου στις αρχές της δεκαετίας του 1980 κάποια καθοδηγητικά κεφάλια στην τότε ΚΝΕ κατέβασαν τη γραμμή: Υπάρχουν δύο πολιτισμοί σε μια χώρα, του κεφαλαίου και του προλεταριάτου. Βασισμένα (τα κεφάλια αυτά) σε μια κακομεταφρασμένη συλλογή από αποσπάσματα του Λένιν για τον «πολιτισμό», συνήγαγαν το συμπέρασμα περί δύο πολιτισμών. Ο Λένιν βέβαια μιλούσε για κουλτούρες, αλλά δεν βαριέσαι. Συμπέραναν ότι, αφού έχουμε δύο πολιτισμούς, πρέπει να έχουμε και δύο κατηγορίες καλλιτεχνών, π.χ. τους συμμάχους του προλεταριάτου και τους συνοδοιπόρους του κεφαλαίου.

Αν πρέπει κανείς να αναζητήσει μια κάποια «γκρίζα ζώνη» μεταξύ της διοικητικής διαίρεσης της Α’ και της Β’ Πειραιά, αυτή θα την βρει στις «Λαμαρίνες». 
Φωκίωνος, Χαϊδαρίου, Ασκληπιού, Μαυρομιχάλη, Ατρεμησίου (και τα τελευταία χρόνια Παναγιώτη Βλαχάκου), Αιτωλικού, Αιγάλεω (Αιγαλέω ή και Αιγαλέου θα το ακούσεις από πολλούς παλιούς Πειραιώτες), Δερβενακίων, Θερμοπυλών και Θεσμοφορίου –Μεθώνης, είναι οι κάθετες που βγάζουν στην ακτή Κονδύλη. 
Η Παπαστράτου, η Γραβιάς, η Δραγατσανίου, η Κάστορος και η Πολυδεύκους είναι οι παράλληλες προς το λιμάνι που ορίζουν την περιοχή. 

Για πρώτη φορά, την επόμενη άνοιξη ένα δίκτυο εννέα επίγειων ραδιοηλεσκοπίων θα αποπειραθεί να απαθανατίσει το «προφίλ» μιας μαύρης τρύπας. Στόχος του Event Horizon Telescope (ΕΗΤ), όπως ονομάζεται το πρότζεκτ, είναι να «φωτογραφήσει» τον Τοξότη Α*, τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας.

Ήδη έχει ολοκληρωθεί ένα αρκετά μεγάλο μέρος της τεχνικής προετοιμασίας. Έτσι, οι επιστήμονες εκτιμούν πως τον Απρίλιο του 2017 θα καταφέρουν να φωτογραφήσουν για πρώτη φορά μία μαύρη τρύπα.

Η Επιθεώρηση Τέχνης ήταν μηνιαίο περιοδικό γραμμάτων και τεχνών που εκδιδόταν στην Αθήνα από το 1954 μέχρι το 1967 και το οποίο διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην μεταπολεμική πνευματική ζωή της Ελλάδας. Έκλεισε με την επιβολή της δικτατορίας. Συνολικά κυκλοφόρησαν 146 τεύχη του περιοδικού· το τεύχος 147 καταστράφηκε από την Ασφάλεια στο τυπογραφείο και δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

Αρχές της δεκαετίας του 1590, ο Σαίξπηρ κάθισε κι έγραψε ένα έργο που καταπιανόταν με το εξής πρόβλημα: Πώς μπορεί μια σπουδαία χώρα να καταλήξει να κυβερνάται από έναν ψυχοπαθή;

Το πρόβλημα δεν ήταν της Αγγλίας, όπου μια γυναίκα εξαιρετικής ευφυΐας και αντοχής βρισκόταν στον θρόνο ήδη πάνω από τριάντα χρόνια, ήταν όμως κάτι που απασχολούσε επί μακρόν τους στοχαστικούς ανθρώπους. Γιατί άραγε, αναρωτιόταν βαρύθυμα η Βίβλος, κυβερνήθηκε το βασίλειο της Ιουδαίας από μια σειρά καταστροφικών βασιλέων; Πώς ήταν δυνατόν, αναρωτιούνταν οι ιστορικοί της αρχαίας Ρώμης, η μεγαλύτερη αυτοκρατορία του κόσμου να έπεσε στα χέρια ενός Καλιγούλα;

Το γνωρίζουν ελάχιστοι, ωστόσο αποτελεί πραγματικότητα. To Facebook στις επιλογές της γλώσσας έχει εντάξει και τα Αρχαία Ελληνικά.

Πλέον οι λάτρεις της Αρχαίας ελληνικής γλώσσας μπορούν να διαβάζουν τα μηνύματά τους ως «Αγγέλματα». Στη θέση του «Τι σκέφτεστε» να αναφέρει «Τί δοκείς», ενώ όταν κάποιος επιθυμεί να σχολιάσει μια φωτογραφία, να βλέπει την ένδειξη: Σχόλιον γράφειν.

Το «4.1 miles» είναι η απόσταση, που χωρίζει τις ακτές της Λέσβου από τα τουρκικά παράλια. Το σκάφος ΠΛΣ 602, όλο αυτό το διάστημα, βρισκόταν παντού και έσωσε εκατοντάδες ανθρώπους, ανέσυρε, όμως, και αρκετούς νεκρούς, μεταξύ των οποίων μικρά παιδιά. Μάλιστα, η νεαρή φοιτήτρια Δάφνη Ματζιαράκη βρέθηκε στο σκάφος, όταν ο κυβερνήτης Κυριάκος Παπαδόπουλος, μαζί με τη Ζωή Λειβαδίτου, κατάφεραν να επαναφέρουν ένα βρέφος, μόλις ανασύρθηκε από τη θάλασσα χωρίς τις αισθήσεις του.

Ήμουν παιδί ακόμη δεν τους καλοθυμάμαι.