Ο σπουδαιότερος εν ζωή Αμερικανός συγγραφέας έχει φανατικό κοινό στην Ελλάδα. Το διαπιστώσαμε στην εμφάνισή του που έλαβε χώρα χτες στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Λίγο πριν μίλησε στη LΙFO για τους ήρωες των μυθιστορημάτων του, το μέλλον της λογοτεχνίας, το Μπρονξ των εφηβικών του χρόνων και τα σύνορα, που σήμερα μοιάζουν πιο ορθωμένα από ποτέ. 

Εβδομήντα χιλιάδες χρόνια πριν, οι πρόγονοί μας ήταν ασήμαντα ζώα και το μόνο που έκαναν ήταν να προσπαθούν να επιβιώσουν και να φυλάνε τα παιδιά τους σε μια δική τους γωνιά της Αφρικής, όπως έκαναν και όλα τα άλλα ζώα γύρω τους. Αλλά τώρα, λίγοι θα διαφωνήσουν ότι οι άνθρωποι κυριαρχούν τον πλανήτη Γη. Έχουμε εξαπλωθεί σε όλες τις ηπείρους, και οι πράξεις μας καθορίζουν την τύχη των άλλων ζώων (και ενδεχομένως την ίδια τη Γη). Πώς φτάσαμε από εκεί μέχρι εδώ;

Με τον πολύ πρόσφατο θάνατο του Ουμπέρτο Έκο, θα έλεγε κανείς ότι οι πανεπιστήμονες, τουλάχιστον οι γνωστοί στο ευρύ κοινό (της γραμμής π.χ. Αριστοτέλης, ντα Βίντσι, Νιούτον, Σπένσερ, Μαρξ, Γουέλς, Τσόμσκι) είναι ένα είδος που τείνει να εκλείψει. Αλλά η περίπτωση του κ. Γιουβάλ Νώε Χαράρι δείχνει ότι, παρότι η γνώση αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς, πανεπιστήμονες υπάρχουν και σήμερα.

Δεν είναι γνωστή, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η εξέλιξη του πολέμου στη Συρία. Η αναγγελθείσα «ανακωχή» συνοδεύεται από απίστευτο αριθμό αστερίσκων, υποσημειώσεων, «ερμηνειών» και εξαιρέσεων ώστε θα ήταν μάλλον απίθανο να οδηγήσει σε τερματισμό των στρατιωτικών συγκρούσεων.

1. Γερμανός καθηγητής, ο Χανς Ρίχτερ, συγγράφει το πόνημα " Η μάχη της Κρήτης", όπου παραθέτει τις απόψεις του για αυτή, σύμφωνα με την επιστημονική του έρευνα. Ένας εισαγγελέας στο Ρέθυμνο κάνοντας χρήση του νέου αντιρατσιστικού νόμου, παραπέμπει σε δίκη τον Ρίχτερ εκτιμώντας ότι συγκεκριμένες αναφορές του στο βιβλίο του συνιστούν άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού με εξυβριστικό περιεχόμενο.

Όταν ένας από τους καλύτερους ντοκιμαντερίστες μας, ο Απόστολος Καρακάσης, που έχει δώσει εδώ και πολλά χρόνια ταινίες για ιστορία, πολιτισμό και καθημερινότητα και δεν τον λες και στρατευμένο, αρπάζει ξαφνικά μια κάμερα και τρέχει σε εργοστάσιο υπό κατάληψη, είναι η καλύτερη απόδειξη ότι η κρίση δεν μεταμορφώνει μόνο τις ζωές μας. Αλλά και την τέχνη μας.

Στις δέκα και μισή το βράδυ της Παρασκευής απεβίωσε ο διάσημος Ιταλός συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο. Είχε γεννηθεί το 1932 και καταγράφηκε ακαδημαϊκά στην ιστορία ως ένας από τους σημαντικότερους σημειωτιστές και στην κοινή γνώμη ως σπουδαίος φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος και μυθιστοριογράφος.

Ο Έκο ανήκε σε εκείνη την ομάδα μου, ομάδα δημιουργών που για ένα διάστημα με συνεπαίρνουν και μετά διατηρώ μια φιλική σχέση μαζί τους παρακολουθώντας από μακριά το έργο τους. 

Το περιοδικό Ο Πολίτης υπήρξε το επίκεντρο της διανοητικής και πολιτικής δραστηριότητας του Άγγελου Ελεφάντη, έργο ζωής, ταυτισμένο μαζί του, όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης, μέχρι και τον θάνατό του. Ταυτόχρονα, υπήρξε ένα περιοδικό με ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά και καθοριστική επίδραση στο χώρο των αριστερών ιδεών. Όλα τα χρόνια της κυκλοφορίας του υπήρξε ένα ζωντανό εργαστήριο των ιδεών της αποκαλούμενης ανανεωτικής αριστεράς. Το περιοδικό αυτό κυκλοφόρησε από τον Μάιο του 1976 έως τον Μάιο του 2008. 

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του δρόμου σχεδία - τεύχος Φεβρουαρίου 2016 - το έγραψε ο Βασίλης Παπακριβόπουλος και είχε ως προμετωπίδα τη φράση "Εναλλακτικά, ηθικά, οικολογικά ή αλληλέγγυα υπάρχουν «ψαχτήρια» στο διαδίκτυο όπου κάθε αποτέλεσμα είναι και μια καλή πράξη". Εμείς το αντιγράψαμε και το προτείνουμε ιδιαίτερα σε αναγνώστες που προσπαθούν να καλλιεργήσουν τις οικολογικές τους ευαισθησίες. 

Το υπέροχο το ξέρουμε όλοι πως είναι να κάνεις έρωτα.

Αλλά υπάρχει κάτι από όσα κάνει ο άνθρωπος 

και δεν τα σκέφτεται, δεν τα συζητά, δεν τα ξαναπλάθει στο μυαλό του;

Όχι βεβαίως.

Και ιδιαιτέρως το σεξ

που είναι θεμέλιος λίθος της ύπαρξής του

και που ούτε στα όνειρά μας δεν γλυτώνουμε απ'αυτό.

Τις περισσότερες φορές λοιπόν, το να μιλάμε για το σεξ σε όλες τις διαστάσεις του

έχει πάντοτε ζουμί ακόμα και αν αυτά που λέμε είναι ανέκδοτα.

Γι'αυτό τίμησα το αφιέρωμα που έκανε  στο τελευταίο του τεύχος η lifo,

όπου αρθογράφοι της γράφουν για τους τρόπους που κυνηγούν, που κάνουν, που σκέφτονται

και φαντασιώνονται το σεξ οι Έλληνες του 2016.

Από τα άρθρα που περιλαμβάνει το αφιέρωμα αυτά επιλέξαμε τα εξής: