Ψυχο και Φιλοσο / εσωτερικά (93)
Κυττάζοντας τα πρώτα γκρίζα σύννεφα στον καλοκαιρινό ουρανό σκέφτομαι πως δεν ανήκα ποτέ στη ζώνη του γκρίζου.Το ακοίμητο μάτι μέσα μου ( τώρα του παιδιού ήταν, του θηρίου, ούτε που ξέρω) απαιτούσε πάντα άσπρο ή μαύρο, ναι ή όχι, ένταση κι όχι χλιαρότητα. Ακόμα έτσι είμαι.
Αυτός που σε υπηρετεί είναι ταυτόχρονα κι αφέντης σου
Συντάκτρια Στεφανία Λυγερού
Έψαξα στο διαδίκτυο να βρω για τις ιέρειες στην αρχαία Ελλάδα. Ήταν λέει κορίτσια που επιλέγονταν με κληρονομικό κριτήριο, ή με κλήρωση ή, ή. Πάντως σίγουρα δεν ήταν ένα άτομο που γεννήθηκε με θεϊκές δυνατότητες και γι’ αυτό το έχριζαν. Έπαιρναν μία απλή κοπέλα, την εκπαίδευαν (μυούσαν) από μικρή και όταν μεγάλωνε γινόταν ιέρεια.
Αυτό σημαίνει ότι ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ κορίτσι θα μπορούσε να γίνει μέγα οραματίστρια.
Τα δυο κλειδιά που κάνουν την γνώση δική σου
Συντάκτρια Στεφανία Λυγερού
(Το ότι έφτιαξε τόσο μυστηριώδες το παιχνίδι έχει να κάνει με την τιμή και την εξαίρεση που έχει κάνει στον άνθρωπο.)
Το παιχνίδι έχει τις εξής δυσκολίες 1. δεν παίζεται σε ευθεία (αναγκαστικά πρέπει να πας μπρος και πίσω) και 2. χρειάζεσαι δύο κλειδιά για να ανοίξεις την πόρτα. Για να μην το κάνει εύκολο έβαλε ένα εμπόδιο: μόλις πάρεις το πρώτο κλειδί στραβώνεσαι, και δεν το κουνάς από εκεί, οπότε και παύεις να επιθυμείς να βρεις το δεύτερο.
(Το κόλπο: έκρυψε το ένα κλειδί στην κακή πλευρά και το άλλο στην καλή.)
Η συνείδηση, όπως τα πάντα όλα, έχει δύο όψεις. Οι περισσότεροι εστιάζουμε στην μία, που, στην προκειμένη, είναι καθόλα ενοχλητική, αυτή των τύψεων. Η άλλη όψη της (η λιγουρευτή) είναι αυτή της κρίσης/αντίληψης (ως μία λέξη έχε τα αυτά).
Θα αρχίσω με την φράση «πούλησα την ψυχή μου στο διάολο». Για να πουλήσεις την ψυχή σου στο διάολο χρειάζεσαι κεριά, πεντάλφα και αίμα παρθένας; Κάτι άλλο.. Υπάρχει κάποιος τρίτος, έξω από εσένα, που στην ξεριζώνει με το ζόρι;
Πάμε να δούμε πώς γίνεται η μαύρη μαγεία, αλλά και (το σημαντικότερο) ποιος την κάνει.
Πριν δύο μέρες ήμουν ξεκούραστη, ήρεμη και γεμάτη καλοσύνη. Σκέφτηκα να το κάνω το κόλπο.. να στείλω την ενέργειά μου. Κι άρχισα τα «βουντού». Σκέφτηκα: Να φύγει η καλοσύνη από μέσα μου και να πάει στον κόσμο. (Έχει και συνέχεια..) Η κακία να καεί και οι στάχτες να ανέβουν στον ουρανό και να γίνουν βροχή, να πέσουν στο χώμα και να θαφτούν. Το είπα πολλές φορές, μέχρι που κοιμήθηκα. Την άλλη μέρα ήταν σαν να με είχε πατήσει τρένο, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι κι όταν τελικά τα κατάφερα, ήμουν ξέπνοη όλη την υπόλοιπη ημέρα.
Αυτό που θέλεις, αν εσύ το πράξεις δεν χρειάζεται να το ζητήσεις
Συντάκτρια Στεφανία Λυγερού
Έχεις κάποιον που σου δημιουργεί πρόβλημα (εκείνος το δημιουργεί, δικό του το πρόβλημα) και βγαίνει η δική σου η ψυχή για να τον κάνεις να σταματήσει. Σκέψου όμως, αν εσύ δεν θελήσεις να πάρεις το πρόβλημα, δεν θα το έχεις.
Όταν "σε πνίγει το δίκιο σου" χάνεις, συν 2 άτιτλα για την ευτυχία
Συντάκτρια Στεφανία Λυγερού
Γιατί παίζεις στο ρυθμό που ο άλλος σού βαράει. Ασχολείσαι με τα βέλη που σου εξαπολύει, απαντάς κατά γράμμα στην κάθε δική του επίθεση (που πάντα είναι εκτός ζητημένου).
Αν δεν ασχοληθείς καθόλου με αυτά που λέει και τον πολεμήσεις επί του ζητημένου (εκεί ακριβώς που πονάει), θα κερδίσεις.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα το δημιουργούμε στον εαυτό μας όταν κλείνουμε το ρημάδι. Όλα αυτά τα «εντάξει, δεν πειράζει, μην το κάνεις τώρα θέμα, τι θα καταφέρεις, άκρη δεν θα βρεις κλπ» που χρησιμοποιούμε (από την πιο απλή συγκυρία, καθημερινά), για να κατευνάσουμε το μέσα μας, ενώ αυτό λυσσάει, αυτά κάνουν στον εαυτό την μεγαλύτερη ζημιά.
Η κορυφαία εντολή, που αναδύεται από τα έγκατα της Ανθρωπότητας, είναι το Δελφικό
«ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ»=ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΣΟΥ
Σημαίνει : Γνώση της Αληθινής σου Ύπαρξης μέσα στον Σύμπαντα Κόσμο, όπου ΥΠΑΡΧΩ σημαίνει ΑΡΧΩ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΣ υπό την Συνθήκη του ΌΛΟΥ ΠΑΝΤΟΣ, με Ευθύνη, Σεβασμό, Δημιουργικότητα, μέσα στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΡΜΟΝΙΑ.
Σωκράτης και Διοτίμα για τον ΄Ερωτα από το Συμπόσιο του Πλάτωνα
Συντάκτρια Ράνια Ροκιά
[Ο Σωκράτης συνομιλεί με τη Διοτίμα και έχει ισχυριστεί πως ο Έρωτας είναι ένας μεγάλος θεός. Η Διοτίμα, έχοντας αποδείξει ότι ο Έρωτας δεν είναι θεός, παρουσιάζει τη δική της άποψη.]
Σ: «Μα τι τέλος πάντων», είπα, «θα μπορούσε να είναι ο Έρωτας; Μήπως θνητός;»