Παρακολουθώ κάτι μαθήματα διαλογισμού τελευταία, χθες καθʼ όλη την διάρκεια έκλαιγα. Γυρίζω σπίτι μού λέει ο γιος μου πώς πέρασες, του το λέω και με ρωτά γιατί, απαντώ «μόνο όταν είμαι ολότελα η ψυχή μου περνάω καλά. Αυτή η ζωή η επίγεια καθόλου δεν μου αρέσει, όχι μόνο τώρα που όλα είναι σύχρηστα, έτσι ήμουν πάντα.
Ό,τι έχει να προσφέρει η ζωή, ό,τι αρέσει στους υπόλοιπους ανθρώπους, ωραία αυτοκίνητα, λούσα, συμφεροντολογικές σχέσεις, φαίνεσθαι, καριέρες, αξιώματα κλπ, με αφήνουν αδιάφορη. Δεν έχει τίποτα από αυτά που μʼ αρέσουν η ζωή, γιʼ αυτό περιμένω πώς και πώς να πεθάνω, να πάω εκεί που υπάρχει μόνο η ουσία». Αφού τα είπα σκέφτηκα «ωραίες βλακείες είπες στο παιδί, για γονιός προσφέρεις την απόλυτη σιγουριά». Έπεσα έτσι (κατηγορώντας με) και ξύπνησα εντελώς αλλιώς! Μα η ζωή δεν είναι αυτό που πρεσβεύουν οι πεζοί, κενοί, επιφανειακοί, ανούσιοι, υλιστές, άψυχοι άνθρωποι!!!! Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ο τρόπος που ζουν αυτοί!! Όχι η ζωή!!
(Το ανακάλυψα σήμερα, δεν άργησα και πολύ, μόλις 41 χρόνια.)
Από παιδί νιώθω εντελώς παρείσακτη, ξένο σώμα πάνω στη γη, και φυσικά πίστευα ότι το πρόβλημα το έχω εγώ!! Δεν γίνεται όλοι στραβά να αρμενίζουν, στραβός σίγουρα είναι ο γιαλός. Κι από την στιγμή που δεν μπορούσα με τίποτα να με «διορθώσω» για να γίνω σαν τους λοιπούς, μέχρι σήμερα ζούσα ως παρίας, περιμένοντας στωικά να ολοκληρώσω την διαδικασία μου και/για να πάω εκεί όπου ανήκω.
Επειδή ο άνθρωπος κατάφερε να καταντήσει το ευτελέστερο ον στον πλανήτη, οι αληθινοί άνθρωποι αισθάνονται προβληματικοί, αταίριαστοι, ξένοι στο σπίτι που θα έπρεπε να κατοικούν μόνο αυτοί!! Το σπίτι που φτιάχτηκε για Ανθρώπους.
Σχόλια
αυτά που γράφεις (σε όλα σου τα άρθρα, όχι μόνο εδώ) είναι όλα πολύ όμορφα αλλά δεν πρέπει να τα διαβάζεις και να αυτοθαυμάζεσαι, ή όταν το κάνεις, τουλάχιστον κρύβε το … να αυτο-αποκαλείσαι "αληθινός άνθρωπος" είναι κάπως ...!
Κατά τα άλλα, ο άνθρωπος και όλα τα υπάρχοντα γύρω του είναι απλές τρισδιάστατες προβολές ενός αγνώστου σε εμάς τετραδιάστατου (τουλάχιστον) χωροχρονικού συνεχούς, του οποίου εμείς μόνο τις αντανακλάσεις στον τρισδιάστατο χώρο που επιτρέπει η νευροφυσιολογία μας μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε. Και δεν τα λέει ο Πλάτων αυτά, τα λέει η σύγχρονη φυσική (προ εκατονταετίας τα οριστικοποίησε) και τα υποστηρίζουν τα σύγχρονα μαθηματικά και η βιολογία.
Αν έτσι το βλέπουν το πράγμα ΑΥΤΟΙ, τότε γιατί εμείς να διαφωνήσουμε; Ας δεχτούμε με χαρά ότι είμαστε δέσμιοι της ικανότητάς μας να αντιλαμβανόμαστε το τετραδιάστατο σύμπαν μόνο μέσω των αισθήσεών μας και γι αυτό είναι ιερό το δικαίωμά μας στη γεύση, στην ακοή, στην όραση, στην όσφρηση, στη σκέψη, στην αφή, στη λύπη και στη χαρά.
Ζήσε τα, λοιπόν, όλα όσο είναι καιρός και αν έχεις φτιάξει και δικές σου προσωπικές αισθήσεις (που τις λέμε ευαισθησίες) όπως αξιοπρέπεια, εγκαρτέρηση, μοναξιά κλπ., τίμησέ τις κι αυτές αναλόγως, στο κάτω-κάτω δικές σου είναι!
Εννοείται πως στην είπα γιατί κι εγώ διαβάζω τα γραπτά μου (τρισδιάστατες προβολές κι αυτά ...) και αυτοθαυμάζομαι …
Τροφοδοσία RSS για τα σχόλια αυτού του άρθρου.