Σ.Δ. Ότι η τοπική αυτοδιοίκηση από άκρη σε άκρη σε όλη την χώρα ελάχιστα πράττει από μόνη της όσον αφορά την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης είναι φανερό. Οι λόγοι πολλοί και σύνθετοι που ενισχύονται από το γεγονός ότι και η πολιτεία δε δίνει το καλό πράσινο παράδειγμα και η κοινωνία έχει αδύναμους δεσμούς με τις πράσινες επιλογές. Μιά καλοδεχούμενη σταγόνα αποτελεί αυτή η επιστολή του Π.Κόκκαλη που αν προκαλέσει κι άλλες παρόμοιες παρεμβάσεις ίσως κάτι αρχίσει να κινείται στον χώρο των δήμων και των περιφερειών της χώρας, αλλά και των δημοτών που θα πιέζουν για οικολογικές λύσεις. Αναφερόμαστε σε έργα, ποικίλλες δράσεις και υπηρεσίες που θα έχουν σχέση με το πνεύμα της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας και με τους συγκεκριμένους στόχους της.  

Η Είδηση: Να εντάξουν την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία στον προεκλογικό διάλογο, κάλεσε με επιστολή του ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Πέτρος Κόκκαλης, τους Δημάρχους και υποψήφιους Δημάρχους σε όλη την Ελληνική επικράτεια.

1η) «Η απομάκρυνση εκθεμάτων από το Μουσείο του Πειραιά συνιστά κάτι περισσότερο από υποβάθμιση. Στερεί χωρίς προοπτική μοναδικά εκθέματα, απονευρώνει την εμβέλεια του μουσείου και το αφήνει σε ρόλο μικρού περιφερειακού μουσείου, με δυσμενείς επιπτώσεις για την πόλη.

 Είναι γεγονός ότι το Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά σήμερα ασφυκτιά! Χρειάζεται χώρους, προσωπικό και μετά από μια επικαιροποιημένη μουσειολογική μελέτη θα αξιοποιείται μια μεγάλη τολμηρή τομή, που έγινε τα προηγούμενα χρόνια για την αποκατάσταση του διατηρητέου κτηρίου του παλαιού Μουσείου και του αρχαίου θεάτρου Ζέας.

Απόστολος Λυκεσάς. Έχουν «τα μάτια τέσσερα και χέρια δεκατέσσερα» για να μοιράζουν βοήθεια. Φυλάνε τον Ολυμπο σαν τα μάτια τους και ταυτόχρονα συγκεντρώνουν ανθρωπιστική βοήθεια - έστειλαν ήδη για τους πυρόπληκτους της Ρόδου, όπως έκαναν στους σεισμούς στην Τουρκία, όπως δούλεψαν τα χρόνια των μνημονίων. Τι περισσότερο μπορεί να ζητήσει κανείς από την Εθελοντική Ομάδα Δράσης νομού Πιερίας «Ο Τόπος μου»; Πώς μπορεί κάποιος να τους προσπεράσει και να μην παραδειγματιστεί; Πώς είναι δυνατόν το επίσημο κράτος να ψάχνεται για λύσεις δασοπροστασίας όταν η λύση προσφέρεται δωρεάν και με 15ετή μάλιστα εμπειρία;