Διότι αν δούμε το θέμα στη συγκυρία αυτή, οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για το θέμα βασικά της μελισσανιδίλας, είναι μία ακόμα αφορμή για να πιέζει την κυβέρνηση το σύστημα Μαρινάκη που έχει αναλάβει εργολαβικά αυτήν την υπόθεση. Οπωσδήποτε βοηθάει την υπόθεσή μας σ'αυτή την φάση αυτή η επιλογή, δυναμώνει το μήνυμά μας, αλλά δεν έχουμε καμία σιγουριά για τα βαθύτερα κίνητρά του. Πολλοί δε είναι εκείνοι που την μεταφράζουν με όρους ποδοσφαιρικούς ( Ολυμπιακός του Μαρινάκη εναντίον της ΑΕΚ του Μελισσανίδη) περιορίζοντάς την έτσι και αποδυναμώνοντάς την. 

Το θέμα πάντως που θα πρέπει να αφορά πιο πολύ όλους τους πρωτεργάτες αυτών των αγωνιστικών κινητοποιήσεων είναι αν πιστεύουν στην όποια επίδραση ως προς την ικανοποίηση του αιτήματός μας που μπορεί να έχουν αυτές. Αν δηλαδή, θεωρούν ότι όσο πιο μαζικές είναι αυτές οι συγκεκριμένες κινητοποιήσεις τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να ικανοποιηθεί το αίτημά μας, τότε δεν θα έπρεπε να κινούνται διαφορετικά;

Μία πρόταση του τι μπορεί να σημαίνει πρακτικά αυτό το διαφορετικά, την έχουμε παρουσιάσει αρκετές φορές στην σταγόνα.  Εδώ  το τελευταίο σχετικό άρθρο μας που με λίγα λόγια προτείνει το εξής: Κατ'αρχάς λοιπόν, να αποφασίσουν οι 8 Μωάμεθ του Δημοτικού Συμβουλίου, που όλοι τους συμφωνούν στα λόγια στο ΟΧΙ στην μελισσανιδίλα, στο να αρχίσουν να ανεβαίνουν χέρι χέρι το Βουνό του Κόσμου. Στόχος θα'ναι η ενημέρωση των κατοίκων, η συζήτηση μ'αυτούς, για να στήσουν στις γειτονιές της πόλης πολλές μικρές τοπικές επιτροπές δράσης. Στο κέντρο της επιχείρησης αυτής θα είναι η από κοινού διαμόρφωση απ' όλες αυτές τις επιτροπές ενός προγράμματος δράσεων με πρωταρχικό αίτημα το τέλος της μελισσανιδίλας όσο γίνεται πιο σύντομα.

Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο θα πρέπει να καταφέρουν οι επικεφαλείς και οι πρωτεργάτες αυτών των αγώνων, που ήδη έχουν μπει στον έκτο χρόνο και όσο πάνε και φθίνουν, να παλέψουν πρώτα και κύρια τον εγωισμό τους, τον προσωπικό και τον συλλογικό και να φερθούν με όσο περίσσευμα γενναιοδωρίας διαθέτουν εν ονόματι του λαού της περιοχής. 

Και σ'αυτήν την ιστορία έχει αποδειχθεί ότι κάνει μεγάλο κακό να μπαίνει διαρκώς πάνω πάνω το κομματικό και παραταξιακό συμφέρον. Κάτι που είναι διάχυτο στην ατμόσφαιρα και που είναι πολλοί εκείνοι που το έχουν συνειδητοποιήσει και το απεχθάνονται. Μήπως λοιπόν αγαπητοί συναγωνιστές, αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που δεν συμμετέχει στους αγώνες του έξω τα καζάνια από τις γειτονιές μας ο πανταχόθεν στριμωγμένος κόσμος;

Θα πρέπει λοιπόν να δουλέψει εις βάθος και αυτοκριτικά ο καθένας από τους οχτώ επικεφαλής και τους πρωτεργάτες, για να μπορεί να παραμεριστούν όλες εκείνες οι προκλητικές και άστοχες συμπεριφορές των μεν και των δε που δηλητηριάζουν τις σχέσεις τους και που εξ αιτίας τους είναι αδύνατον να στηθούν γέφυρες και να κερδηθεί η αμοιβαία εμπιστοσύνη και εκτίμηση. Μόνο σε μια τέτοια πορεία και βάζοντας πολύ δροσερό νερό στο ξινισμένο κρασάκι τους θα μπορεί να κατακτηθεί η αναγκαία ωριμότητα που τόσο την έχει ανάγκη η επίλυση αυτού του δύσκολου προβλήματος. Σε μια πορεία, όπου κάποια στιγμή θ'αρχίσει να πρωταγωνιστεί ο κοινός νους βοηθώντας έτσι την τόσο αναγκαία ενότητα στη δράση.   

