Ο Νίκος Κυπουργός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Έχοντας ακούσει αρκετά έργα του πιστεύω ότι έχει κάνει όμορφα πράματα στη μουσική που υπηρετεί. Όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν κάποια στοιχεία για την πορεία του ας πατήσουν  εδώ  . Ένα από τα τραγούδια του που μου άρεσε πολύ είναι το Ρομ  που πρωτοακούστηκε το 1990 στην ταινία ROM του Μενέλαου Καραμαγγιώλη. Τραγουδούν Κώστας Παυλίδης, Δώρα Μασκλαβάνου.

Ένα απόγευμα περνάς βιαστικός μπροστά από την Πέτρινη Αποθήκη που είναι μέσα στο λιμάνι του Πειραιά και βλέπεις δίπλα της να στήνονται κάτι αλουμινένιες σκαλωσιές. Σταματάς και ρωτάς τον φύλακα με την ωραία στολή, τι τρέχει εδώ πέρα και τι θα κατασκευάσουν. 

Το 2004 πήγαινα σε ένα από τα πολλά για-σένα-νοιάσου-και-γυμνάσου vis vitalis γυμναστήριο στη γειτονιά μου. Μπαίνοντας υπήρχε δεξιά ο χώρος με τους διαδρόμους/ ποδήλατα/ step, ευθεία η ρεσεψιόν και αριστερά της μία προθήκη με σκευάσματα (συμπληρώματα, πρωτεΐνες κλπ) τα οποία πωλούσε το γυμναστήριο μάλλον νόμιμα.

Κάποτε οι αναρχικοί ήταν εντός της κοινωνίας και κάνανε πράματα ουσίας που αφορούσαν τον κόσμο τον αδύναμο και τον φτωχό. Μετά άρχισαν να πετούν βόμβες στο γάμο του Καραγκιόζη, να φτιάχνουν ομάδες κλεισμένες στον εαυτό τους και να μην φανερώνεται από τα όχι και τα ντου της δράσης τους τα ναι τους στη ζωή. Υπάρχουν γνωστοί αναρχικοί όπως

Ο ραδιοφωνικός σταθμός "Στο Κόκκινο 105,5" και η οργάνωση "Αλληλεγγύη για όλους" μαζί με τις καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ, διοργανώνουν συναυλία αλληλεγγύης στην πλατεία Συντάγματος τη

Δευτέρα 28 Ιουλίου στις 9μ.μ.  

Η Χάρις Αλεξίου θα είναι αυτή που θα τραγουδήσει για ένα δίωρο, συμπαραστεκόμενη μ'αυτόν τον τρόπο μαζί με τους μουσικούς στις 595 καθαρίστριες και στον αγώνα που κάνουν για την επαναπρόσληψή τους . 

Το γνωμικό μας το κληροδότησαν οι αρχαίοι μας κι ήταν βγαλμένο από τη ζωή τους. Τα εν οίκω μη εν δήμω, μας συμβουλεύουν αιώνες τώρα. Κι εμείς που όλα τα μαθαίνουμε, το μάθαμε κι αυτό. Όλοι; Κι ο κύριος Τριανταφυλλόπουλος; Τότε γιατί δεν το εφαρμόζει; Γιατί κάνει ότι μπορεί για να το γελοιοποιήσει; Όχι φυσικά με τα δικά του εν οίκω, αλλά των άλλων.

Νεαρές κυρίες με τακούνια, τέσσερις παρακαλώ, απ'το Αμβούργο, ψηλές και στυλάτες, με μαύρα καλοκαιρινά φορέματα ανέβηκαν πάνω στη σκηνή. Ανέβηκαν για να παίξουν το "Καλοκαίρι" του Αντόνιο Βιβάλντι*. Όμως ο σκοπός δεν ήταν μόνο αυτός. Κι αυτό διότι οι Γερμανίδες του κουαρτέτου "Salut Salon", παίρνουν μέρος σ'ένα μουσικό διαγωνισμό, όπου θα συνυπολογιστούν οι "ακροβατικές" μουσικές τους δεξιοτεχνίες και η αίσθηση του χιούμορ. Ακριβώς 3:25 κρατάει αυτό το βιντεάκι που μας άρεσε. Ελπίζουμε να το φχαριστειθείται κι εσείς.

*"Το 1725 ο Βενετσιάνος ιερέας Βιβάλντι - γιος κουρέα και ερασιτέχνη βιολιστή- εκδίδει το υπ'αριθμόν 8 έργο του με τον γενικό τίτλο "Η δοκιμασία της αρμονίας και της φαντασίας". Τα τέσσερα πρώτα κοντσέρτα της συλλογής, καθένα από τα οποία αποτελείται από τρία μέρη, περιγράφουν διαδοχικά τις εποχές του έτους αρχίζοντας από την άνοιξη. Ο Βιβάλντι συνέθεσε 850 περίπου έργα. Για ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής του συζούσε με δύο ετεροθαλείς αδελφές, πέτρα σκανδάλου για την εποχή του. Πέθανε στην ψάθα το 1841 στην Βιέννη. Η μουσική του για περίπου έναν αιώνα ήταν στην αφάνεια. Ο Μέντελσον τον έβγαλε από το σκοτάδι και τον έκανε πάλι αγαπητό στο κοινό της κλασσικής μουσικής.

Μια γυναίκα 67 χρονών από τη Νέα Υόρκη με γέμισε με μια ευφορία που κρατάει τέσσερις μέρες τώρα. Η αλήθεια είναι πως μου άρεσε από παλιά. Πολλά τραγούδια της είχαν περάσει στο DNA μου.