Η αστική δημοκρατία αυτή που  τρέφει λάγνεια  και ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς ειναι ένα καθεστώς διαρκούς απειλής, ένα διαρκές  καθεστώς έκτακτης ανάγκης . Ο μύθος (  στις μέρες μας φενάκη) ότι η δικαιοσύνη ειναι και πρέπει να ειναι ανεξάρτητη και ότι  πρέπει να ισχύει η διάκριση των εξουσιών ειναι μια φαντασίωση του Μοντεσκιέ.

Έγραφα σχετικά:

(Μερικές ασύντακτες σκέψεις για την πανδημία και τα παράγωγα της)

Δεν συνηθίζω να αναγάγω όλα τα δεινά της ανθρωπότητας μέσα από  το πρίσμα μιας ταξικής ανάλυσης  εν ολίγοις να ταξικοποιώ κάποια ζητήματα που ίσως  είναι διαταξικά, εξακολουθώ  όμως να είμαι οπαδός της «παλιομοδίτικης» αντίληψης που λέει ότι στις κοινωνίες – χθεσινές και σημερινές – υπάρχουν τάξεις,  είναι ταξικές  και σε αντίθεση με την «μοντέρνα»  αντίληψη που είτε δεν αναγνωρίζει τάξεις, είτε μιλάει για «κοινωνική διαστρωμάτωση» ή πληθυσμιακά στρώματα.

Μια συνέντευξη του εξελικτικού βιολόγου Rob Wallace, συγγραφέα του βιβλίου Big Farms Make Big Flu: Dispatches on Influenza, Agribusiness and the Nature of Science)

Επιμέλεια δημοσίευσης – Σχόλιο : Γιώργος Μεριζιώτης

Σχόλιο

Και ξαφνικά εκεί που ήμασταν αμέριμνοι/ες και ενώ αρχίζει η  νέα τουριστική  σεζόν σε παγκόσμια κλίμακα, ενώ οδεύουμε προς την νέα μεγαλύτερη φιέστα της τετραετίας αυτής  των ολυμπιακών αγώνων, και  ενώ ο πλανήτης εν έτει 2020 οδεύει προς  μια κλιματική – οικολογική – κοινωνική  κατάρρευση  ασύλληπτων διαστάσεων μας προέκυψε και ο ιός.

(Να δεις που κάποτε Θα μας πούνε και μαλάκες … Να δεις που κάποτε
Θα μας πούνε και χαζούς…)

1. Η εκλογική περιφέρεια Β’ Πειραιά έχει γίνει δημοφιλής, πιο δημοφιλής έχει γίνει ο χώρος του πρώην εργοστάσιου λιπασμάτων. (1) Είναι ο χώρος που συνωστίζονται διάφορα άτομα με καλλιτεχνικές ανησυχίες για να τραβήξουν βίντεο, φωτογραφίες, διαφημιστικά σποτ ή κινηματογραφικά πλάνα από τα εναπομένοντα ερείπια του εργοστάσιου. Συνωστίζονται και κάποιοι/ες που παλιά ενώ δεν ήξεραν ούτε καν που βρίσκεται γεωγραφικά ο χώρος και τώρα έρχονται και τραβάνε πλάνα με Droner, τα βάζουν σε διάφορα ψευτοντοκιμαντέρ που φτιάχνουν για να μας πούνε πόσο αυτοί και η πολιτική τους παρέα αγωνίστηκαν για την περιοχή.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το σπουδαίο (και εξαιρετικά χρήσιμο) βιβλίο του Ιγνάσιο Ραμονέ, Το απόλυτο Κράχ, η κρίση του αιώνα και η ανασυγκρότηση του μέλλοντος, εκδόσεις του «Εικοστού Πρώτου». Το βιβλίο είναι γραμμένο με έναν τρόπο που εκτιμώ πάρα πολύ. Ενώ το θέμα είναι κάπως εξειδικευμένο, αφορά την παγκόσμια οικονομία και τις προοπτικές της, εντούτοις είναι απλά (αλλά όχι απλοϊκά) γραμμένο, κατανοητό και από όσους δεν κατέχουν γνώσεις οικονομίας, ενώ είναι περιεκτικό, μόλις 151 σελίδες κειμένου.

