Η Ρωσίδα Βαλιέβα εκτέλεσε ένα quad Salchow -- που περιλαμβάνει τέσσερις πλήρεις περιστροφές στον αέρα -- ενώ έπαιζε στο Bolero του Ravel στο ελεύθερο. Λίγο μετά ήταν και η πρώτη που το έκανε δεύτερη φορά.

«Θα μιλάμε για αυτή τη στιγμή για τα επόμενα 100 χρόνια», δήλωσε στην εκπομπή η σχολιαστής των Ολυμπιακών Αγώνων του NBC, Τάρα Λιπίνσκι. «Θεέ μου. Αν αυτή η παράσταση δεν ενέπνευσε ολόκληρο τον κόσμο να ασχοληθεί με το πατινάζ στον πάγο, δεν ξέρω τι θα έκανε», δήλωσε στο NBC, ο Τζόνι Γουέιρ, από την πλευρά του.

Μια συζήτηση του Γιάννη Πανταζόπουλο με τη διαπρεπή ιστορικό και συγγραφέα Μαρία Ευθυμίου, για τις αθέατες πτυχές της ιστορίας, τον ελληνισμό, τον χώρο της εκπαίδευσης και την πανδημία. 

Ένα podcast διάρκειας 52' στη σειρά

ΑΚΟΥ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ. 

lifo.gr/podcasts  

Ο συγγραφέας των μπεστ σέλερ «Το Δώρο» μιλάει στα βίντεο και στην Άννα Κόκορη για τη ζωή του, τα μαθήματα που πήρε από τις δυσκολίες, τη διαχείριση του άγχους και την αυτοβελτίωση.

 Και Στέφανος Ξενάκης με τον Γιάννη Πανταζόπουλο: «Κάθε μέρα που δεν αγάπησες είναι μια μέρα που δεν έζησες» .  Μία συζήτηση για τη σημασία της αυτοβελτίωσης, την απώλεια και τα social media με τον συγγραφέα του απόλυτου best seller στην Ελλάδα.

08.32

«Πανίσχυρε Τυφώνα, σου παραδίδω τη Φιλόστρατα, για να παγώσεις ό,τι είναι δικό της: την αναπνοή της, τη ζωή της, τις δυνάμεις της, την αντοχή της, το σώμα της, τα μέλη της, τα νεύρα της, τα κόκαλά της, τις φλέβες της, τις αρτηρίες της, την καρδιά της, τα νύχια της, το συκώτι της, τα πνευμόνια της, όλα τα εσωτερικά της όργανα...».

Είναι μια αρχαία κατάρα που βρέθηκε σε ένα ξερό πηγάδι της Αρχαίας Αγοράς – ένας κατάδεσμος. Τη θυμήθηκα καθώς «προαυλίζομαι» στη χιονισμένη ταράτσα. Καταθλιπτικό μπουκέτο: ακινησία, κρύο, ανεύθυνο κράτος, εκατό νεκροί τη μέρα σαν να μη συμβαίνει τίποτα, κάτι δικά μου. Στα όρια να κλατάρω.Σ' αυτή την παγερή ακινησία, σκέφτομαι αν θα ευδοκήσω να πάω κάνα ταξίδι, όταν ανοίξει ο καιρός. Μεικτά αισθήματα!

Ένα ρομπότ πραγματοποίησε με επιτυχία χειρουργική επέμβαση στον μαλακό ιστό ενός εντέρου χοίρου χωρίς καμία ανθρώπινη βοήθεια ή παρέμβαση, κάτι που κατέστη δυνατό για πρώτη φορά, επιτυγχάνοντας έτσι ένα ορόσημο στον δρόμο για μία πλήρως αυτοματοποιημένη χειρουργική στο μέλλον.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Άλεξ Κρίγκερ του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς της Βαλτιμόρης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Ρομποτικής «Science Robotics», χρησιμοποίησαν το νέο ρομποτικό σύστημα Smart Tissue Autonomous Robot (STAR).

Χριστίνα Γαλανοπούλου. Δεν χρειάζεται να είσαι φωστήρας για να καταλάβεις πώς λειτουργεί το “θεσμικό” διαδίκτυο στην Ελλάδα. Οι ειδήσεις γράφονται τσουβαλιαστά, ρομποτικά, πολλές φορές άναρθρα, τις περισσότερες με copy paste και το θύμα ενός από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα εξουσίας του Ποινικού Κώδικα ας τρέξει να βγάλει άκρη.

Την ώρα που ο κόσμος δικαίως βρίζει και φτύνει στο Twitter τους δράστες του βιασμού της 24χρονης γυναίκας στη Θεσσαλονίκη, την ίδια στιγμή τα περισσότερα sites βάφτισαν τον βιασμό “ροζ πάρτι” και συνέχισαν κανονικότατα με την παράθεση της είδησης, σε διάφορες παραλλαγές, από τις πολύ λεπτομερείς μέχρι και τις πιο λακωνικές.

