Ο Μάριος Στρόφαλης, είναι ο εμπνευστής και συντονιστής του Αθηναϊκού καλλιτεχνικού δικτύου και του φεστιβάλ «το μικρό Παρίσι των Αθηνών» (“Petit Paris d’ Athenes”) που διεξάγεται στην Αθήνα κάθε Οκτώβρη, στην ευρύτερη γειτονιά του κέντρου κάτω από την πλατεία Ομονοίας, γύρω από την πλατεία Βάθη και την πλατεία Καραϊσκάκη, ως τον σταθμό Λαρίσης,

Όσες φορές έχω ταξιδέψει στο εξωτερικό με γκρουπ, από μετρίως μέτρια ήταν έως όχι καλά. Μπορεί με τα οργανωμένα γκρουπ να είναι πιο άνετα, πιο ασφαλή, να σχετιζόμαστε πιο εύκολα με άλλους άγνωστους συμπατριώτες μας και να επισκεπτόμαστε όλα τα σημαντικότερα αξιοθέατα, αλλά τουλάχιστον εγώ, νιώθω εντελώς σαν πιόνι. Εσείς; 

Το καταπληκτικό με τους ιστορικούς είναι που τολμούν και ζωντανεύουν το παρελθόν από το οποίο συνήθως απουσίαζαν. Τα στοιχεία και οι πηγές, αντικείμενα και κτίρια είναι η πρώτη ύλη τους. Στην ανάπλαση που επιχειρούν τους βοηθούν μαρυρίες, σημάδια και το ξαναζωντάνεμα που έχουν επιχειρήσει κι άλλοι επιστήμονες, ιστορικοί και μη.

Το βράδυ άκουσα πως ακόμα κι αν δεν χιονίσει θα κάνει πολύ κρύο. Θέλεις μωρό μου να βρεθούμε στο Χάρλεμ, στο Baby Grand καλά είναι? Τι ώρα σχολάς; Οπότε στις 11 είναι μια χαρά, ε; Ο.Κ. Να θυμηθείς να πάρεις και την φωτογραφική σου....Κι εγώ σ'αγαπώ. (Τo Baby Grand είναι μία από εκείνες τις τρύπες και τα καταγώγια που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο κι όπου γεννιόνται και γίνονται σπουδαίοι καλλιτέχνες).

Μπαίνεις σ'ένα στούντιο ηχογραφήσεων και ψάχνοντας στα τυφλά, αγγίζεις κάποια όργανα. Αμέσως νιώθεις ότι κάποτε τα είχαν χαϊδέψει ο Τζον Λένον και η Πάτι Σμιθ. 'Εχεις ανοιχτά τα κανάλια σου από αγάπη κι έτσι εύκολα, ζεστά κατακόκκινα ψυχοφωτόνια περνούν από τα όργανα σε σένα. Εκ του αποτελέσματος μπορείς να ισχυρισθείς ότι ήταν της ενέργειας του Τζον και της Πάτι.

Την πρώτη φορά που διαβάσαμε στο fb αυτά που ακολουθούν, ένα χαμόγελο έσκασε δειλά στα χείλη μας και μια στιγμιαία ευχαρίστηση αισθανθήκαμε να απλώνεται σε όλο το σώμα μας. Για λίγο φυσικά, αλλά εμείς είμαστε φαν της λαϊκής ρήσης "κι από λίγο λίγο γίνεται πολύ". Αν σας πιάσουν κι εσάς, χαρά μας. 

Ο ιστότοπος flogit έχει ανεβάσει αυτό το 5.40' βιντεάκι στα Παράξενα. Όντως είναι, αν δεν έχετε δει άλλα παρόμοια. Στο βιντεάκι αυτό ο flogit έχει έναν πιασάρικο, κατά τη γνώμη μας, τίτλο. "Δείτε τι συνέβη όταν ένα παιδάκι ρίχνει ένα κέρμα στον μουσικό του δρόμου",

Ναι, μπρόντοοο...Έλα Λάκη, η Ράνια είμαι. Γεια σου Ράνια, που είσαι κούκλα μου; Σήμερα το πρωί φύγαμε από τη Βενετία και τώρα πλησιάζουμε στη Φλωρεντία. Αχ τι ωραία, αυτή η πόλη Ράνια, όχι μόνο είναι χάρμα οφθαλμών, αλλά καταφέρνει να σου κάνει τις εικόνες σκέψεις. Ράνια να είστε λίγο στην τσίτα τα βράδια, γιατί εκεί τα εστιατόρια κλείνουν νωρίς. Ο.Κ σ' ευχαριστώ. Λάκη, σε πήρα για να σου πω ότι ο Ολιβιέ Φιλιππί,

Ο διάλογος που ακολουθεί δεν έγινε μια κι έξω. Έγινε αποσπασματικά στη διάρκεια δεκαπέντε περίπου χρόνων και σχεδόν όλες τις φορές ήταν ένα μικρό μέρος μια μεγαλύτερης κουβέντας που αφορούσε διάφορα θέματα, αλλά πιο πολύ τις ερωτικές σχέσεις. Το Α είναι το αρσενικό και το Θ το θηλυκό.