Ο μοναχικός αγώνας μιας 61χρονης Ισπανίδας για τη διάσωση της Μαρ Μενόρ, της μεγαλύτερης λιμνοθάλασσας αλμυρού νερού στην Ευρώπη, που βρίσκεται στις ακτές της νοτιοανατολικής Ισπανίας. Μια λωρίδα άμμου χωρίζει την υδάτινη αυτή έκταση των 135 τ. χλμ. από τη Μεσόγειο, δημιουργώντας έναν ιδανικό προορισμό για λουόμενους στα ρηχά νερά της. 

 Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια τα κρυστάλλινα νερά της είχαν μετατραπεί σε βούρκο, γεμάτο με φύκια και ξεβρασμένα νεκρά ψάρια που ανέδιδε μια οσμή, όχι αρμύρας όπως πρότινος, αλλά δυσωδίας και σήψης. 

Ελβίρα Κρίθαρη. Eίχαν ήδη πάρει τις θέσεις τους από νωρίς στα κόκκινα καθίσματα της αίθουσας τελετών του Εφετείου και παρακολουθούσαν βουβά. Στην αρχή έστω. Ο ελαφρύς ρουχισμός που επέβαλε ο ανοιξιάτικος καιρός άφηνε εκτεθειμένα μέρη του σώματός τους, αποκαλύπτοντας τι τους είχε συμβεί στις 23 Ιουλίου 2018, στο Μάτι. Ουλές από εγκαύματα σε ώμους και μπράτσα, στα οποία κανείς πια δεν έδινε σημασία, καμένα πόδια που έσερναν τα βήματά τους στις σκάλες της αμφιθεατρικής αίθουσας του δικαστηρίου, καθώς οι άνθρωποι μετακινούνταν πιο κοντά στην έδρα για να ακούν καλύτερα.

Νίκος Ξυδάκης. Ήταν μέσα δεκαετίας 1980, στο περίφημο τότε μπαρ «Dada» επί της Εμμ. Μπενάκη, μες στους καπνούς και τις αλκοολικές αναθυμιάσεις, προχωρημένη ώρα, η σάλα ήταν μισοάδεια, οι εναπομείναντες ήταν παραδομένοι στην ημιμέθη και τη νύστα, κανείς δεν έδινε σημασία σε κανέναν. Εγώ παρακολουθούσα εντατικά, αχόρταγα, αδιάκριτα στο παραδίπλα τραπέζι τον ποιητή Νίκο Καρούζο να παλεύει μ’ ένα κομμάτι χαρτί κι ένα στιλό, ανάμεσα σε μια διαλυμένη παρέα νεοτέρων, πυρετικά να γράφει με τσιγάρο στο χέρι. Δεν ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα, και τον είδα κι άλλες φορές αργότερα, αλλά αυτή είναι η εικόνα που έχω συγκρατήσει, η δική μου εικόνα.

Όσα ακούσαμε από την ιστορικό Μαρία Ευθυμίου στο Women's Forum “Είμαι Εδώ Για Εσένα” 2024, στο Μέγαρο Μουσικής

Η Μαρία Ευθυμίου, Ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), στο οποίο δίδαξε από το 1981 έως το 2022, άνοιξε την αυλαία στο Women’s Forum “Είμαι εδώ για σένα” 2024 στο Μέγαρο Μουσικής και μίλησε για τη θέση της γυναίκας και την ηγεσία στην ιστορία. Κάνοντας μια αναδρομή, από την αρχαιότητα μέχρι το σήμερα, αναφέρθηκε σε γυναίκες - σύμβολα, γυναίκες - κύρους, γυναίκες με αποφασιστικότητα, σε μια εποχή που τα πράγματα κάθε άλλο παρά εύκολα ήταν.

Ελεάννα Βλαστού. Κάτι πάει στραβά με τους εφήβους και τους νέους, διαβάζω. Δεν μου προκαλεί καμιά εντύπωση. Εχω μεγάλο δείγμα, ολόκληρο το τμήμα του ενός –εφήβου– που συναναστρέφομαι. Δύο μεγάλες έρευνες βγήκαν φρέσκες στη δημοσιότητα. Φλύαρα εμπλουτισμένες, όπως όλες οι έρευνες, με στατιστικά και νούμερα που μόνο ο Σαίξπηρ έχει την ικανότητα να συμπυκνώσει: «Ολη η νιότη ζητάει ελεημοσύνη από τα παράλυτα γεράματα» (Με το ίδιο μέτρο).

Στις λίστες αποτύπωσης ευτυχίας, εκείνοι που απολαμβάνουν τη ζωή είναι οι ηλικιωμένοι Βρετανοί. Ο νέοι (κάτω των 30) νιώθουν λιγότερο ευτυχισμένοι ακόμη και σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους που ζουν στο Κόσοβο, στη Νικαράγουα ή στο Σαλβαδόρ. Μοιράζονται, μαζί με τους νέους Βόσνιους, τα υπολείμματα χαράς και την απόλαυση της 32ης θέσης.

