Συνολικά 56 φορείς απ’ όλη την Ελλάδα ενώνουν τις δυνάμεις τους, ενημερώνουν και ευαισθητοποιούν το κοινό για την βία κατά των γυναικών.
Μαρία Κατσουνάκη. Στην αρχή ήταν υπόκωφος ο ήχος. Από το 2012 τα ρεπορτάζ προειδοποιούσαν για τη «βαθιά διείσδυση της Χρυσής Αυγής στα ελληνικά σχολεία». Μεθεπόμενο ισχυρό σήμα δόθηκε στις περυσινές εκλογές του Ιουνίου. Οι μαθητές είχαν μεγαλώσει πλέον και έγιναν ψηφοφόροι. Διαπιστώναμε ότι η δεξαμενή που τροφοδοτούσε μορφώματα όπως οι Σπαρτιάτες ήταν νεότερες ηλικίες, 17-44 ετών.
Αυτά ως προς τη χώρα μας. Γιατί λίγες ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές, δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν στροφή νέων ψηφοφόρων προς την Ακροδεξιά.
Δήμητρα Βασιλειάδη. Από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου,
έχω υπάρξει δεκάδες φορές μάρτυρας σε καυγάδες ανάμεσα σε οδηγούς,
αλλά ποτέ δεν είχα δει η λογομαχία να μετατρέπεται σε σωματική βία,
μέχρι και πέρυσι.
Μια μέρα ενώ κινούμουν επί της Πατησίων λίγο πριν το ύψος της Πλατείας Αμερικής, ένα μηχανάκι άρχισε να κάνει τις λεγόμενες σφήνες, όταν ένα όχημα εισέρχεται μπροστά του απότομα με κίνδυνο την πρόκληση ατυχήματος, αλλά σχεδόν κανείς δεν κόρναρε, ούτε έδωσε σημασία. Ο μόνος που αντέδρασε ήταν ένας εργαζόμενος γνωστής εταιρεία delivery, ο οποίος απλά σήκωσε το χέρι του κάνοντας τη γνωστή χειρονομία του «τι κάνετε;».
Δημοκρατία, λαϊκισμός και ποινικό δίκαιο. Εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (αμφιθέατρο Άλκης Αργυριάδης). Συμμετείχαν: Antony Duff, Sandra Marshall, Κωνσταντίνος Γ. Παπαγεωργίου, Δημήτρης Κιούπης, Τόνια Τζανετάκη, Βασιλική Χρήστου. 24 Απριλίου 2023
Ιωάννης Μηχανετζής - Κωνσταντίνος Φαρμακίδης. Το πρόβλημα της εργαλειοποίησης και της κατάχρησης του ποινικού δικαίου από την εκάστοτε εξουσία δεν είναι καινοφανές – πολύ περισσότερο μάλιστα αυτό ισχύει αν η εξουσία ασκείται με λαϊκιστικό τρόπο. Αξιοποιώντας την άγνοια, αντιδραστικά αισθήματα, τον φόβο, τον θυμό και την επιθυμία άμεσων και «απλών» λύσεων (όπως αυτές που μαρτυρούν οι εκκλήσεις για όλο και βαρύτερες ποινές), ο λαϊκιστής διαστρεβλώνει το ποινικό δίκαιο και το στρέφει εναντίον εγγυητικών θεσμών, τους οποίους μέμφεται ως «ελιτίστικα βαρίδια» στην ικανοποίηση του λαϊκού αισθήματος. Στις σελίδες που ακολουθούν έχει γίνει προσπάθεια σύνοψης των απόψεων για το θέμα που ακούστηκαν σε μια πάρα πολύ δημιουργική ημερίδα.
Νίκος Παγουλάτος. Αν καταφέρουμε και αντιμετωπίσουμε τους καθημερινούς "αθώους" παραλογισμούς με χιούμορ και ελπίδα, όσο αυτό είναι εφικτό, τότε ίσως και να ισορροπήσουμε.
Σίγουρα δε μοιραζόμαστε όλοι κοινά στοιχεία από την καθημερινότητά μας, όμως έχουμε ζήσει παρόμοιες καταστάσεις και με αυτές μπορούμε να συνδεθούμε δείχνοντας αλληλοκατανόηση ο ένας στον άλλον.
Αν, για παράδειγμα, μαζευόμασταν στην πλατεία Συντάγματος για ένα group therapy, όσα θα ακούγονταν θα είχαν μία κοινή αφετηρία: το πολύβουο χάος της αστικής ζωής.
Δήμητρα Βασιλειάδη. Θα περίμενε κανείς ότι οι γυναίκες έχουν βρει τη φωνή τους, αλλά ακόμα απέχουμε αρκετά από αυτό.