Ποια είναι η θέση του μουσείων στον σύγχρονο κόσμο; Ποια εργαλεία θα κληθούν να χρησιμοποιήσουν προκειμένου να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους; Ποιος είναι ο ρόλος ενός μουσείου σε μια εποχή που κυριαρχεί η κλιματική κρίση; Πώς διαγράφεται η επόμενη μέρα μετά την υγειονομική κρίση; Θα είναι το μέλλον του πολιτισμού ψηφιακό; Και τι συνδέει τα μουσεία, την ευεξία και την Εκκλησία;

Μια συζήτηση για τον νέο ρόλο των μουσείων με αφορμή το συνέδριο CoMuseum που διοργάνωσαν το Μουσείο Μπενάκη, η Πρεσβεία των ΗΠΑ και το Βρετανικό Συμβούλιο.

Γιάννης Πανταζόπουλος. Αναντίρρητα, ο κόσμος της τέχνης επλήγη ίσως περισσότερο από κάθε άλλον από τα περιοριστικά μέτρα λόγω της πανδημίας, τα οποία προκάλεσαν, μεταξύ άλλων, τεράστια προβλήματα στα μουσεία όλου του κόσμου. Η συζήτηση για την ταυτότητα της επόμενης μέρας των πολιτιστικών οργανισμών είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. 

Πρωτοστατoύν στην αειφορία και εισήγαγαν τον όρο «οικοσυναισθηματική νοημοσύνη» στον παγκόσμιο αρχιτεκτονικό διάλογο. Η Στέλλα Πιερή και ο Πιέρος Πιερής, μαζί με την ομάδα τους στο αρχιτεκτονικό γραφείο Pieris Architects, δημιουργούν εδώ και 20 χρόνια πρωτοποριακά αειφόρα έργα που αποτελούν πρότυπο.

Το πολυβραβευμένο γραφείο, που πλέον έχει στο portfolio του πληθώρα υλοποιημένων έργων σε Ελλάδα, Κύπρο και Μεγάλη Βρετανία, συνδύασε την αρχιτεκτονική με την καινοτομία, την οικολογία και την ανθρώπινη ψυχολογία ‒ λογική που οι ιδρυτές ακολουθούσαν από τα φοιτητικά τους χρόνια.

Πώς μπορεί να ζήσει αρμονικά μια αυτάρκης κολεκτίβα κατά μήκος εγκαταλελειμμένων σιδηροδρομικών γραμμών στο Λος Άντζελες, σε έναν οικολογικό οικισμό, όπου το κέλυφος των κτιρίων είναι φτιαγμένο από βιολογικό βρώσιμο καλαμπόκι; Αυτό ήταν το πρώτο οικολογικό concept πάνω στο οποίο εργάστηκαν κατά τη διάρκεια των σπουδών του Πιέρου Πιερή στη σχολή Barttlet στο Λονδίνο.

Κατερίνα Αγριμάκη. Γιατί φέτος εκδηλώθηκε με τέτοια μαζικότητα το φαινόμενο; Τι ρόλο παίζει η δημοσιοποίηση των εγκλημάτων στην αποτροπή τους; Η Μαρίνα Φαρμακίδη, δικηγόρος της εννεαμελούς Νομικής Υπηρεσίας του Κέντρου «Διοτίμα», εξηγεί.

Στην Ελλάδα του 2022 και παρά τον πρωτοφανή αριθμό δολοφονιών γυναικών λόγω του φύλου τους, η δημόσια συζήτηση για το αν πρόκειται για γυναικοκτονίες ή ανθρωποκτονίες καλά κρατεί.

Πολλοί εξακολουθούν να εξεγείρονται για τον όρο «γυναικοκτονία» με το επιχείρημα πως η γυναίκα είναι άνθρωπος, άρα καλύπτεται από τον όρο - «ομπρέλα» της ανθρωποκτονίας. 

Το 2021 ήταν μια χρονιά που ενώσαμε ξανά τις φωνές μας για την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε πείσμα κάθε αντιξοότητας και δυσκολίας. Η αλληλεγγύη και η κοινή δράση βοήθησαν χιλιάδες ανθρώπους να δουν τη ζωή τους να καλυτερεύει, κάνοντάς μας όλες και όλους πιο δυνατές και πιο δυνατούς.
Με τη συντονισμένη δράση μας σε κάθε γωνιά του πλανήτη, με τις εκκλήσεις μας, με την άσκηση θεσμικής πίεσης, τον ακτιβισμό και την εκπαίδευση στα ανθρώπινα δικαιώματα καταφέραμε πολλά! Νόμοι ξαναγράφτηκαν, βραβεία κερδήθηκαν, κρατούμενες/οι συνείδησης αφέθηκαν ελεύθερες/οι, τα δικαιώματα των γυναικών και της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ήρθαν στο προσκήνιο, η ελευθερία της έκφρασης, της διαμαρτυρίας και της συνάθροισης τέθηκε στο επίκεντρο, οι αγώνες για απόδοση δικαιοσύνης παρέμειναν επίμονα παρόντες.