Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας που έγινε την Πέμπτη 3.5 για την λειτουργία της μονάδας διύλισης απόβλητων πλοίων της OIL ONE που διοργάνωσαν οι σύλλογοι καθηγητών και δασκάλων και ο Πολιτιστικός σύλλογος Δραπετσώνας Τερψηχώρος, είχε έναν αναπάντεχο «σύμμαχο».

Μια απαίσια μυρωδιά που πολλούς κατοίκους της περιοχής ξύπνησε από τα άγρια χαράματα, σε πολλούς έφερε δυσφορία και σε ακόμη περισσότερους ανησυχία.

Η βασανισμένη (από τους άρχοντες της) τοπική αυτοδιοίκηση βρίσκεται μπροστά σε μια νέα «απειλή» και το όνομα αυτής Απλή Αναλογική.

Σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, η απαίτηση για συνεννόηση είναι αυτονόητη, δεν είναι δηλαδή απαίτηση. Γίνεται πιεστική απαίτηση όσο ο κόσμος απομακρύνεται από την αγγελική πλάση του και προσεγγίζει την σατανική του.

όμως ένα τσίμπημα το ένιωσα ακούγοντας για την συμμετοχή του Μίκη Θεοδωράκη στο συλλαλητήριο που διοργανώνουν εθνικιστές και εθνοκάπηλοι, ακροδεξιοί κλπ στο Σύνταγμα για την αφαίρεση της λέξης «Μακεδονία» από το όνομα της γειτονικής μας χώρας.

Και τι συνέπειες είχε το ανεπαίσθητο τσίμπημα στο file αναμνήσεων του εγκεφάλου;

δεύτερο της σειράς «Μαθαίνοντας να ζούµε»

με πρώτο το «Φιλοσοφική πραγματεία για τις νεότερες γενιές»

Ένα παράδοξο.

Το πρώτο βιβλίο έχει πολλές παραπομπές στο …δεύτερο.

Το δεύτερο, εξηγεί πως η εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης οδηγεί στο …πρώτο.

Μια εξήγηση.

Η Σώτη Τριανταφύλλου μ’ αρέσει.

Αν και δεν συμφωνώ πάντα σε όσα γράφει ή με όσα γράφει, ο τρόπος γραφής της, η επιχειρηματολογία της, η λογική της, εκτιμώ ότι δεν περνούν απαρατήρητα. Δημιουργούν θέμα προς σκέψη.

Στο πιο κάτω σχόλιο της παραμένει στο θέμα που έντονα και αιχμηρά καταγίνεται τον τελευταίο καιρό. Πολυπολιτισμικότητα, αιτιολόγηση, δικαιολόγηση, νομιμότητα στην βίαιη συμπεριφορά ως αποτέλεσμα κουλτούρας και όχι ατομικής ευθύνης και προσαρμογής.

Υπάρχουν δυο «τι». Πρώτο είναι το «τι» θα συμβεί από δω και μπρος και δεύτερο το «τι» ελπίζει να συμβεί ο καθένας που πήρε μέρος στην εκλογική διαδικασία.

«Τι» θα συμβεί δεν το ξέρουμε.

Δηλαδή, ξέρουμε ότι θα προγραμματιστεί ένα ιδρυτικό συνέδριο. Θα προγραμματιστεί. Τρίτο πρόσωπο, αφηρημένο. Ποιοι θα συμμετέχουν στον προγραμματισμό του συνεδρίου δεν το ξέρουμε. Ξέρουμε ότι το ιδρυτικό συνέδριο θα διατυπώσει θέσεις θα εκλέξει όργανα και θα ορίσει καταστατικές αρχές. Αυτό σημαίνει «προσυνεδριακοί διάλογοι» και «προσυνεδριακές συνελεύσεις». Πως θα οργανωθούν και ποιοι θα συμμετέχουν δεν ξέρουμε ακόμη.