Imagine, κύριοι, κυρίες κι αγαπητά παιδιά, all the people, αν λόγου χάρη την Παρασκευή ανταποκρινόταν στον κάλεσμα της πορείας 5 με 6 χιλιάδες συνδημότες μας διαδηλωτές, τότε ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι αυτή θα ήταν μία πολύ καλή αρχή για την συνέχεια; Θα ήταν πολύ δύσκολο επίσης, να αδιαφορούσε η κυβέρνηση σε μια τέτοιου μεγέθους συνοικιακή διαδήλωση, όπως φαίνεται ότι μάλλον έκανε τώρα. Και όχι μόνο, θα πιεζόντουσαν εκ των πραγμάτων και τα περισσότερα ΜΜΕ να λάβουν σοβαρά υπόψη τους το κύριο αίτημα αυτής της κινητοποίησης και να διαλέξουν αν συμφωνούν μ'αυτό ή όχι.

Η προβληματική της μαζικοποίησης των αγώνων ευχόμαστε να απασχολήσει σοβαρά και εις βάθος όσους θέλουν να λυθεί το μεγάλο αυτό πρόβλημα και παλεύουν γι'αυτό και ιδιαίτερα στην περίπτωση που η κυβέρνηση κάψει τα δυο δυνατά χαρτιά μας. Που το ένα είναι η τροποποίηση ενός σημείου του άρθρου 70 και το άλλο η έρευνα του Δημόκριτου. 

Τα δύο δυνατά χαρτιά μας

Η πρόταση της δημ.αρχής να τροποποιηθεί ένα σημείο του άρθρου 70 που προβλέπει 20 χρόνια παραμονής και λειτουργίας και στην Oil One, μία καλή πρόταση που την είχε αναγγείλει η δημ. αρχή πριν ένα χρόνο, ψηφίστηκε από το δημ.συμβούλιο την Τετάρτη 26.6. Η επόμενη κίνηση είναι να την επεξεργαστούν από κοινού τα κόμματα που θα θελήσουν να την προωθήσουν στη Βουλή, έτσι ώστε ακόμα κι αν παρουσιάζει αυτή η πρόταση της δημ.αρχής κενά (που προσωπικά με τα λίγα που καταλαβαίνω από τα δικηγορίστικα επιχειρήματα και τους κανόνες της νομοθέτησης, έχω πειστεί ότι παρουσιάζει ένα πρόβλημα) να διαμορφώσουν τελικά μια τροπολογία που να μπορεί να σταθεί στη Βουλή. 

Αυτό είναι το ένα καλό χαρτί μας. Μακάρι λοιπόν, να ψηφιστεί η τροποποίηση και να ξεμπερδεύουμε το αργότερο σε δύο χρόνια, τουλάχιστον με την Oil One. Για την οποία έχουμε πολλά ράματα μαζεμένα για την γούνα της. Που πέρα από όσα έχουμε μαζέψει από πρώτο χέρι, τώρα έχουμε και τη βοήθεια της διετούς έρευνας του Δημόκριτου. Απ'όσα έχουμε καταλάβει μέχρι στιγμής αυτή η έρευνα για τη δυσοσμία, που τον Σεπτέμβριο θα ανακοινωθούν τα συμπεράσματά της, δείχνει σαφώς προς την μεριά της Oil One και επιπλέον ανάμεσα στους ρύπους που εκτονώνει και μας δηλητηριάζει καταγράφτηκε και μια καρκινογόνος ουσία, το βενζόλιο. Το πρόβλημα που μπορεί να μας προκύψει έχει να κάνει με την ποσότητα του βενζολίου που καταμετρήθηκε και σε πόσες μέρες σε σχέση με τα όρια που θέτει ο νόμος για να χαρακτηριστεί επικίνδυνο για την υγεία των ανθρώπων. Αν είναι λιγότερο απ'όσο προβλέπει ο νόμος, τότε θα χρειαστεί ακόμα μία τροποποίηση νόμου. Διαφορετικά θα είναι πολύ δύσκολη έως σχεδόν αδύνατη η μετεγκατάσταση της oil one εξ αιτίας αυτού του όπλου μας.

