Στεφανία Λυγερού
Και τα καλά και τα κακά φέρνουν μία αντίδραση
Μιλούσα χθες με μία φίλη δημόσιο υπάλληλο και δη της παιδείας (καθηγήτρια) και δικαιολογούσε τους καημένους καθηγητές ότι αυτοί θέλουν να κάνουν καλά την δουλειά τους, αλλά παίρνουν συγκεκριμένες εντολές (μεθόδους) από το υπουργείο, χωρίς κανείς να τους ρωτήσει αν συμφωνούν, που είναι υποχρεωμένοι να τηρήσουν.
Λέμε τώρα..αν ζούσε σήμερα ο Νίτσε
Αν είχε την τύχη ο Νίτσε να γεννηθεί την σήμερον ημέρα, για να καταφέρει να βγει από αυτά που ήξερε, να μην ζήσει 
μέχρι τέλους κολλημένος στην εκείθε πλευρά, αν ζούσε σήμερα για να τα δει όλα (κωλυόμενα), όταν θα πήγαινε στους χορούς που η καλή κοινωνία τον καλούσε και βρισκόταν παρέα με όλους αυτούς τους ευυπόληπτους πολίτες,
Η ζωή είναι επιφάνεια, η ουσία μετά θάνατον
Δεν παίζει ρόλο για την κοινωνία - για την ζωή - το αποτέλεσμα ούτε η ουσία, παρά μόνον αυτό που φαίνεται. Αυτό κρίνεται, αυτό αξιολογείται, είναι το μόνο που μετράει. Όταν πας π.χ σε μοναστήρι δεν παίζει ρόλο αν πηδιέσαι με τον κουμπάρο σου, αν κάνεις καθημερινά άθλιες πράξεις, αν εκμεταλλεύεσαι τους πάντες προς όφελός σου, αυτό που μετράει είναι ότι έχεις πάει ορθώς ενδεδυμένη.
Δεν μας στέλνει στην αντίπερα όχθη γιατί εκεί που μέχρι τώρα ήμασταν ήταν λάθος...
..αλλά για να γίνουμε όλα.
Ο λόγος που γίναμε πολύ συγκεκριμένοι (οριοθετημένοι) ήταν γιατί το καθεστώς μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε εναντιώνονταν στη διαφορετικότητα. Επειδή δεν μπορούσες να είσαι ο εαυτός σου (μοναδική προσωπικότητα) έγινες ή καθώς πρέπει (που το καθωσπρέπει είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο,
Ο άνθρωπος θέλει να επιλέγει στη ζωή, αλλά να μην πληρώνει κανένα τίμημα, όμως με το ζόρι δε γίνεται
Το βρίσκεις λογικό;
Όταν πρόκειται για ύλη, ξέρεις ότι δεν μπορείς να διαλέξεις κάτι και να το έχεις αν δεν πληρώσεις γιʼ αυτό. Και μάλιστα ξέρεις ότι όσο μεγαλύτερη είναι η αξία ενός πράγματος, τόσο μεγάλο (αντίστοιχα μεγάλο) πρέπει να είναι και το αντίτιμό του.
Άκου μια σκέψη... και την συνέχειά της
Διαβάζω Κικέρων*. O Ρωμαίος ψάχνει να βρει τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος θα μπορούσε να γλιτώσει από την θλίψη (όχι την απλή θλίψη, την άλλη που σε ρίχνει στο τάρταρο - καλή ώρα αυτή που βιώνουμε σήμερα).
Κικέρων και απόγνωση
Έχει βάλει έναν θεό μέσα σ’ ένα μικροσκοπικό κουφάρι, το οποίο έκανε κι αυτόβουλο!!! Ε, τι θες, να ήταν εύκολο να ξεδιαλυθεί το τουρλουμπούκι; Και πάλι καλά να λέμε, μεγάλη η χάρη μας.
Μέχρι σήμερα ζούσα λάθος
Ο λόγος που στράφηκα μέσα μου για να βρω τις αλήθειες, ήταν γιατί μεγάλωνα σε μια οικογένεια που τα έκανε όλα λάθος (καθωσπρεπισμός, συμφέρον, υλισμός κλπ) και το έβλεπα μόνο εγώ. Κανέναν άλλον δεν ενοχλούσε. Ταυτόχρονα, όταν έλεγα το σωστό το οποίο ένιωθα, μου έλεγαν ότι εγώ έχω πρόβλημα.
Διαφορετικοί δρόμοι για το ίδιο αποτέλεσμα
Ο ένας λέει «σταμάτα το αυτομαστίγωμα, δεν φταις, "σήκω και πολέμα", κι ο άλλος "κοίτα να γίνεις άξιος της ελευθερίας σου, γίνε - πρώτα εσύ - το σωστό που θες να δεις γύρω σου, κι έτσι θα αλλάξει κι ο κόσμος". Ποιος έχει δίκιο;;; Ποια είναι η ιδανική/καθολική λύση;
Ο αντίποδας ( θετική εκδοχή ) του εγωισμού
Το έντονο Εγώ δεν ευθύνεται μόνο για την απομάκρυνση από την φύση και το κατρακύλισμα στην αθλιότητα, ευθύνεται και την ανάταση, την ένωση με το θείο (Ηράκλειτος, τα αντίθετα που είναι ένα και το αυτό).