Μαθητές και μαθήτριες, οικοδόμοι, εργάτες, σερβιτόροι, σουβλατζήδες, ιδιωτικοί υπάλληλοι, άνθρωποι απλοί, του καθημερινού μόχθου, συνθέτουν την ανθρωπογεωγραφία του καινούργιου βιβλίου του Λεωνίδα Καλλιβρετάκη Αυτό που έκανε το Πολυτεχνείο να γίνει το «Πολυτεχνείο», δεν είναι εκείνα που συνέβησαν μέσα στο υπό κατάληψη ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα, αλλά όσα διαδραματίστηκαν έξω από αυτό. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν αρχικά γύρω από το Πολυτεχνείο και στη συνέχεια ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας, συγκρότησαν διαδηλώσεις απ’ άκρου σ’ άκρο της πόλης, πανικόβαλαν τη φρουρά του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, έστησαν οδοφράγματα για να εμποδίσουν τη διέλευση των τεθωρακισμένων, πνίγηκαν στα δακρυγόνα και ξυλοφορτώθηκαν αγρίως από την Αστυνομία, στάθηκαν –κυριολεκτικά– μπροστά στις κάνες και δεν έκαναν πίσω παρά μόνο όταν πλέον μετρούσαν στις τάξεις τους εκατοντάδες τραυματίες και τους πρώτους νεκρούς. Πρόκειται για αυτούς που, ακόμη πιο εντυπωσιακό, τις επόμενες ημέρες, ενώ η εστία του Πολυτεχνείου είχε πλέον συντριβεί, εγκατέλειψαν τα σχολεία τους και τις δουλειές τους και διαδήλωναν ανάμεσα στα πυρά των αστυνομικών, των ακροβολιστών και των τεθωρακισμένων, μετρώντας νέα –και περισσότερα– θύματα. Την ιστορία εκείνων των αφανών ηρώων της εξέγερσης του 1973 επιχειρεί να καταγράψει (με ασυγχώρητη καθυστέρηση πενήντα ετών) αυτό το βιβλίο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΕΔΩ για στοιχεία από το βίο του Καλλιβρετάκη Λεωνίδα και παρουσιάσεις των βιβλίων του.
«Υπήρξατε ήρωες και ποιητές μαζί» – Το Πολυτεχνείο και η χούντα στη λογοτεχνία των τελευταίων 50 χρόνων Γιώργος Περαντωνάκης: Το αποτύπωμα της Δικτατορίας και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στην ελληνική λογοτεχνία. Σημαντικά έργα πεζογραφίας, ακαριαίες ποιητικές δημιουργίες και εν θερμώ απομνημονεύματα.