Plan b

Στην περίπτωση αυτή ίσως χρειασθεί ένα plan b. Με δεδομένο πως η σύμβαση Marpol 73/78 για τις μονάδες επεξεργασίας αποβλήτων είναι παγκόσμια και υπάρχει και η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2000/59 σχετικά με τις λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής αποβλήτων πλοίου και καταλοίπων φορτίου, και με το ότι μέχρι τώρα δεν έχουμε μάθει για παρόμοια προβλήματα που προκαλούν τέτοιες μονάδες σε όλα τα μεγάλα λιμάνια του κόσμου, αναρωτιόμαστε γιατί να συμβαίνει αυτό εδώ σ'εμάς. Μήπως λοιπόν στα λιμάνια των άλλων χωρών, που πολλές τέτοιες μονάδες βρίσκονται δίπλα ή κοντά στα λιμάνια, ισχύουν πιο ισχυροί περιβαλλοντικοί όροι λειτουργίας τους και χρησιμοποιούν πιο εξελιγμένη τεχνολογία;

Στην περίπτωση αυτή μια λογική επιλογή είναι να ζητήσουμε επιτακτικά εδώ και τώρα τέτοιες αλλαγές. Γιατί, άντε ας πούμε ότι κάνουμε υπομονή δυο το πολύ τρία χρόνια ακόμα εφ'όσον ψηφιστεί η τροποποίηση του δήμου, μέχρι να ξεμπερδεύουμε οριστικά με την μελισσανιδίλα με την μετεγκατάσταση. Αν όμως την επίλυση του προβλήματος την πάει η κυβέρνηση στις ελληνικές καλένδες, κάτι που εξ άλλου το έκανε και η προηγούμενη, τότε δεν αποκτάει ισχυρό έρεισμα η υιοθέτηση της εναλλακτικής πρότασης για τον μηδενισμό των εκπομπών της μελισσανιδίλας και ας παραμείνει εδώ η oil one έως ότου σε μια άλλη ευτυχή για μας συγκυρία πετύχουμε την μετεγκατάσταση της; 

Και ο δήμαρχος να γίνει καλύτερος 

Να πούμε και λίγα για τον δήμαρχο, που προφανώς δεν οφείλεται σ'αυτόν η λειτουργία της μονάδας, ούτε είναι αυτός που μπορεί να αποφασίσει τη μετεγκατάστασή της. Τον δήμαρχο μπορείς να τον κρίνεις και σ'αυτό το θέμα ως προς το αν, πόσο και πως πιέζει την κυβέρνηση να μας λύσει το χοντρό πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης που έχουμε. Και ένα από τα στοιχεία που βοηθάει ή όχι είναι η εκπομπή του, οι συμμαχίες που κτίζει, η συνεργασίες που προωθεί. Δεν ξέρουμε λοιπόν, πόσο δύσκολο είναι να προχωρήσει ο δήμαρχος ένα βήμα πιο πέρα από εκεί που βρίσκεται και να συμφιλιωθεί με μια ιστορική αλήθεια, πως δηλαδή κανείς δεν έχει το προνόμιο να διατείνεται ότι αυτός και μόνο αυτός αγωνίζεται για το καλό του κόσμου. Σε μια τέτοια προοπτική πιο εύκολα θα κατανοήσει ότι αν θεωρεί όσους σχολιάζουν και κριτικάρουν τις επιλογές του και τις προτάσεις του ή έχουν διαφορετικές απόψεις και προτάσεις, ως εχθρούς του, τότε αυτή η στάση και όχι μόνο σε βάθος χρόνου, είναι δυνατόν να μην προκαλεί ένα κακό στην πόλη;

Πιστεύω ότι ειδικά για όσους αυτοτοποθετούνται στον προοδευτικό χώρο το μεγάλο άλμα της εποχής μας, όπου οι συντηρητικές ιδέες καλπάζουν και οι αυταρχικές προσωπικότητες κερδίζουν τσάμπα πόντους στον αέρα, είναι οι συναινετικές συναντήσεις, οι συνθέσεις προτάσεων μέσω καθαρών λόγων και δημοκρατικών διαλόγων, με την ενσωματωμένη προϋπόθεση ότι είναι αδύνατον σε κάθε θέμα να έχει ο οποιοσδήποτε, ακόμα και ο πιο φωτισμένος συμπολίτης μας, όλο το δίκαιο με το μέρος του. 

Προσωπικά έχω πειστεί ότι για όλους μας ισχύει εκείνη η πανάρχαια σοφία. Ότι δηλαδή, ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις. Γι'αυτό ας είμαστε όλοι προσεκτικοί στους χαρακτηρισμούς που κάνουμε και στην ιδέα που φτιάχνουμε για τον εαυτό μας. Και όσο μπορούμε να ψάχνουμε και να ψαχνόμαστε, αν μάλιστα είμαστε και εκλεγμένα πρόσωπα που κατέχουν διάφορα πόστα εξουσίας, ακόμα πιο πολύ. 

Καλό καλοκαίρι σ'αυτήν την μελισσανιδίλια κόλαση.