Στεφανία Λυγερού
Η ζωή δεν είναι αυτό που πρεσβεύουν οι ευτελείς
Παρακολουθώ κάτι μαθήματα διαλογισμού τελευταία, χθες καθʼ όλη την διάρκεια έκλαιγα. Γυρίζω σπίτι μού λέει ο γιος μου πώς πέρασες, του το λέω και με ρωτά γιατί, απαντώ «μόνο όταν είμαι ολότελα η ψυχή μου περνάω καλά. Αυτή η ζωή η επίγεια καθόλου δεν μου αρέσει, όχι μόνο τώρα που όλα είναι σύχρηστα, έτσι ήμουν πάντα.
Αν γνωρίζεις παίρνουν άλλη διάσταση τα πράγματα
Γενικά (είναι σε όλους μας αποδεδειγμένο) τα προβλήματα σού μαθαίνουν κάτι, πας ένα βήμα μπρος/πάνω. Κι ενώ το ξέρουμε, κι ενώ εγώ προσωπικά δίνω την αξία που του πρέπει στον πόνο,
Το όφελος του ορυμαγδού
Διάβασα τον Καζαντζάκη (πάλι), ο άνθρωπος έγραψε πριν από εμάς για εμάς.
Το πρώτο πράγμα που του ζήτησε ήταν να πάει στο χωριό του, εκεί που όλοι τον ήξεραν, στην κεντρική πλατεία και να γίνει ρόμπα (πάταξη εγωισμού). Μετά σκέφτηκε «όλα μπορώ να τα κάνω, ό,τι μου ζητήσει, το μόνο που δεν μπορώ είναι να έρθω σε επαφή με λεπρό».
Πρέπει να μπορείς κι όχι μόνο να θέλεις για να έχεις
Αν ψάχνεις να βρεις τον λόγο που δεν αλλάζει η κατάσταση, αυτός είναι: επειδή δεν αλλάζεις εσύ.
Ό,τι σαθρό υπάρχει ως κανόνας, δεν υπάρχει γιατί απλά κάποιοι τον έθεσαν, αλλά επειδή γίνεται αποδεκτός, επειδή ακολουθείται.
Ο λόγος ύπαρξης των βασάνων;
Ο λόγος ύπαρξης των βασάνων είναι να πατάξουν την ανθρώπινη υπόστασή μας.
Το ξέρω και το λέω, και με άνεση συμφωνώ με το σενάριο, και με άνεση διατίθεμαι: «δοξάρι είμαι στα χέρια σου κύριε, τέντωσέ με ως που να σπάσω», ΑΛΛΑ στην πράξη κότα!!!
Ο άνθρωπος μπαίνοντας στο κουφάρι γίνεται πολύ ανθρωπάριο ρε συ.
Τραγικοποιούμε καταστάσεις παν-απλές!! Είμαστε ένα σκέτο μελόδραμα. Επίσης, δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Και ευθύς αιτιολογώ: Μου 'στειλε ένας φίλος μέιλ για τις κατασχέσεις, μαζεύονται σε ομάδες για να τρέχουν όπου προκύπτει. Δηλώνω την συγκατάθεσή μου, ΑΛΛΑ προσθέτω (σε δευτερολογία και εντός παρενθέσεως): αν και νομίζω ότι το θέμα της κατοικίας είναι αυτό
Η εποχή ζητάει να την φτιάξουμε σε τρία επίπεδα (ο καθένας μας ατομικά)
1. Ό,τι λάθος έκανες να το σταματήσεις και ν’ αρχίσεις να κάνεις το σωστό.
Το δύσκολο του πράγματος είναι ότι αυτό που αδιαμφισβήτητα πλέον (έχει αποδειχτεί) έκανες λάθος, το έκανες για σωστό λόγο! Παράδειγμα: έκρυβες από το παιδί σου μία αλήθεια για να μην του δημιουργήσεις ψυχολογικά προβλήματα. Δύσκολο είναι γιατί συνεχίζεις να πιστεύεις ότι αυτό πρέπει να κάνεις, κι ας έχεις πάρει τα αποτελέσματα που αποδεικνύουν ότι είναι καραλάθος.
Το Μέσον δεν έχει να κάνει με υπόλοιπο, αλλά με άθροισμα
Όλη μου την ζωή την έζησα δίχως να βάλω, ούτε μία στιγμή, νερό στο κρασί μου.
Άκουγα μόνο το μέσα μου, έβλεπα το σωστό και δεν δεχόμουν τίποτα άλλο εκτός από αυτό (τίποτα λιγότερο).
Για παράδειγμα, μου είχε βγει από μέσα μου ότι αγαπάς κάποιον μόνο αν η δική του ευτυχία κάνει εσένα ευτυχισμένο, ακόμα -και κυρίως- όταν δεν σε συμφέρει.
Για τους αγαπημένους μου ιδεαλιστές
Το σωστό, όπως το άριστο και το τέλειον δεν φαίνεται, διότι δεν φαμφαρολογεί ούτε επιδεικνύεται. Το ηλιοβασίλεμα, το ουράνιο τόξο, τέλειο… Δεν κομπάζει, δεν φωνασκεί «κοιτάξτε με τι όμορφο που είμαι». Κι ενώ υπάρχει δίπλα μας δεν παίρνει αξία από μόνο του, προσπερνάται σαν κάτι δεδομένο. (Ναι, εντάξει μωρέ, ωραίο και το φεγγάρι, στη ζωή μας τώρα.)
Εκπροσώπηση vs Άμεσης Δημοκρατίας
Όλα όσα υπεγράφησαν έως σήμερα ήταν ΕΡΗΜΗΝ του λαού!!! Η εκπροσώπηση είναι λάθος πολίτευμα. Διότι κανένας δεν πράττει, αφού εκλεγεί, αυτά που υποσχέθηκε στον λαό που τον εξέλεξε. Από τη στιγμή που δεν έχει πάρει κανένας εκπρόσωπος, καμία εντολή από κανέναν για τις παπαριές που έκανε, ό,τι έχει υπογραφεί (από την μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα) είναι ΑΚΥΡΟ.