Τρύφων Μπεκετιάδης
Πέγκυ Ζουμπουλάκι: «feel free, feel free», μου έλεγε η μητέρα μου και το κράτησα ως βασικό μότο στη ζωή μου
Η Πέγκυ Ζουμπουλάκι, η δημιουργός της πιο διάσημης γκαλερί των Αθηνών εξιστορεί κομμάτια τη ζωή της στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
Γεννήθηκα σε ένα νεοκλασικό στη διασταύρωση των οδών Ύδρας και Κυψέλης, το οποίο είχε κατασκευάσει ο προπάππους μου, ο αρχιτέκτονας Σάββας Μπούκης, ο άνθρωπος που δημιούργησε τη βασιλική έπαυλη στο Τατόι και τον Φάρο Ζούρβα στην Ύδρα. Μεγάλωσα και έμεινα εκεί αρκετά χρόνια.
Αυτό το σπίτι λειτουργούσε ως μέσο κοινωνικοποίησης. Ήταν δύσκολα χρόνια, με στερήσεις, αγωνίες και κακουχίες. Όμως κυριαρχούσε το απλό, το ταπεινό και το ανεπιτήδευτο. Χαιρόσουν με τα ελάχιστα. Αρκούσαν το ατελείωτο παιχνίδι στη γειτονιά, τα γέλια, η εγγύτητα, η αγάπη και τα οικογενειακά κυριακάτικα τραπέζια.
Η απαξίωση όσων διαφωνούν στη συμφωνία των Πρεσπών έχει αρχίσει να γυρίζει μπούμερανγκ, του Άρη Δημοκίδη
Για μένα η φάση είναι, με δυο λόγια, ούτε κρύο ούτε ζέστη. Δε θεωρώ καταστροφή το να περάσει η Συμφωνία (κι ας μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη για μας), ούτε να μην περάσει τώρα και να γίνει κάποτε μια άλλη, ούτε και να μη γίνει ποτέ μια συμφωνία και να τους λένε όλοι Μακεδονία.
Ένα από τα ισόβια ποιήματα του Μάρκου Μέσκου που πέθανε στις 1.1.19
Η αγάπη αρχίζει μετά τον νεκρό αρχίζει μετά το τέλος
σαν κάποιος δρόμος σκοτεινός από στάχτη που λησμονιέται
— γιατί έφυγες; γιατί μπήκες μόνος στη νύχτα;
— το φιλί δεν ήταν φιλί η αγάπη δεν ήταν αγάπη
Διονύσιος Χαριτόπουλος: Ας εστιάζουμε την προσοχή μας στις αρετές που διαθέτει ο άλλος...
Εμαθα το όνομα του Διονύση Χαριτόπουλου το 1997, όταν πρωτοεκδόθηκε από τον «Εξάντα» μία –εμβληματική πια– βιογραφία του Αρη Βελουχιώτη. Ηταν ο συγγραφέας του βιβλίου «Αρης, ο αρχηγός των ατάκτων». Στη συνέχεια τον ακολούθησα στα επόμενα βιβλία του, στα άρθρα του και σε άλλα κείμενα, που μιλούσαν για μια ζωή κάτω από την επιφάνεια της καθημερινότητας, μέσα στην ουσία των πραγμάτων και των ανθρώπων.
Ο Διονύσης Χαριτόπουλος είναι ένας από τους πιο καθοριστικούς συγγραφείς της γενιάς του, είτε σε πάει στα βουνά όπου έζησε ο Αρης είτε σε πάει μια βόλτα στα στενοσόκακα του Πειραιά είτε… σου θυμίζει με γλαφυρό τρόπο ποια είναι η κοινωνία στην οποία ζεις και της οποίας αποτελείς μέρος.
Αρης Ζωγράφος: Παρεξηγήθηκα από πολλούς όταν ανέφερα ότι δεν γνωρίζω κάποιο τροχαίο συμβάν να έγινε επειδή ο πολίτης δεν ήξερε Θρησκευτικά!
Νέο σύστημα εξέτασης των υποψήφιων οδηγών, που θα είναι πιο κοντά στις ραγδαίες εξελίξεις και τα λεγόμενα «έξυπνα» αυτοκίνητα, ενώ θα στηρίζεται στη διά βίου μάθηση, προτείνει ο Πανελλήνιος Σύλλογος Εκπαιδευτών Οδήγησης και Κυκλοφοριακής Αγωγής (ΠΣΕΟ). Παρεμβαίνοντας σε ένα πρόβλημα που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, ο πρόεδρος του συλλόγου Αρης Ζωγράφος αντιπροτείνει διαδικασίες που οδηγούν στην κυκλοφοριακή εκπαίδευση και όχι απλώς στη χορήγηση ενός διπλώματος οδήγησης, εισηγούμενος να γίνει υποχρεωτικό μάθημα από το Δημοτικό και να καθιερωθεί δωρεάν επιμόρφωση των ενηλίκων. Βάζει μάλιστα μια νέα παράμετρο στην οδική ασφάλεια που περιλαμβάνει και τον πεζό. Συντάκτης: Χαρά Τζαναβάρα. Next Big Thing: Το 2019 θα είναι, κατά Athens Voice, η χρονιά τους στα καλλιτεχνικά
Nέα, γενναία, ωραία και δημιουργικά κορίτσια και αγόρια που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι το μέλλον τους ανήκει κι αυτή θα είναι η χρονιά τους. Ποια είναι και γιατί πρέπει κι εσύ να τα γνωρίσεις;
Πατώντας athensvoice.gr θα βγείτε σ'αυτό το αφιέρωμα.
