Ελεάννα Βλαστού. Πρώτα είναι η είδηση: δεν γεννιούνται αρκετά παιδιά, άρα συρρικνώνεται ο ενεργός πληθυσμός στον δυτικό κόσμο. Μετά είναι η ατελείωτη αρθρογραφία. Σοβαρές εφημερίδες φιλοξενούν αξιόλογους συντάκτες πληκτικών άρθρων γύρω από την είδηση που όλοι αντιληφθήκαμε. Κείμενα γραμμένα από μεσήλικες άνδρες (είναι πάντα άνδρες) που ξεκινούν με δραματοποιημένη γλώσσα: «Το οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα», «η ωρολογιακή βόμβα της υπογεννητικότητας», «ο πρωταρχικός κίνδυνος (κύριοι) είναι κοινωνικός και οικονομικός». Eπειτα παραθέτουν (αμέτρητα) νούμερα. Πιάνουν το θέμα από το 1980, πρώτα η ηλικία της γυναίκας στην κύηση του πρώτου παιδιού, κατόπιν ο μέσος όρος παιδιών. Τότε και τώρα, σύγκριση.

Nikos Belavilas Μία συγγραφική άνοιξη με έρευνες και μονογραφίες τοπικής ιστορίας της πόλης του Πειραιά συντελείται τον τελευταίο καιρό. Οι «ιστορίες» αφορούν τις συνοικίες εκείνες «πίσω από τις γραμμές με τις οποίες ελάχιστοι ερευνητές εχαν ασχοληθεί συστηματικά.

Ξεκίνησε η Ελένη Κυραμαργιού με τη Δραπετσώνα, ακολούθησε η έρευνα του Πολυτεχνείου και του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών για τον Προσφυγικό Πειραιά, η διδακτορική διατριβή της Αλεξάνδρας Μούργου για το Ρεμπέτικο στις προσφυγικές  γειτονιές. Συνέχισε ο Παντελής Μάναλης με την Αρμένικη Κοινότητα και την Παλιά Κοκκινιά.

 Σε έναν κόσμο που πηγαίνει όλο και πιο γρήγορα, χρειαζόμαστε το σχολείο σαν καταφύγιο, ένα μέρος στο οποίο δίνουμε στη νέα γενιά τον χρόνο να επιβραδύνει για να μπορέσει να προσέξει τον κόσμο στην πλήρη ποικιλομορφία και πολυπλοκότητά του», λέει στον Απόστολο Λακασά ο Γκερτ Μπιέστα. Είναι καθηγητής δημόσιας εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Maynooth της Ιρλανδίας και στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, και θεωρείται ένας από τους κορυφαίους 200 επιστήμονες της εκπαίδευσης, με έμφαση στην εκπαιδευτική φιλοσοφία και θεωρία. Ο κ. Μπιέστα μίλησε στην «Κ» καθώς βρίσκεται στην Ελλάδα ενόψει της συμμετοχής του σε διημερίδα που οργανώνει σήμερα και αύριο το Κέντρο Επιμόρφωσης και Διά Βίου Μάθησης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Θοδωρής Γεωργακόπουλος. Πώς θα ήταν η ζωή σε αυτή τη χώρα, αν δεν υπήρχε η προοπτική των διακοπών του καλοκαιριού; Χωρίς το όνειρο της ξεκούρασης σε κάποια παραλία, με κολύμπι και τον ήχο των κυμάτων και τις γεύσεις και τις μυρωδιές του ελληνικού καλοκαιριού, πώς αντέχεται ο υπόλοιπος χρόνος, η πίεση, τα άγχη, οι δυσκολίες, τα πάντα; Κάποιες και κάποιοι ανάμεσά μας ξέρουν ακριβώς πώς είναι. Και δυστυχώς, πληθαίνουν ολοένα. Θα σας εξηγήσω τι εννοώ.

Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ γιατί εδώ και 4 χρόνια δεν μπορώ να λειτουργήσω το εξωτερικό παθολογικό ιατρείο και ντρέπομαι τους ασθενείς που νοσηλεύω όταν τους λέω ότι δεν γίνεται επανεξέταση», έγραφε στις αρχές της χρονιάς η Ελένη Ιωαννίδου σε μια άκρως καταγγελτική επιστολή, η οποία ξεγυμνώνει τις πολλαπλές και σοβαρές αμέλειες και δυσλειτουργίες του Εθνικού Συστήματος Υγείας. «Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ γιατί αγνοήθηκα όταν ζήτησα μια νοσηλεύτρια λοιμώξεων αποκλειστικής απασχόλησης όπως λέει ο νόμος. Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ γιατί αγνοήθηκα σε όποια πρόταση έκανα για προϊσταμένη της κλινικής και για νοσηλεύτρια λοιμώξεων. Εξαναγκάζομαι να παραιτηθώ γιατί δεν έχει ικανοποιηθεί κανένα αίτημα μου που θα έκανε πιο βιώσιμη τη λειτουργία της κλινικής και της επιτροπής λοιμώξεων», τόνιζε μεταξύ άλλων. 

