#1 "Η γραμμή του ορίζοντος" 

του Χρήστου Βακαλόπουλου

Εκδόσεις Εστία

"Η ταυτότητά της γράφει Ρέα Φραντζή, ελαφρά ντυμένη, έχει μερικά λεφτά, κάθεται με την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο του μικρού μαγέρικου, στην πλατεία του Άνω Κάμπου, απέναντι από την άσπρη εκκλησία, χιλιάδες χρόνια μετά την Αποκάλυψη, εννιακόσια χρόνια από τότε που ο μοναχός Χριστόδουλος έχτισε ένα μοναστήρι εκεί που ήταν ο ναός της Αρτέμιδος, τρεις μέρες από τότε που χώρισε με τον άντρα της. Η άσπρη εκκλησία τρυπάει τον γαλάζιο ουρανό, για πρώτη φορά βλέπει ζωντανή μπροστά στα μάτια της την ελληνική σημαία. Κάτω από τη σημαία παρελαύνει πάνοπλος ο ξανθός κόσμος, πηγαίνει να ψηθεί, πηγαίνει για μπάνιο, τρέχει να ξεκουραστεί. Κανείς δεν προσέχει τη σημαία που στέκει αόρατη, μόνο μια γυναίκα που μόλις χώρισε είναι σε θέση να την αντιληφθεί, βγάζει τα μαύρα γυαλιά και ο ήλιος την τυφλώνει." (απόσπασμα του βιβλίου). Πρώτη έκδοση 1991, 9η ανατύπωση Ιούλιος 2024

"Αγαπητέ κύριε Βακαλόπουλε": Η Gen Z συνομιλεί με τη "Γραμμή του ορίζοντος"   του Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου: Ένα κείμενο εν είδει ανοιχτής επιστολής προς τον συγγραφέα μιας εποχής που έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί κι όμως κάτι μας θυμίζει.

#2 "Σιντάρτα"

του Έρμαν Έσσε

Εκδόσεις Καστανιώτη

Το "Σιντάρτα" είναι ένα από τα αριστουργήματα του 20ού αιώνα. Καταγραφή της πορείας ενός ανθρώπου που ψάχνει να βρει τον εαυτό του και τη βαθύτερη αλήθεια της ζωής, το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί έναν παθιασμένο ύμνο της ατομικότητας και της πνευματικής ανεξαρτησίας. Δεν είναι τυχαίο ότι, από τη μέρα που πρωτοκυκλοφόρησε, το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα πολύ δημοφιλές ανάγνωσμα των νέων κάθε γενιάς. Στις σελίδες του οι νέοι βρίσκουν την εικόνα ενός κόσμου που οι ίδιοι ονειρεύονται, ενός κόσμου όπου η γνώση και η πείρα κατακτούνται και δε χαρίζονται, και όπου ο έρωτας είναι περιπέτεια και μαθητεία και όχι φτηνός συναισθηματισμός.

Μετάφραση: Μαρία Παξινού

#3 "Ο ξένος"

του Αλμπέρ Καμί

 Εκδόσεις Καστανιώτη

"...Αυτό που θα διαβάσει ο αναγνώστης στον "Ξένο", είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που, δίχως τίποτα το ηρωικό στη συμπεριφορά του, δέχεται να πεθάνει για την αλήθεια. Ένιωσα εξάλλου την ανάγκη να πω, κι ας μοιάζει παράδοξο, πως προσπάθησα ν' αποδώσω με τον ήρωά μου τον μόνο Χριστό που μας αξίζει. Είναι φανερό λοιπόν, μετά τις εξηγήσεις μου, ότι το είπα χωρίς πρόσθεση βλασφημίας, απλώς και μόνο με την κάπως ειρωνική τρυφερότητα που δικαιούται να νιώθει ένας καλλιτέχνης για τα πρόσωπα που δημιουργεί" (Αλμπέρ Καμύ - 1954).

Μετάφραση: Νίκη Καρακίτσου-Ντουζέ, Μαρία Κασαμπαλόγλου-Ρομπλέν

Πατώντας  athinorama.gr/texnes  θα παρουσιαστεί ολόκληρο το άρθρο με την παρουσίαση των 10 πρώτων βιβλίων σε πωλήσεις αυτήν την εποχή στην Πολιτεία