Ένας ατέλειωτος αγώνας για την …μη λύση του Κυπριακού με ίντριγκες και τρικλοποδιές από υψηλού επιπέδου παίκτες. Είναι αφάνταστος ο αγώνας, αφάνταστη η προσπάθεια, η κατανάλωση φαιάς ουσίας, η ανεύρεση λέξεων και παραπομπών και εκφράσεων ώστε τα πάντα και καταλήξουν σε αδιέξοδο, όλα να μείνουν στο «ως έχει».

Στην μια μεριά είμαστε «εμείς», οι αναγνώστες. Που χονδρικά ξέρουμε πρόσωπα και πράγματα και καταστάσεις και συμπεριφορές, ξέρουμε και τους καλούς και τους κακούς 50 χρόνια τώρα.

Στην άλλη είναι ο συγγραφέας.

Που ανατρέπει χωρίς έλεος ότι ξέρουμε. Δεν το γράφει, αλλά νιώθουμε ένα «παρ΄ τα μαλάκα». Η απεικόνιση έχει ξεπεράσει το φιλμ νουάρ και βαδίζει στα χνάρια του Ταραντίνο λίγο πριν αρχίσει τις σφαγές. Όλα κινούνται ομαλά και ξαφνικά «παρ΄ τα μαλάκα».

Αυτό το «ξαφνικά» το διυλίζει ο συγγραφέας με

 Με ατέλειωτα αποδεικτικά στοιχεία με έγγραφα και συνομιλίες για να θεμελιώσει τους ισχυρισμούς του, ότι η ευθύνη βαραίνει κυρίως την Ελληνοκυπριακή πλευρά και τελικός κερδισμένος από την παράταση της ανωμαλίας στην Κύπρο είναι η Ρωσία!

1^ον. Γιατί;

2^ον. Και τι μας πειράζει;

Γιατί η συνεχής κόντρα της Τουρκίας με την Ελλάδα με αιχμή το Κυπριακό πέρα από τις υπόλοιπες Ελληνοτουρκικές διαφορές που κι αυτές παραπέμπουν σε εκμετάλλευση πηγών και μεταφορών ορυκτών καυσίμων αποτελεί μια μόνιμη πληγή στην Δύση και δεν επιτρέπει στην Τουρκία κυρίως (αλλά ούτε στην Ελλάδα) να αναπτυχθεί ως βασικός διακομιστικός σταθμός όπως επιδιώκει από τις πηγές ενέργειας. Αυτό επιτρέπει στην Ρωσία να παραμένει ο κύριος παίκτης χωρίς ανταγωνισμό. Υπονοεί με λίγα λόγια ότι το Κυπριακό είναι ένα αγκάθι για την Τουρκία και όσο παραμένει αγκάθι κερδισμένη είναι η Ρωσία.

Μας πειράζει γιατί κατά τον συγγραφέα ολική εκμετάλλευση κοιτασμάτων αλλά και μεταφορών στην Νότιοανατολική Μεσόγειο μπορεί να γίνει μόνο με την συνεργασία όλων των χωρών. Ελλάδας, Κύπρου, Τουρκίας αλλά και Ισραήλ και Αιγύπτου. Αυτό προυποθέτει λύση του Κυπριακού. Όσο δεν λύνεται παραμένουμε στις υπάρχουσες καταστάσεις. Δηλαδή στην εξάρτηση όλων από την Ρωσία.

 Πως «διατηρεί» το αγκάθι η Ρωσία; Στηρίζοντας τους μαξιμαλιστές στην Κύπρο, οι οποίοι ανταποδίδουν κρατώντας ψηλά την σημαία του Εθνικισμού στο νησί, όπως το βιώσαμε από την κατάρρευση του σχεδίου Ανάν το 2004 μέχρι «το ναυάγιο των συνομιλιών» στο Κραν Μοντανά το 2017.

Αυτό είναι το πνεύμα του ερευνητή το οποίο στοιχειοθετεί στο βιβλίο του.

Δεν «έχω πάρει μυρουδιά»  αντιδράσεις και αντιπαραθέσεις στο βιβλίο του αν και έχει κλείσει ένα χρόνο κυκλοφορίας, ίσως στην κλασσική λογική «άστο να ξεχαστεί»;

Τέλος είναι εντυπωσιακό ότι ο ίδιος, ένας πολιτικοποιημένος άνθρωπος στο χώρο του «Κέντρου» αναγνωρίζει ως μοναδικό πολιτικό φορέα που ενδιαφέρεται σήμερα πραγματικά για την λύση του Κυπριακού το ΑΚΕΛ υπό την νέα ηγεσία του ενώ καλά λόγια έχει μόνον για την θητεία του προέδρου Βασιλείου.

Ας μην επεκταθώ άλλο, γιατί όπως έγραψα πιο πάνω δεν έχω τελειώσει ακόμη το βιβλίο. Μάλιστα τώρα θα ξεκινήσω το κεφάλαιο που υπεισέρχεται και στη νέα Ελληνική εξωτερική πολιτική υπό τον Κοτζιά ο οποίος πρωταγωνίστησε στο Κραν Μοντανά προτάσσοντας το δόγμα που εισήγαγαν οι Ρώσοι. «Κατάργηση των εγγυητών στο νησί» και τι ανατροπές και αντιπαραθέσεις και απορρίψεις κρύβει αυτή η θέση.

Σε κάθε περίπτωση η αντιπαράθεση στο νησί είναι εντελώς πολωτική, τόσο, που μοιάζουν προσκοπάκια οι Μητσοτάκης και Τσίπρας και Ανδρουλάκης στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Για ένα είμαι σίγουρος. Αν πάρει μυρωδιά το σενάριο ο Ταραντίνο θα «απολαύσουμε» ποταμούς (επίγειου) αίματος γιατί μέχρι τώρα (οι ποταμοί αίματος) χάνονται στα βάθη της πολιτικής προπαγάνδας.

Τέλος να σημειώσω ένα δικό μου συμπέρασμα, υπάρχει και η ανατροπή των πάντων για όσους είναι «με τον άνθρωπο». Ευτυχώς που υπάρχουν οι Ρώσοι και παλεύουν να κάνουν αδύνατη την εκμετάλλευση κοιτασμάτων και διαδρομών προς όφελος του οικοσυστήματος. Αυτοί ξέσκισαν και ξεσκίζουν την πατρίδα τους. Ας γλυτώσουμε εμείς. Έτσι κι αλλιώς τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία.

Πχ. Το Βήμα 2-2020 ,  defence-point 8-2022 , sigmalive 3-2013 , ΠΟΛΙΤΗΣ 12-2022 

Για το βιβλίο εδώ

* Στο ελβετικό θέρετρο Κραν Μοντάνα ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2015 ένας νέος γύρος διακοινοτικών συνομιλιών στο Κυπριακό μεταξύ του Προέδρου Αναστασιάδη και του τουρκοκύπριου ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί. Επρόκειτο για τη δεύτερη μεγάλη προσπάθεια εξεύρεσης λύσης στο Κυπριακό μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν από την Ελληνοκυπριακή Κοινότητα το 2004. Οι διαπραγματεύσεις έγιναν σε τρεις γύρους και στην τελική διάσκεψη που διεξήχθει τον Ιούλιο του 2017 το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό. Αναλυτικά η πορεία της διάσκεψης polignosi.com