Πρωτογνώρισα τον συγγραφέα Φίλιππο Φιλίππου το 1995  στο m/v Island, με καπετάνιο τον πατέρα μου,  που σε ένα  από τα τελευταία ταξίδια του, φόρτωσε τσιμέντο από τον Πειραιά με προορισμό το Port Said.

Ταξιδεύοντας διάβασα το αφήγημα                                                                                    ---«Οι εραστές της θάλασσας ή «Tο βιβλίο του άγνωστου ναύτη» , περιπλανήθηκα σε χώρους εξωτικούς με τους ναύτες  που χαρακτηρίζονται «εραστές της θάλασσας», επειδή αγαπούν τη θάλασσα. Την αγαπούν σαν ερωμένη - ξέροντας τους κινδύνους που κρύβει αυτός ο έρωτας. Εραστής είναι κάποιος τολμηρός, κάποιος ευαίσθητος, κάποιος που προδίδεται, κάποιος που ελπίζει ... Διάβασα ιστορίες για ναύτες με διαρκή  νοσταλγία γι' αυτή τη χώρα των Βαλκανίων, που, ενώ τους αποδιώχνει, αυτοί πασχίζουν να ριζώσουν στο χώμα της.    

Χαμηλόφωνα υποστηρίζω πως εμείς οι λιγοστοί που εξακολουθούμε να διαβάζουμε κάποια από τα εκατομμύρια εξωσχολικά βιβλία που κυκλοφορούν κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο, καλό είναι να βρίσκουμε τρόπους ώστε αυτά που μας αρέσουν να τα διαδίδουμε, έστω και προφορικά, έστω και μεταξύ των φίλων μας. Ο καθένας νομίζω ότι θα βρει κάποιους σημαντικούς  λόγους για ένα τέτοιο άνοιγμα, που αυτή η δημοσιοποίηση μάλλον πιο πολύ καλό θα κάνει από κακό. Το καλό που εγώ πιστεύω ότι μπορεί να προκύψει είναι η καλλιέργεια δεσμών μεταξύ των αναγνωστών, όταν αυτοί αρχίσουν να συζητούν για τα βιβλία που διάβασαν.