Στη φωτό είναι η 16χρονη Σάντυ, κόρη του αθλητή (άλμα εις ύψος) Λάμπρου Παπακώστα.
Ακολουθούν οι καλλλιτέχνες που επέλεξε η Athens Voice.
Μονόδρομος , Νο 13, από το 1928 – του Βάλτερ Μπένγιαμιν
I.
Βιβλία και κοκότες παίρνει κανείς στο κρεβάτι.
ΙΙ.
Βιβλία και κοκότες διαπλέκουν το χρόνο. Δεσπόζουν στη νύχτα όπως στην ημέρα και στην ημέρα όπως στη νύχτα.
ΙΙΙ.
Δεν υποπτεύεσαι, πόσο πολύτιμα μπορεί να είναι τα λεπτά για τα βιβλία και τις κοκότες. Αν όμως αφεθείς και πλησιάσεις, τότε καταλαβαίνεις, πόσο βιάζονται. Αρχίζουν να μετρούν, με το που μπαίνεις μέσα τους.
Ενα συμβόλαιο, ένας στόχος, μια διαρκής πάλη είναι η δίαιτα, της Αλίκης Πανοπούλου
Το να εφαρμόζει κανείς μια δίαιτα αδυνατίσματος δεν είναι καθόλου η απλή διαδικασία που νομίζει ότι είναι όταν ξεκινά να την επιβάλλει στον εαυτό του. Το «ξεκινώ δίαιτα» είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου!
Αν το σκεφτούμε, είναι σαν να υπογράφει κάποιος, κατ' αρχάς με τον εαυτό του, ένα συμβόλαιο εξορίας: στέλνει εξορία την επιθυμία γεύσης, την ελευθερία της ποσότητας, τη δυνατότητα επιλογής (τρώω ό,τι θέλω, όσο θέλω, όποτε θέλω). Το να προσπαθεί κανείς να είναι συνεχώς σε δίαιτα αδυνατίσματος είναι σαν να βιώνει ακατάπαυστα ένα «πρέπει να τα καταφέρω!». Τι έχει, όμως, να καταφέρει στ’ αλήθεια; Τι καλείται διαρκώς να καταφέρει; Γνωρίζει; Εχει απαντήσει στον εαυτό του;
Ο εθνομηδενισμός ή για τις λέξεις που απλώς κάνουν πόλεμο, του Νικόλα Σεβαστάκη
Μερικές λέξεις αρχίζουν να κάνουν καριέρα όταν τις σηκώσει ο αέρας μιας εποχής, το κλίμα μιας συγκυρίας. Για χρόνια μπορεί να είναι σε ύπνωση ή να αφορούν μόνο τους μυημένους. Ο εθνομηδενισμός είναι μια τέτοια λέξη. Αναδύθηκε μαζί με τον αποκαλούμενο αορίστως «πατριωτικό χώρο», με τον καιρό όμως έχει γίνει αγαπημένη έκφραση στις παρέες της εθνικιστικής δεξιάς και της ακροδεξιάς.
Το καινούργιο –που στάθηκε πραγματική αφορμή γι' αυτό το κείμενο‒ είναι πως τον τελευταίο καιρό η λέξη έχει περάσει στη γενική κυκλοφορία. Συνάντησα, ας πούμε, τον χαρακτηρισμό και σε γραπτά ανθρώπων που υπερασπίζονται την ανοιχτή και εξωστρεφή Ελλάδα.
Η ατμοσφαιρική ρύπανση αυξάνεται στον Πειραιά
Η λειτουργία του λιμανιού, το κυκλοφοριακό ή οι βιομηχανικές δραστηριότητες; Οποια και αν είναι η κύρια αιτία της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στον Πειραιά, το γεγονός είναι ότι παρουσιάζει αύξηση την τελευταία τριετία και κατανέμεται ομοιογενώς σχεδόν σε όλη την πόλη. Ερευνα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών θα επιχειρήσει να εντοπίσει τις πηγές και τα επίπεδα της ρύπανσης στην πόλη, ενώ παράλληλο ερευνητικό πρόγραμμα του «Δημόκριτου» θα αναζητήσει την προέλευση της έντονης οσμής που κατακλύζει το τελευταίο διάστημα Ελευσίνα, Δραπετσώνα και Κερατσίνι.