Τρύφων Μπεκετιάδης

Τρύφων Μπεκετιάδης

lifo170Διανοούμενοι, κοινωνικοί επιστήμονες και δημοσιολογούντες συνεχίζουν όλο αυτό το διάστημα απορημένοι (και πολλοί μάλλον εκνευρισμένοι, θα έλεγα) να αναρωτιούνται πώς διάολο τα κατάφεραν ως τώρα το κράτος και η κοινωνία στην Ελλάδα να αντεπεξέλθουν σε αυτή την τόσο περίπλοκη έκτακτη κατάσταση της πανδημίας που έχει κυριολεκτικά διαλύσει πολύ πιο προηγμένες χώρες από τη δική μας. Αυτό το κράτος και την κοινωνία που οι περισσότεροι από εκείνους, άσχετα με το αν ανήκαν στην αριστερά ή τη δεξιά, αδιάφορο αν ανήκαν στην «προοδευτική» ή στη «συντηρητική» διανόηση, συνήθιζαν να αντιμετωπίζουν αφ' υψηλού και, βέβαια, με συγκαλυμμένη ή και ανοιχτή περιφρόνηση. 

lifo169Ο διευθυντής Πληροφορικής στο Media Lab του MIT, Μιχάλης Μπλέτσας, μιλά στον Γιάννη Πανταζόπουλο από τη Βοστώνη για τα fake news, τον κίνδυνο της απώλειας της ιδιωτικότητας, τις οικονομικές επιπτώσεις και τη διαχείριση της κατάστασης στην Ελλάδα.

Βιντεοκλήσεις, διαδικτυακά μαθήματα σε πανεπιστήμια και σχολεία, τηλεδιασκέψεις, χρήσιμες εφαρμογές, ραγδαία άνοδος της χρήσης των social media, online αγορές, ηλεκτρονικές παραγγελίες, τηλεργασία, εικονικές επισκέψεις σε μουσεία και βιβλιοθήκες αλλά και προβολή αγαπημένων σειρών στο Netflix αποτελούν τη νέα πραγματικότητα τον καιρό της πανδημίας. Πράγματι, όλα τα διαθέσιμα τεχνολογικά εργαλεία λειτουργούν καταπραϋντικά στις δύσκολες μέρες του εγκλεισμού. Μάλιστα, όπως γράφεται ευρέως στον διεθνή Τύπο, «αν δεν υπήρχε η τεχνολογία, θα είχε παγώσει όχι μόνο η οικονομία αλλά και κάθε άλλου είδους δραστηριότητα».

kathim50Πάρτε γρήγορα αυστηρότερα μέτρα όσο έχετε την πολυτέλεια του χρόνου. Αυτή είναι η συμβουλή του γενικού διευθυντή της ActionAid στην Ιταλία Μarco de Ponte, ο οποίος εξηγεί σε γραπτή συνέντευξή του στην «Κ» τα αίτια της τραγωδίας που παρακολουθούμε τις τελευταίες εβδομάδες να εκτυλίσσεται στη χώρα του.

– Ακόμη δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς πήγε στραβά στην Ιταλία. Μπορείτε να μας πείτε τους τρεις βασικούς λόγους για την τρέχουσα τραγωδία;

poreiaΜε τη «Μεγάλη Χίμαιρα» του Μ. Καραγάτση σε διασκευή Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, ξεκινά τη Δευτέρα 23/3, η on line παρουσίαση παραστάσεων από την εικοσαετή διαδρομή του θεάτρου Πορεία μέσα από την ιστοσελίδα www.poreiatheatre.comχωρίς κανένα οικονομικό αντίτιμο. Η προβολή θα είναι διαθέσιμη από τις 10 π.μ. της Δευτέρας 23/3 έως τις 10π.μ. της Τρίτης 24/3. Δέκα εννέα είναι συνολικά οι παραστάσεις που θα παρουσιαστούν και κάθε ημέρα θα είναι διαθέσιμη μία διαφορετική παράσταση από το αρχείο του θεάτρου. Όλες παρουσιάζουν και κινηματογραφικό ενδιαφέρον, καθώς έχουν γυριστεί από επαγγελματίες κινηματογραφιστές με έξι κάμερες και κοντινά πλάνα.

athensvoice 37Ανοιξη του 1821: οι Έλληνες μπαίνουν σε πόλεμο, με αβέβαιη έκβαση, κατά των Οθωμανών, ελπίζοντας ότι θα νικήσουν. Άνοιξη του 2020: οι Έλληνες μπαίνουν σε πόλεμο, με αβέβαιη έκβαση, κατά μιας πανδημίας, ελπίζοντας ότι θα νικήσουν. Οι αναλογίες απολύτως άνισες, ωστόσο συγκλίνουσες και αποκλίνουσες παράμετροί τους είναι, παραδόξως, αναγνωρίσιμες στο τότε και το τώρα. Το 1821 ετοιμάσθηκε από μιαν ελίτ εμπόρων, λογίων, ενόπλων και προυχόντων και βγήκε πέρα γιατί ένας λαός ξωμάχων, ναυτικών και αγροτών στάθηκε όρθιος υπηρετώντας τον στόχο μέχρι τέλους. Για την ελευθερία που δεν είχε, αλλά προσδοκούσε ν’ αποκτήσει. Σήμερα, το 2020, μπήκε στον πόλεμο από αιφνιδιασμό.

