Από τον νόμο, ο δήμαρχος της πόλης μας κ. Βρεττάκος προτρέπετε να παραδώσει στις παρατάξεις που συναποτελούν το Δημοτικό Συμβούλιο χώρους-γραφεία για την καλύτερη λειτουργία των θεσμικών τους υποχρεώσεων.

Ενάμιση χρόνο μετά την επίσημη ανάληψη της θητείας του, δυο σχεδόν χρόνια από τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, ο κ. Βρεττάκος ρίχνει την μπάλα στην εξέδρα. Στον μοναδικό συνδυασμό που έχει παραχωρήσει γραφείο είναι αυτός του κ. Διαλινάκη, επιβεβαιώνοντας την πίστη και υποταγή του στον δικομματισμό, ενώ η «τυχερή» παράταξη του ΚΚΕ διατηρεί τον χώρο που είχε από την προηγούμενη θητεία της.

Στο «κυκλοφοριακό μποτιλιάρισμα» μεταξύ τρόπων, μεθόδων, νοοτροπιών που συνέβαλλαν στην πτώχευση της χώρας, οδηγεί τον δήμο ο «Άλλος Δρόμος» του κ. Βρεττάκου.

Ακόμη και η αντίδραση του στα αιφνιδιαστικά ερωτήματα για τον τρόπο οικονομικής διαχείρισης που ασκεί (και ειδικά στις τεράστιες σε αριθμό «κατευθείαν αναθέσεις» που υπολογίζονται στο ποσόν των 900 χιλιάδων αθροιστικά και με τις οποίες θα ασχοληθούμε σε άλλη ανάρτηση) και τα οποία του τέθηκαν κατά την διάρκεια συζήτησης του προϋπολογισμού του έτους 2021, δεν διέφερε ιδιαίτερα από αντιδράσεις προκατόχων του σε αντίστοιχες περιπτώσεις. «Δηλαδή με λέτε κλέφτη; Να το πείτε καθαρά…» ξέσπασε. Κι αμέσως μετά, «οι υπηρεσίες κάνουν τις απευθείας αναθέσεις», «οι υπηρεσίες κάνουν τις επιλογές συμβασιούχων», «τα μνημόνια φταίνε».

Άλλος ένας προϋπολογισμός ψηφίστηκε στο δημοτικό μας συμβούλιο, όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Πολλά ειπώθηκαν και αρκετά θα γραφούν για το περιεχόμενο του και την «φιλοσοφία» του. Σ'αυτό το άρθρο θα σταθώ σε μια παράμετρο, όπως την διατύπωσε ο δήμαρχος μας.

Είναι ένας «μνημονιακός» προϋπολογισμός, δηλαδή ισοσκελισμένος, εξήγησε.

Μνημονιακός, δηλαδή όχι ελεύθερα διαμορφωμένος όπως θα τον θέλαμε, ισοσκελισμένος, δηλαδή όχι ελεύθερα διαμορφωμένος όπως θα τον θέλαμε.

Άκουγα το πρωί ραδιοφωνική συνέντευξη του υπουργού περιβάλλοντος κ. Χατζηδάκη ο οποίος ανακοίνωσε την δημιουργία του σταθμού απορριμμάτων στο Σχιστό ως δεύτερο σημείο εντός λεκανοπεδίου συλλογής και διαλογής και επεξεργασίας απορριμμάτων που θα ανακουφίσει το μοναδικό σήμερα στα Λιόσια. Μίλησε αρκετά και με ενθουσιασμό για την ανακύκλωση, για την διαχείριση, για τα ευρωπαϊκά πρόστιμα, για τις τοπικές αντιδράσεις παλιότερα –ευτυχώς τώρα δεν υπάρχουν- για τον πολιτισμό τελικά.

Η σύσκεψη των επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων με θέμα την Εφαρμογή Σχεδίου Πόλης για την περιοχή της Ανάπλασης ανοίγει την αυλαία «θεσμικού προβληματισμού» για το μέλλον της πόλης μας.