Εύα Αναστασιάδου. Ιnfluencers, media, πολιτικοί και πρακτορεία δημοσίων σχέσεων έχουν μπει στο παιχνίδι της clickοθηρίας, και μία παράνομη βιομηχανία αγοράς clicks, likes και followers έχει ανθίσει καλλιεργώντας ψεύτικα success stories, fake news και ψηφιακή δόξα.

Από την ώρα που ξεκινάμε τη μέρα μας, μέχρι τη στιγμή που θα κοιμηθούμε, smartphones και υπολογιστές είναι η επέκταση του χεριού μας, σχεδόν του εαυτού μας. Clickάρουμε για να ανοίξουμε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, να κατεβάσουμε αρχεία, να διαβάσουμε τα νέα, να σερφάρουμε στο ίντερνετ, να αγοράσουμε προϊόντα, να συνδεθούμε στα social media, να απαντήσουμε σε μηνύματα, να ακολουθήσουμε καινούριες σελίδες, να επικοινωνήσουμε. Τα clicks έχουν τη μορφή αυτοματισμού και η δύναμη τους είναι πλέον τρομακτική.

Μαρία Κατσουνάκη. Eμείς έχουμε πει ότι θέλουμε οπλοκατοχή στον Ελληνα, εκπαίδευση στην Ελληνίδα, στον καθένα», είπε σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης. Το κόμμα του στις τελευταίες δημοσκοπήσεις εμφανίζει άνοδο.

Ο κ. Βελόπουλος διευκρίνισε, με αφορμή τη γυναικοκτονία στους Αγίους Αναργύρους, ότι ίσως «αν η κοπέλα ήταν εκπαιδευμένη, θα είχε τη δυνατότητα να αμυνθεί».

Υποθέτουμε, δηλαδή, ότι αν είχε ασκηθεί στην αυτοάμυνα, ως άλλη «Λάρα Κροφτ» ή η ηρωίδα στο «Kill Bill», θα μπορούσε να έχει εξουδετερώσει τον δολοφόνο της.

Η θέση περί οπλοκατοχής διατυπώθηκε στην ίδια απάντηση που αφορούσε μια κοινώς αποδεκτή πραγματικότητα, για «το τι πρέπει να αλλάξει στην Ελληνική Αστυνομία»:

Ζωή Γεωργούλα, στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ*. Τα τελευταία δύο χρόνια, δύο πόλεμοι εκτυλίσσονται στις παρυφές ή λίγο μακρύτερα από τα ευρωπαϊκά σύνορα. Η ανάμειξη της Ευρώπης είναι σημαντική και με συνέπειες που έχουν εκκινήσει τροχιά αλλαγών σε στρατηγικές της ΕΕ και επιμέρους κρατών. Ζητήσαμε από τον δημοσιογράφο, συντάκτη του διεθνούς ρεπορτάζ στην Καθημερινή, Πέτρο Παπακωνσταντίνου να μοιραστεί, τις γνώσεις και τις σκέψεις του, με το βλέμμα πάντα στην ειρήνη.

Ας ξεκινήσουμε από τον πρώτο χρονικά πόλεμο που ξέσπασε και στήνοντας τον καμβά της κουβέντας μας, ας κάνουμε μια σύντομη αναδρομή των εξελίξεων από την πλευρά των γεωπολιτικών δεδομένων κυρίως για την Ευρώπη.

Ο Δήμος Πειραιά και ο Ακαδημαϊκός κόμβος των Ηνωμένων Εθνών για τον 7ο Στόχο Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΚΕΠΑ-ΕΚΠΑ), προχώρησαν στην υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας, με κύριο στόχο την υλοποίηση συνεργειών περιβαλλοντικού χαρακτήρα.

Το Μνημόνιο υπεγράφη στο Δημαρχείο Πειραιά από τον Δήμαρχο Πειραιά Γιάννη Μώραλη και τον καθηγητή Δημήτρη Μαυράκη,  με την ιδιότητα του UNAI Hub SDG7.

Νίκη Μπακούλη. Μια συζήτηση με τον συγγραφέα Σταύρο Παναγιωτίδη με αφορμή το βιβλίο του «Μύθοι, παρεξηγήσεις και άβολες αλήθειες της ελληνικής ιστορίας».

Η μητέρα του συνήθιζε να του λέει πως «όσα πιο πολλά ξέρεις, τόσο πιο δύσκολο είναι να σε κοροϊδέψει κάποιος». Ο Σταύρος Παναγιωτίδης το υιοθέτησε και φρόντισε να «οχυρωθεί» καταλλήλως, αναζητώντας την αλήθεια σε ό,τι τον αφορούσε και τον ενδιέφερε. Είτε ήταν η κοινωνιολογία, είτε η πολιτική επιστήμη, είτε η ιστορία.