Πέτρος Λυνάρδος Ρυλμόν. Η απόφαση να υπολογίζεται σε επίπεδο χώρας και εθνικής οικονομίας ένα μέγεθος που να εκτιμά τη συνολική οικονομική δραστηριότητα της χώρας αυτής και την εξέλιξή της, ήταν μια πρωτοβουλία των Ηνωμένων Πολιτειών μετά την κρίση του 1929. Η κρίση αυτή επηρέασε αποφασιστικά και την μέθοδο της κρατικής διοίκησης της οικονομίας με την υιοθέτηση μιας ισχυρής κεϋνσιανής παρέμβασης, το New Deal, που έδειξε ότι με πολιτική απόφαση μπορεί να επηρεαστεί η εξέλιξη της παραγωγής, αλλά και η αξιοποίηση αυτής της εξέλιξης από την κοινωνία.

Μικέλα Χαρτουλάρη. Είναι από τους συγγραφείς που προσπαθούν να ανοίξουν ένα ρήγμα στα πράγματα. Γι’ αυτό ο Χρήστος Οικονόμου στήνει αυτί ν’ ακούσει πού χτυπά η καρδιά της κοινωνίας. Το έκανε το 2010 με τα διηγήματα στο «Κάτι θα γίνει θα δεις» και μίλησε πρώτος για την υπαρξιακή διάσταση της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Το κάνει και τώρα με το «Πες της», ένα βιβλίο «on the road», αφού… «πώς θα βρεις τον δρόμο αν δεν γίνεις δρόμος;»

Ολες και όλοι μας πρωταγωνιστούμε στο «Πες της» (εκδ. Πόλις), το πέμπτο βιβλίο του Χρήστου Οικονόμου, μια καταιγιστική εναλλαγή μίνι ιστοριών που τις αφηγείται μια κούριερ ενώ οργώνει την πρωτεύουσα και την περιφέρεια από το 2015 μέχρι σήμερα. Είναι ένα καθηλωτικό πορτρέτο ετούτης της χώρας σαν σε σπασμένο καθρέφτη, όπου φέτες από τη ζωή ανθρώπων πολύ διαφορετικών μεταξύ τους αστράφτουν σαν μια άναρχη σειρά από φλασιές, που κινητοποιούν όλες τις αισθήσεις και το μυαλό μας, έξω από τα όποια καλούπια του.

Βρίσκουμε την ίαση στο χνούδι, ανεβάζουμε τη σάτιρα στο ύψος της, βουτάμε στα βάθη της αισθητικής, βλέπουμε μέσα από τα μάτια της παιδικότητας. Αυτά και άλλα πολλά στη «σχεδία» του Ιουνίου  (τεύχος #112). Κυκλοφορεί από την Τετάρτη 31 Μαΐου στους δρόμους της πόλης.

Η ζωοθεραπεία μπορεί να έχει ευεργετική επίδραση στην εκπαιδευτική πορεία παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες, αλλά και στην κινητοποίηση του συναισθήματος ψυχικά ευάλωτων συνανθρώπων μας.  «Το ζώο διαμεσολάβησης αποτελεί έναν σύντροφο που δεν κρίνει, αλλά αντίθετα προσφέρει άνευ όρων τη φιλία και τη συντροφιά του», σημειώνει η ψυχολόγος και ζωοθεραπεύτρια κ. Πηνελόπη Καραγιάννη, στο ρεπορτάζ της «σχεδίας» με τίτλο «Το χνούδι της ίασης».

Ελεάννα Βλαστού. Την προηγούμενη Παρασκευή, στις 4 μ.μ., η Ρουθ Ουίλσον ανέβηκε στη σκηνή του Old Vic με σκοπό να κατέβει 24 ώρες αργότερα. Πρωταγωνίστρια για μία ημέρα στη παράσταση «Τhe second woman». Μια παράσταση που χαρακτηρίστηκε από τους διοργανωτές ως «επική περφόρμανς ανθεκτικότητας». H πλοκή είναι σύντομη και είναι η εξής: μια σχέση που φτάνει στο τέλος της όταν ο Μάρτι επισκέπτεται τη Βιρτζίνια. Είναι μια κομβική σκηνή, ένα τελικό συναισθηματικό στιγμιότυπο συνολικής διάρκειας επτά λεπτών.

Περισσότερα από 3.100 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας με θύματα γυναίκες κλήθηκε να διαχειριστεί η αστυνομία το πρώτο τετράμηνο του 2023, σύμφωνα με την εκπρόσωπο Τύπου της ΕΛ.ΑΣ, Κωνσταντία Δημογλίδου.

Η ίδια σημείωσε στην ΕΡΤ, ότι υπάρχουν 18 γραφεία αντιμετώπισης ενδοοικογενειακής βίας σε όλη τη χώρα, τονίζοντας ότι μια καταγγελία μπορεί να γίνει και σε ένα απλό αστυνομικό τμήμα.