Έχει προηγηθεί ο «μη θεσμικός προβληματισμός» εμάς των δημοτών για την περιοχή εδώ και πολλά χρόνια και κάποια βασανιστικά ερωτήματα καλά είναι να ξαναγραφούν γιατί αυτή η πολυετής καθυστέρηση μπορεί ήδη να έχει δημιουργήσει αποτελέσματα μη αναστρέψιμα.

Λίγες σκέψεις όπως προκύπτουν από την αποκάλυψη…

Τα γεγονότα

Τον Μάιο, όπως κάθε χρόνο, όπως και πέρσι έπρεπε να κλαδευτούν τα δένδρα στα σχολεία του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας.

Αν μπορούσε να γίνει από την υπηρεσία ή αδυνατούσε η υπηρεσία να το κάνει και έπρεπε να δοθεί εργολαβία, είναι κάτι που το γνωρίζει καλύτερα η διοίκηση του δήμου, σε κάθε περίπτωση όμως δικαιούμαστε να διατυπώνουμε απορίες και διαφορετικές προσεγγίσεις για την διαχείριση των πόρων του δήμου. Δεν θα μείνουμε σ αυτό, θα επανέλθουμε όμως.

Η ουσία είναι ότι η δημοτική αρχή επέλεξε την μέθοδο της εργολαβίας.

Για να καταλαβαινόμαστε, συνιστώ την ανάγνωση του μυθιστορήματος της φωτογραφίας (δεν είναι μεγάλο, 130 σελίδες περίπου), την ανάπλαση του στο μυαλό μας σε καθαρά πολιτικό υπόστρωμα και αμέσως μετά ο καθένας θα καταλάβει πόσο αχρείαστη είναι η δική μου ανάρτηση.

Για όσους δεν το κάνουν, γράφω τα δικά μου ακόμη και για όσους τα κρίνουν αχρείαστα.

Δεν αντέχεται η θλίψη τριγύρω με τις καμπάνες να χτυπούν συνέχεια πένθιμα, νομίζω στον ρυθμό της Μ. Παρασκευής. Από μόνο του βγαίνει το συναίσθημα συμπαράστασης προς τους ορθόδοξους πρώτα, προς τους χριστιανούς ευρύτερα την ώρα που οι ειδήσεις μεταδίδουν την τελετή πρώτης λειτουργίας της Αγ. Σοφίας ξανά ως τεμένους.

Στην ευθύνη εκκλησίας, καναλιών και πολιτικών η έκφραση λύπης κλείνει τη σημαντική μέρα με ένα και μόνο μήνυμα προς τον παρατηρητή. Ο Μεγάλος Ναός αφιερωμένος στην Σοφία του Θεού, γίνεται ξανά Τέμενος από τον ιδιοκτήτη της Πόλης.

Υπάρχει ένα κενό μη κατανοητό.

Έχουμε ξαναπεί, τα σχέδια νόμων που εισάγονται στην βουλή δεν είναι μια απλή γραφειοκρατική διαδικασία, δεν είναι κόπι πάστε από άλλα αντίγραφα των οποίων το πρωτότυπο χάνεται στους αιώνες.

Η πολιτική πρόθεση που περιέχει ένα νομοσχέδιο υλοποιείται από νομοπαρασκευαστικές επιτροπές οι οποίες με την σειρά τους μερικές φορές κάνουν σοβαρή δουλειά, πολλές φορές όχι, σας παραπέμπω και σε παλιότερη μελέτη της διαΝΕΟσις με τίτλο «πολυνομία και η κακονομία»* της Ελληνικής Πολιτείας και τι έλλειμα δημιουργεί στην Δημοκρατία.

Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν η αποκάλυψη Ραγκούση ότι ένα εδάφιο σε υπάρχοντα νόμο καθιστά αδύνατη την απομάκρυνση του Μελισσανίδη από τα ιερά χώματα μας ήταν βόμβα ή στρακαστρούκα. Αυτά έγιναν στην προχτεσινή πρόσκληση του δήμου όπου ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία πρόταση προς τα κόμματα με τροποποίηση του νόμου που δίνει διάρκεια ζωής 20 χρόνων στην oilone. Είμαστε βέβαιοι ότι πυροδότησε έναν καυγά περί αγαθών προθέσεων του ίδιου που το εκτόξευσε ή όσων το ήξεραν και δεν το έλεγαν 5 χρόνια τώρα.