Αυτό αποδεικνύει ότι μπορούμε να είμαστε καλά μόνο όταν όλα είναι ρόδινα.

Σίγουρα μπορούμε και καλύτερα.

Αν όλος μου ο αγώνας έγκειται στο να ξαναέρθει το ρόδινο στη ζωή μου, ώστε για να μπορέσω να γίνω πάλι καλά, δε θα πω ότι είναι μάταια ή άνιση μάχη.  Θα πω ότι ακόμα κι αν την κερδίσω εγώ θα έχω χάσει.

Αν πας κόντρα στο σύστημα θα σου επιτεθεί χρησιμοποιώντας άπειρα επιχειρήματα για να φανείς εσύ ο φταίχτης, για να σταματήσεις να αντιδράς, για να κερδίσουν (φυσικά). Αν σε πείσουν, σταματάς τη διαδικασία της σκέψης. Αν δεν σε πείσουν, αναγκαστικά, θα πρέπει να βρεις ισάριθμα αντεπιχειρήματα για να συνεχίσεις να τους παλεύεις, για να τους κερδίσεις (φυσικά). Ψάχνοντας για επιχειρήματα σκέφτεσαι.

Για να καταφέρει να σε εξουσιάσει κάποιος, με κάποιον τρόπο σε κρατάει. Εξαρτάται από αυτόν η τύχη του μαγαζιού σου, της οικογενείας σου, της ζωής σου.

Αν δεν είχες απολύτως τίποτα δεν θα μπορούσε κανείς να σε εκβιάσει/φοβερίσει/εξουσιάσει. Έχεις σκεφτεί γιατί συμβαίνει αυτό; Γίνεται πιο δυνατός αυτός που δεν έχει τίποτα; Γίνεται πιο αδύναμος ο εξουσιαστής όταν το θύμα του δεν έχει τίποτα; Κανένα από τα δυο. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι αυτός που δεν έχει να χάσει τίποτα βλέπει τα πράγματα ως έχουν!

Αν κάποιος κρατάει την τύχη σου στα χέρια του εσύ τον χρειάζεσαι, κι επειδή τον χρειάζεσαι του φέρεσαι δουλικά, κι επειδή του φέρεσαι δουλικά σου φέρεται αυτός σαν δούλο. -

Όσο περισσότερο έχεις ανάγκη κάποιον, τόσο μεγαλύτερη αξία του δίνεις.

Όσο μεγαλύτερη εξουσία ασκεί πάνω σου, τόσο πιο θεριό τον βλέπεις.

Ο τυφλός λένε έχει καλύτερη όσφρηση από έναν άνθρωπο που βλέπει. Αν θες να αυξήσεις την όσφρησή σου πρέπει να τυφλωθείς;

Μπορείς απλά να κλείσεις τα μάτια..

Αν καταφέρεις, μόνο για ένα λεπτό, να βγάλεις από την σκέψη σου όλα τα πράγματα που δεν θέλεις να χάσεις,

θα γελάσεις με το μέγεθος του εξουσιαστή σου. 

Θα γελάσεις και θα απορήσεις πώς τόσα χρόνια ένα μυρμήγκι φοβόσουν.

Η προσπάθεια

Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλεις για να αποκτήσεις ή να διατηρήσεις κάτι τόσο πιο δύσκολο είναι απ’ αυτό ν’ απαγκιστρωθείς.

Η προσπάθεια δεν έχει να κάνει με την κούραση. Η κούραση είναι ευεργετική, η προσπάθεια σου τρώει το μεδούλι. Η κούραση μ’ ένα καλό ύπνο φεύγει, η προσπάθεια δεν σε αφήνει ποτέ και κάθε νέα προστίθεται στον σωρό, και φτάνεις να κουβαλάς στην πλάτη σου ένα βουνό.

Προσπάθεια μπορεί να καταβάλλει κάποιος και για κάτι όμορφο, όπως πχ να θηλάσει ένα μωρό.

Όταν καταβάλεις προσπάθεια δεν το κάνεις σωστά. Βρες άλλον τρόπο (μέχρι να τον βρεις είναι προτιμότερο να μην καθόλου το κάνεις).

Όταν καταβάλεις προσπάθεια δεν μπορείς μετά να απαγκιστρωθείς: Το παιδί σου κάποια στιγμή πρέπει να το αφήσεις. Αν έχεις κουραστεί για να το μεγαλώσεις θα το δεις σαν σπουδαίο συγκινητικό γεγονός, αν έχεις προσπαθήσει θα το βρεις δυσβάσταχτο.

Για να κρατήσεις την οικογένειά σου δεν πρέπει να προσπαθείς. Για να αποκτήσεις το μαγαζί σου δεν πρέπει να προσπαθείς.