Αφορμή για αυτό το άρθρο – παρέμβαση αποτέλεσαν δυο δημοσιεύσεις: α) αυτή“Δημοσιεύτηκε η απόφαση για την απαλλοτρίωση χώρου του πρώην Εργοστασίου Λιπασμάτων” β) και ιδιαίτερα αυτή “Καθόλου τυχαία το, από 7 Μαΐου, πρακτικό έγκρισης της απαλλοτρίωσης της περιοχής Λιπασμάτων από την Περιφέρεια” που θέτει κάποια εύλογα ερωτήματα με αφορμή την απόφαση της Περιφέρειας  για την απαλλοτρίωση του χώρου του πρώην Εργοστασίου Λιπασμάτων στην Δραπετσώνα  όπου στο κεφάλαιο “ΣΚΟΠΟΣ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗΣ” στο σημείο ΣΤ (σελίδα 10) λέει τα εξής:

Προλογικό

Αφορμή για ανανέωση – επικαιροποίηση – αυτής της παλιάς μου ανάρτησης ήταν μια είδηση – ανακοίνωση που πέρασε στα ψιλά. Σταματά η αναβάθμιση των Windows 10 λόγω προβλημάτων.

Αρκετές καταρρεύσεις των Windows$ έχουν περάσει στα ψιλά, όπως λίγοι/ες ασχολήθηκαν  με την απόσυρση που έκανε η Microsoft$ στα Windows XP και ανάγκασε πολλούς/ες στην καλύτερη  να αγοράσουν τα καινούργια  Windows 10, και στην χειρότερη να αγοράσουν καινούργιο κομπιούτερ. Επίσης λίγοι αναρωτήθηκαν γιατί η Microsoft$ πέρασε από τα Windows 8 κατευθείαν στα 10 και δεν κυκλοφόρησε  τα  9.  Τα  8 όπως και τα Windows Millennium παλιότερα ήταν σκέτη αποτυχία. 

«Ήταν το περίγραμμα της σφιγμένης γροθιάς του δεξιού μου χεριού. Σχεδίασα την περίφημη γροθιά σε λίγα λεπτά… Ήταν ένα από μια ντουζίνα σχέδια, που σχεδιάστηκαν εκείνη τη νύχτα του Απρίλη του ’69 στο Πανεπιστήμιο στο Χάρβαρντ. Ήταν μια «σωστή» γροθιά καθώς ζωγραφίζω με το αριστερό χέρι… Πιθανόν ο ίδιος χρόνος να απαιτηθεί και για τον σχεδιασμό κι ενός άλλου απλού σχεδίου, υποθέτω όμως πως… κανείς δεν θα με ρωτά γι αυτό 50 χρόνια μετά…».

Πενήντα χρόνια ύστερα από εκείνο τον Απρίλη του 1969, ο αρχιτέκτονας Harvey Hacker, ο σχεδιαστής της περίφημης «Γροθιάς», που έγινε σύμβολο της εξέγερσης στο Χάρβαρντ, είναι πλέον 77 χρονών. Εβραϊκής καταγωγής, γεννημένος στο Σικάγο το 1941, βρέθηκε την άνοιξη του 1969 τελειόφοιτος φοιτητής Design, στο Χάρβαρντ.

Η πρώτη αφίσα, τυπωμένη σε φύλλα χασαπόχαρτου,

στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ τον Απρίλη του 1969

Δίκη των Σκουριών – Δικάσιμοι Οκτωβρίου

Από Επιτροπή Νεολαίας Κατά της Εξόρυξης

Δεν εξυπηρετουμε συμφεροντα. Δεν πληρωνομαστε απο κανεναν. Δεν μας νοιαζει το προσωπικο μας συμφερον. Δεν μας απασχολει η δικη μας επιβιωση και μονο. Δεν ζηταμε ψηφο. Δεν ζουμε στον μικροκοσμο μας.

Δεν θελουμε καριερα λεφτα και ατομικη αναδειξη. Ειμαστε αυτοι που τους κοψαν το ρευμα. Που τους βγαλαν σε πλειστηριασμο το σπιτι.