«Επιτέλους» είπαμε τον Δεκέμβρη του 2022, όταν η Σοφία Μπεκατώρου μίλησε για τον βιασμό που υπέστη το 1998 από παράγοντα της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας. «Επιτέλους» γιατί το κίνημα του #MeToo αν και είχε ξεκινήσει στο εξωτερικό από το 2018 με την υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης και παρενόχλησης του παραγωγού Harvey Weinstein, στην Ελλάδα καθυστέρησε να έρθει 4 χρόνια. Με συγχωρείτε, θα αναδιατυπώσω. Χρειάστηκαν 4 χρόνια για να βρει το θάρρος μία γυναίκα και να κάνει το πρώτο και τεράστιο βήμα να μιλήσει δημόσια για την σεξουαλική κακοποίηση που είχε δεχθεί.
Το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών του Δήμου Κερατσινίου–Δραπετσώνας συμμετέχει για 3η συνεχόμενη χρονιά στις δράσεις του κινήματος «Strong Me» για την πρόληψη και την καταπολέμηση της έμφυλης βίας.
Συνολικά 56 φορείς απ’ όλη την Ελλάδα ενώνουν τις δυνάμεις τους, ενημερώνουν και ευαισθητοποιούν το κοινό για την βία κατά των γυναικών.
Τον περασμένο Νοέμβριο, η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Kamala Harris και ο Nick Clegg του Meta συμμετείχαν σε μια συγκέντρωση παγκόσμιων ηγετών, ακαδημαϊκών και στελεχών τεχνολογίας για να συζητήσουν αυτό που πολλοί φοβούνται ότι είναι η νέα απειλή για τον κόσμο, η τεχνητή νοημοσύνη.
Οι πολιτικοί και τα στελέχη της τεχνολογίας συμφώνησαν σε μια κοινή δήλωση καλών προθέσεων μετά από δύο ημέρες συνομιλιών, αλλά χωρίς μια ενιαία θέση για το τι πρέπει να γίνει. Αντίθετα, παρέθεσαν τις αντιτιθέμενες θέσεις τους για το πώς πρέπει να διαχειριστούν μια τεχνολογία που θα κυριαρχήσει στο μεγαλύτερο μέρος της επόμενης δεκαετίας - και πιθανότατα θα ανατρέψει τα πάντα, από τις επιχειρήσεις και την υγειονομική περίθαλψη μέχρι την ίδια τη δημοκρατία.
Άρης Αλξανδρής. Ας δούμε το πράγμα αντίστροφα. Ας εξετάσουμε τους άνδρες που δεν επιτίθενται στους άλλους, που δεν ασκούν σωματική βία, που δεν χρησιμοποιούν τη μυϊκή τους υπεροχή εναντίον των γυναικών ή των άλλων ανδρών: αποτελεί η συμπεριφορά τους κάποιου είδους επίτευγμα; Είναι αυτοί οι άνδρες κάτι το εξαιρετικό; Μήπως έχουν βρει τρόπο να υπερβούν τη βιολογία; Μάλλον όχι. Αν αυτοί οι άνδρες δεν αντιπροσώπευαν κάτι εντελώς συνηθισμένο, το πρότυπο του κανονικού δηλαδή, θα αναλύαμε το γενετικό τους υλικό σε εργαστήρια. Η δήλωση του υφυπουργού Υγείας, Δημήτρη Βαρτζόπουλου (Καβάλα, 1957), πως η γυναικοκτονία έχει βιολογική βάση επειδή «σε κάθε μορφή εμβίου όντος το αρσενικό είναι πάντοτε πιο επιθετικό» δεν είναι επιστημονικό απόφθεγμα, αλλά επιστημονικοποιημένο στερεότυπο.
Άρης Αλεξάνδρου.Τα δικαστήρια δεν υπάρχουν για να «περνούν μηνύματα» και να διατυπώνουν ηθικά διδάγματα. Το μήνυμα και η ηθική ενυπάρχουν στον νόμο που οι δικαστές καλούνται να εφαρμόσουν. Αυτή είναι η δουλειά των δικαστηρίων: να ερευνούν κάθε υπόθεση σε βάθος, να την υπάγουν στους υπάρχοντες νόμους ορθά και να εκδίδουν αποφάσεις σύμφωνα με αυτούς. Δεν ορίζουν οι δικαστές τα πραγματικά περιστατικά, δεν κατασκευάζουν τα αποδεικτικά στοιχεία, δεν εφευρίσκουν τους κανόνες δικαίου. Πρακτικά, δουλεύουν με ό,τι έχουν. Το ποινικό δικαστήριο δεν αποβλέπει στην ηθική ικανοποίηση του πολίτη, αλλά στην έκφραση της νομιμότητας, η οποία μπορεί να μη συγκλίνει με το κοινό περί δικαίου αίσθημα.