Ψυχο και Φιλοσο / εσωτερικά (100)
Ο παράλογος, ο λογικός και ο άτολμος
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Στεφανία Λυγερού
Ένας φίλος μου έγραψε: Ένας λογικός κι ένας παράλογος στέκονται μπροστά σε ένα ποτάμι. Και λέει ο λογικός. "Ας σκεφτούμε έναν ασφαλή τρόπο να το διασχίσουμε". Ο παράλογος χωρίς να το πολυσκεφτεί, βουτάει στο ποτάμι και με λίγη πάλη με τα νερά του περνάει απέναντι.
Ήμουν δαίμονας και θεός μαζί
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Στεφανία Λυγερού
Αν σταθείς απέναντί μου και κλείσεις τα μάτια κι εγώ περάσω το χέρι μου πάνω από την επιφάνεια του κορμιού σου, χωρίς να σε ακουμπήσω, θα ανασηκωθεί κάθε τρίχα του σώματός σου, ΑΝ… εγώ νιώθω ότι το μπορώ. Αν εσύ ξέρεις τι θέλω να σου συμβεί και το αμφισβητείς, δεν θα πάθεις τίποτα.
Η πραγματικότητα είναι σαν βεντάλια, άπειρες επιλογές, και το πού θα εστιάσει (κολλήσει σαν να είναι η μόνη) ο καθένας έχει να κάνει με προσωπική επιλογή. Επίσης, το ποια είναι η πιο σωστή εκ των πραγματικοτήτων δεν έχει να κάνει με το ποια αποδεικνύεται!!! αλλά με το τι προκαλεί σ’ εκείνον που την θωρεί (αν τον εξυψώνει ή αν τον αφήνει πάτωμα). Η ΜΟΝΗ ΣΩΣΤΗ πραγματικότητα είναι αυτή που σε φτάνει στον θεό!!
Ενώ από την μία δείχνει παράλογο, πώς κάποιος που υπέστη έναν βασανισμό, μια αδικία, έναν βιασμό, καταλήγει να κάνει τα ίδια, δεν είναι παράλογο, είναι ανθρώπινο, και συμβαίνει για τον λόγο τον εξής: Αυτός που πέφτει θύμα ζει την υπόλοιπη ζωή του ως τέτοιο, για να μην ξαναγίνει! Είναι φοβερό αλλά ο φόβος να μην το ξαναπάθει κάνει τον ίδιο θύτη του εαυτού του.
Ποια η διαφορά του πατέρα από την μητέρα; Πόσο δημοκράτης είσαι;
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Στεφανία Λυγερού
Ο πατέρας (νομίζει ότι) του επιτρέπεται να μην μπορεί.
(Δεν είμαι σίγουρη αν ισχύουν τα αστεία πάνω στα οποία πατάνε, περί αιματώματος άνω και κάτω εγκεφάλου, έχω την αίσθηση ότι είναι απλά κακομαθημένοι.)
Συντηρώντας το χθες ενταφιάζουμε το αύριο
Επιλέγων ή Συντάκτης Οδυσσέας
Στις συντηρητικές κοινωνίες της Δύσης, κι είναι πολλές ,παρουσιάζονται εξτρεμιστικές και προκλητικές αντιδράσεις σ' οτιδήποτε διαφοροποιείται απ' τα τετριμμένα κι απ' τα κοινώς επιτρεπόμενα. Οτιδήποτε ξεφεύγει απ' τα συνηθισμένα γίνεται αντικείμενο χλεύης και αυθαίρετου απαξιωτικού χαρακτηρισμού.
Να αντισταθείς για να τιμήσεις τον εαυτό σου
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Στεφανία Λυγερού
Το αποτέλεσμα δεν θα έχει μετά καμία σημασία.
Ο εαυτός θέλει να έχει στη ζωή ή αυτό που του αξίζει ή τίποτα*. Ο συμβιβασμός είναι το μόνο που δεν δέχεται και γι’ αυτό σε παλεύει. Όταν ένας άνθρωπος παλεύει με τον εαυτό του, ακόμα και οι πιο βατές συνθήκες τον δυσκολεύουν,
Λένε ότι η ελληνική γλώσσα έχει κάποιον κωδικό που φανερώνει ό,τι υπάρχει. Ο κωδικός δεν μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, δεν επεξηγείται, πρέπει να γίνει ικανός ο άνθρωπος να τον αντιληφθεί. (Ο κωδικός απλά υπάρχει, όπως και η αρμονία, όπως και η σοφία.)
Οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτάζουν το παρελθόν τους μετανιωμένοι. Σκέφτονται αν ήξερα αυτά που ξέρω σήμερα δεν θα έκανα το τάδε λάθος τότε. Μα αν δεν είχες κάνει το λάθος τότε δεν θα ήξερες σήμερα το σωστό φίλε μου! (Και δεν συμφέρει ν' αρχίσεις μαθήματα στα γεράματα.) 
Πρόβλημα θεωρούμε οτιδήποτε δεν μας αρέσει, δεν είναι του χαρακτήρα μας να κάνουμε, οτιδήποτε δεν μπορούμε, δεν θέλουμε να βιώσουμε.
Μεγαλώσαμε με την λανθασμένη αντίληψη ότι «ό,τι δεν λύνεται κόβεται». Κι έτσι συνηθίσαμε στη ζωή μας όποια κατάσταση (συμβάν), ή όποιος άνθρωπος μάς δυσαρεστεί να το/τον διώχνουμε. Και έχουμε την αίσθηση ότι έτσι λύνουμε τα προβλήματά μας…