Όλα αυτά δεν συνθέτουν απογοήτευση. Δηλώνουν μόνο τα προβλήματα και τις δυσκολίες που μια προς μια πρέπει να ξεπερνιόνται για να καταλήξουν σε κάτι σοβαρό.

…όπου όσοι ενδιαφέρονται για το εγχείρημα δημιουργίας νέου φορέα στον «ενδιάμεσο χώρο», καλούνται στην κάλπη. (Όλες οι κλάσεις δεκτές).

Την Κυριακή 12 Νοεμβρίου θα διεξαχθεί –όπως όλοι γνωρίζετε- ο πρώτος γύρος για την εκλογή προέδρου του φορέα. Την επόμενη Κυριακή 19 Νοεμβρίου θα διεξαχθεί ο δεύτερος γύρος μεταξύ των δυο πρώτων σε προτίμηση υποψηφίων.

Μερικά πράγματα που θα θέλατε να γνωρίζετε για την διαδικασία, σας τα γράφουμε πιο κάτω ώστε να αποφύγουμε τις ουρές και το μπέρδεμα με τα ηλεκτρονικά εισιτήρια των ΜΜΜ. Κοινώς μην πάτε για ψηφοδέλτιο και βρεθείτε με εισιτήριο και τούμπαλιν.

Σε 20 μέρες περίπου, πολίτες που αυτοπροσδιορίζονται «δημοκράτες, σοσιαλδημοκράτες, left-liberal, κεντρώοι, ανανεωτικοί αριστεροί» θα συμμετάσχουν στην επιλογή ενός από τους εννιά υποψήφιους ως πρόεδρο του υπό διαμόρφωση νέου κομματικού φορέα, που επιδιώκει να καλύψει αυτόν τον χώρο.

Η κύηση δεν είναι εύκολη, ούτε τελειώνει με την εκλογή προέδρου. Η ολοκλήρωση της ελπίδας φτάνει στο ιδρυτικό συνέδριο που θα οριστεί μετά την εκλογή. Ας μην μιλήσουμε για το κάρο που πηγαίνει μπροστά από τα άλογα έχει εξαντληθεί το θέμα και δεν έχει πια νόημα. Έτσι έχουν τα γεγονότα.

Γιατί να με ενδιαφέρει ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος ενός νέου φορέα που ακόμη δεν είναι διατυπωμένα τα πολιτικά χαρακτηριστικά του;

Υπάρχει ένας πολύ-πολύ απλός και σοβαρός λόγος.

Γιατί οι φορείς που υπάρχουν και έχουν διακηρυγμένα τα χαρακτηριστικά τους, δεν με ικανοποιούν. Παρά τις μικρές οι τεράστιες διαφορές τους στις πολιτικές εκτιμήσεις και επιδιώξεις, έχουν ένα σημαντικό κοινό χαρακτηριστικό που τους καθορίζει.

-Δεν φοβάσαι μην «πάθεις ραδιενέργεια;», με ρώτησε περιπαικτικά φίλος, που με είδε να τριγυρνώ σε μια από τις εκδηλώσεις του Δήμου στον χώρο της Ανάπλασης.

Δεν φοβάμαι μήπως «πάθω ραδιενέργεια» στον χώρο της Ανάπλασης, κι αν ανησυχώ κάπως, η ανησυχία μου δεν είναι τόση ώστε να με αποτρέψει και να χάσω κάποιες από τις εκδηλώσεις στο ωραιότερο σημείο της Δραπετσώνας. 

Να το περιγράψω αλλιώς. Οι τρομακτικές φωτογραφίες στο πακέτα τσιγάρων και τα πέρα από κάθε αμφιβολία φοβικά συμπεράσματα και παραδείγματα της επιστήμης, δεν με έχουν αποτρέψει μέχρι τώρα να κυκλοφορώ την ζωή μου με ένα τσιγάρο στο χέρι. Παλαβός; Μάλλον. Αλλά γι αυτό, μέρος της πλειοψηφίας.