arkas4Διασκευή του τραγουδιού του Λουκιανού Κηλαηδόνη

"Που βαδίζομεν κύριοι" (1982)

από τον μουσικό Σήφη Κοκολάκη

σε στίχους Ειρήνης Παπαδοπούλου.

Δημιουργήθηκε για να εκφράσει την περιρρέουσα κατάσταση

της σημερινής μας πραγματικότητας

η οποία είναι εφάμιλλη των ταινιών επιστημονικής φαντασίας

και όχι για εμπορικούς λόγους...

Καπάκι κι άλλο ένα του Κηλαηδόνη Θα κάτσω σπίτι (1986)

πιάνει το κλίμα των ημερών.

schoolΠριν από 3 χρόνια με πρωτοβουλία του Ελβετικού Σταυρού δημιουργήθηκε η δομή One Happy Family.
Το "One Happy Family" αποτελεί δομή που προσφέρει υπηρεσίες στους πρόσφυγες και βρίσκεται στον λόφο απέναντι από τον καταυλισμό στο Καρά Τεπέ στη Λέσβο.
Ο χώρος περιλάμβανε στεγασμένες εγκαταστάσεις 500 τ.μ. σε οικόπεδο συνολικής έκτασης 6 στεμμάτων. Αυτός ο χώρος ήταν χώρος δημιουργικής απασχόλησης προσφύγων! Δεν ήταν χώρος διαμονής!

gurzi1η καλή είδηση: Κωνσταντία Γουρζή: Η πρώτη Ελληνίδα που διευθύνει ορχήστρα στη Βιέννη

Μία σημαντική προσωπικότητα της ευρωπαϊκής μουσικής  η Ελληνίδα μαέστρος Κωνσταντία Γουρζή, τιμάται ως Composer in Residence 2020 στο διεθνές μουσικό φεστιβάλ Granefegg της Αυστρίας.

Είναι χαρακτηριστικόότι για πρώτη φορά σε αυτό το φεστιβάλ ανατίθεται η ευθύνη της μαέστρου σε μια γυναίκα.

Ο θεσμός Composer in Residence έχει ως στόχο να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, ώστε σημαντικές προσωπικότητες της μουσικής να παρουσιάσουν νέα πρωτότυπα έργα στο κοινό.

trigo1Βρεθήκαμε με τους συντελεστές της σειράς στο Φεστιβάλ Βερολίνου και τα είπαμε όλα, αναλυτικά

Η εμπειρία είναι γνωστή και βασανιστικά οικεία σε λίγο-πολύ όλους τους νέους ανθρώπους που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη. Τα σπίτια είναι λίγα, τα ενοίκια είναι ακριβά, η ζωή είναι πιεστική, οι σχέσεις είναι πολύπλοκες, η ηδονή και η κατάθλιψη περιμένουν ανά πάσα στιγμή στη γωνία. Λονδίνο, Άμστερνταμ, Βερολίνο, Αθήνα. Τα ίδια σκατά. Ενδιαφέροντα, αβίωτα, συναρπαστικά, απάνθρωπα – όλα την ίδια στιγμή.

plastiko1Σ.Δ. Το άρθρο αυτό είναι της greenpeace και αναφέρεται στις ψευδολύσεις που χρησιμοποιούν μικρές και μεγάλες εταιρείες με διάφορες παραπλανητικές ή ασαφείς λέξεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος του πλαστικού. Μιλάει επίσης για τους διάφορους τρόπους ελέγχου των τεράστιων ποσοτήτων πλαστικών, όπως και για την καύση πλαστικού ως ένα κακό τρόπο για τη λύση του προβλήματος. Στο τέλος προτείνει ως την βέλτιστη λύση στη συγκυρία αυτή την επαναχρησιμοποίηση. Με λίγα λόγια το άρθρο πετυχαίνει να μεταδώσει βασικές πληροφορίες γι'αυτό το θέμα. 

Το παγκόσμιο πρόβλημα της πλαστικής ρύπανσης μας απασχολεί όλους. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει ευαισθητοποιηθεί και ζητάει λύσεις, και όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναλαμβάνουν δράση. Κάποιες από τις μεγαλύτερες εταιρείες που παράγουν τεράστιες ποσότητες σπάταλης συσκευασίας μίας χρήσης, σιγά σιγά παραδέχονται ότι πρέπει να κάνουν κάτι και οι ίδιες.