Ο Εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου και εορτάζεται στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου εκπροσωπεί για τη θεατρική κοινότητα μια ευκαιρία υπενθύμισης της ετερότητας αυτής της καλλιτεχνικής έκφρασης και προώθησης του αντίκτυπου που αυτή έχει στις σύγχρονες κοινωνίες.

Εισέβαλε ορμητικά στο παγκόσμιο λογοτεχνικό προσκήνιο όταν κέρδισε το 2007 το βραβείο Man Booker με τη «Συγκέντρωση», ένα μαύρο, δυσάρεστο, τολμηρό βιβλίο για μια ιρλανδέζικη οικογένεια που έχει όλα τα καλά: από αλκοολισμούς και αυτοκτονίες μέχρι παιδεραστίες.

Η άγνωστη μέχρι τότε Ιρλανδέζα Αν Ενράιτ απέδειξε έκτοτε ότι της άξιζε το κέντρο και όχι το περιθώριο μιας εθνικής λογοτεχνίας, που έχει τεράστιο παρελθόν και λαμπρό παρόν. Στην Ελλάδα κυκλοφορούν, πάντα από τον «Καστανιώτη», και τα δυο επόμενα μυθιστορήματά της, το «Ξεχασμένο βαλς» και ο «Χορταριασμένος δρόμος», το πιο πρόσφατο και κορυφαίο δημιούργημά της, που αξίζει να διαβαστεί από όλους.

Βραβεύτηκε ως το «Καλύτερο πρώτο έργο νέου αρχιτέκτονα» στις Δομές 2017. Μιλήσαμε με τη δημιουργό του, Εύα Σοπέογλου. Μεσημέρι καλοκαιριού. Ξαπλώνεις στα λευκά σεντόνια και κλείνεις τα μάτια. Ακούς τον αέρα να περνάει μέσα από τα φύλλα του δέντρου και νιώθεις τη σκιά της ελιάς να σε προστατεύει. Ανοίγεις τα μάτια και βλέπεις χρυσοπράσινα φύλλα, λουσμένα στο φως της Μεσογείου. Είσαι μέσα ή έξω από το σπίτι;

Πριν από λίγες μέρες κατηφόριζα στη Στουρνάρη για να πάω στο Πολυτεχνείο. Περπατούσα στο πεζοδρόμιο, όταν διασταυρώθηκα με μια παρέα νέων παιδιών. Δύο κορίτσια και λίγο πιο πίσω δύο αγόρια, το πολύ 15 με 16 χρόνων. Καθώς πέρασαν από δίπλα μου άκουσα το ένα να λέει στο άλλο: «Ρε, βαρέθηκα, βαρέθηκα τα πάντα».

 φίλες του γιου μου, ρώτησαν βλέποντάς με για πρώτη φορά.

"Είσαι ο μπαμπάς του Παντελή;" 
"Εγώ είμαι, χάρηκα που σας γνώρισα". 
Και τότε γυρνά η μεγαλύτερη και λέει στην άλλη, "Καλέ, είναι αυτός ο μπαμπάς που μαγειρεύει και κάνει δουλειές στο σπίτι"...

Οι συντάκτες του περιοδικού του φημισμένου αμερικανικού ιδρύματος Smithsonian ανακοίνωσαν τους φιναλίστ στον 14ο ετήσιο διαγωνισμό φωτογραφίας. Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες επιλέχθηκαν από μία λίστα που περιείχε πάνω από 48.000 εικόνες που στάλθηκαν από 146 χώρες. Τις λέζαντες για τις πανέμορφες λήψεις που ακολουθούν έχουν γράψει οι ίδιοι οι φωτογράφοι. Οι αναγνώστες μπορούν να επισκεφθούν τη σελίδα του διαγωνισμού και να ψηφίσουν σε διάφορες κατηγορίες τις φωτογραφίες που τους αρέσουν πιο πολύ.

Ένα ευρύ φάσμα ψυχολογικών, θρησκευτικών και φιλοσοφικών προσεγγίσεων έχει επιχειρήσει κατά καιρούς να προσδιορίσει το διάχυτο συναίσθημα της ευτυχίας και να εντοπίσει τις πηγές του.  

Είναι απλώς η αναζήτηση της ηδονής/απόλαυσης, με ταυτόχρονη αποφυγή των δυσάρεστων καταστάσεων; Ή μήπως κάτι πιο ιντελεκτουέλ, όπως προτείνει η αντιματεριαλιστική διαλεκτική της μετασωκρατικής ευδαιμονίας;  

Κυκλοφορεί ότι ο The FAQ is…. Mr. T δεν είναι ένας, αλλά δύο!

Και το αποτέλεσμα μίας αυθόρμητης συνάντησής τους  είναι το εξαιρετικό το «Pleasure & Pain».

O Mr. T, τραγουδιστής και στιχουργός, είναι θρυλική cult φιγούρα από τα 80’s μέχρι σήμερα, η φωνή σε μία από τις πιο χαρακτηριστικές αγγλόφωνες επιτυχίες όλων των εποχών στην Ελλάδα και frontman σε ένα συγκρότημα – αναφορά της ελληνικής σκηνής.

Το πένθος στην ελληνική καλλιτεχνική κοινότητα συνεχίζεται… Μετά τον Γιώργο Ιωάννου, τον Γιάννη Κουνέλλη και τον Δημήτρη Μυταρά, μέσα στην ίδια εβδομάδα “έφυγε” από την ζωή και ο Γιάννης Βαλαβανίδης σε ηλικία 78 ετών. Η κηδεία του θα γίνει την Δευτέρα στις 3.30 μ.μ. στο Νεκροταφείο της Νέας Σμύρνης.

Από τους σημαντικότερους ζωγράφους και πιο αγαπητούς καθηγητές στην ΑΣΚΤ, από την οποία είχε συνταξιοδοτηθεί πριν από μερικά χρόνια, ήταν ένας άνθρωπος γλυκός και στοχαστικός, με έκδηλη σεμνότητα στην ζωή και την τέχνη.

Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Σβελτάνα Αλεξάντροβνα Αλεξίεβιτς (Ουκρανία, 1948) τιμήθηκε το 2015 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Σε όλη την ενήλικη ζωή της η Σβελτάνα Αλεξίεβιτς ανέλαβε το θλιβερό δύσκολο και επίμονο  καθήκον να καταγράψει με την επιμέλεια χρονικογράφου τα πάθη των συγκαιρινών της. Ανέλαβε να δώσει φωνή στον μοναδικό αληθινό πρωταγωνιστή της παγκόσμιας ιστορίας της λογοτεχνίας, τον απλό άνθρωπο, φανερώνοντας τη βαθιά ευαισθησία της απέναντι στον άνθρωπο που βρίσκεται μέσα στην περιδίνηση της ιστορίας.