Το μέγα πρόβλημα δεν είναι ότι αν κάποια στιγμή όλα μοιραία μπορεί να τα χάσεις εσύ θα χαθείς, το μέγα πρόβλημα είναι ότι αυτά γίνονται οι ιδιοκτήτες σου. Σε κρατάνε δέσμιο. Αυτά σε κάνουν ανελεύθερο. Αυτά για τα οποία προσπαθείς.

Μετά μπορεί να σε υποδουλώσει ο καθείς.

Όταν για κάτι εύχεσαι (μακάρι, αμήν) δεν πιστεύεις ότι μπορεί να συμβεί. Για να πιστέψεις σε κάτι πρέπει να το έχεις δει. Για να έχεις καθαρό οπτικό και/για να δεις πρέπει 1. να μην χρειάζεσαι και 2. να μην περιμένεις. (Αφορά στην κανονική σου, ατομική ζωή.)

Όταν ήμασταν μικροί και σκεφτόμασταν «ουτοπικά», σαν ιδεολόγοι, οι «ενήλικες» γύρω μας (όλοι) μας έλεγαν «μην επιθυμείς τέτοια, αυτά τα πράγματα δεν γίνονται, θα απογοητευθείς, δεν είναι αυτή η πραγματικότητα, μια μέρα θα με θυμηθείς, θα έρθεις στα λόγια μου κλπ».

Έχω να παραδεχτώ ότι ζώντας σαν ιδεολόγος, όλη μου τη ζωή ήττες τρώω. Δίκιο έχει η δική τους πλευρά, η πραγματικότητα είναι αυτή που υποδεικνύουν.

Έχω όμως να παρατηρήσω κάτι…

1ον δεν χρωστάμε και 2ον η "κρίση" είναι κατασκευασμένη.

Κανονικά, αν δεν ήταν πληρωμένοι όλοι οι πολιτικοί, και σε καθεστώς νομότυπης οικονομίας, θα μπορούσε να συμβεί αυτό που λες "Βιώσιμα μέτρα με έμφαση στην ανάπτυξη της οικονομίας.

Έτσι η Ελλάδα θα πάρει μπρος οικονομικά και οι Ευρωπαίοι θα πάρουν τα χρήματα τους".

Όμως ΔΕΝ τους ενδιαφέρει η ανάπτυξη της χώρας, σκοπός της κατασκευασμένης κρίσης ήταν να χρεωθούν οι χώρες και/για να τις ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ χωρίς πόλεμο.

Τα παθήματα δεν έχουν κανέναν άλλο λόγο ύπαρξης, μόνον έναν: κάτι περιέχουν, που αφορά

προσωπικά εσένα,

κάτι που πρέπει να δεις.

«Όρεξη για ζωή» δεν είναι αυτή του χαχανιστούλη ανεύθυνου,

όρεξη για ζωή έχει αυτός που την κοιτάει για να την δει,  

να μάθει και/για να προαχθεί.

Κατανοώ/μπαίνω στην θέση του άλλου

Ερχόμαστε να ζήσουμε και κανείς μας δεν ξέρει τι παθήματα ήρθε για να περάσει. Η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύει ακράδαντα ότι όπως προγραμματίσει ο καθένας την ζωή του, έτσι ακριβώς θα του κάτσει. Θεωρεί ότι είναι απολύτως στο χέρι του η διαδρομή και η έκβασή της, κι έτσι (αναγκαστικά) ζει αμέριμνος..

(Οι συγκυρίες δεν είναι στο χέρι σου, στο χέρι σου είναι μόνο ο χειρισμός τους.)

Σκέψου ότι υπάρχει κλίμακα σοφίας, αρχίζει με το 0 και η τελική γνώση είναι στο 10. Στο ζήτημα «ποιον να βλέπεις ανώτερό σου, να στέκεσαι πίσω του, να σκύβεις το κεφάλι», στην τελική γνώση (στο 10) υπάρχει το «κανείς». Όταν φτάσεις στο 10, ακόμα και τον Θεό ίσο σου τον βλέπεις (θαυμάζεις, αλλά δεν προσκυνάς).

Αν γίνει ένα έγκλημα μπρος στα μάτια σου θα πεις «δεν ανακατεύομαι, δεν μου πέφτει λόγος, δεν είναι δική μου δουλειά», και θα σιωπήσεις, θα συνεχίσεις να ζεις σαν ποτέ να μην το έγκλημα έγινε;

Κάθε συμπολίτης σου που αυτοκτόνησε, που έμεινε άστεγος, κάθε συνταξιούχος που τρώει από τα σκουπίδια, κάθε παιδάκι που ζει χωρίς ρεύμα, το κοριτσάκι που πέθανε από το μαγκάλι,